tag:blogger.com,1999:blog-39663038411636243062024-03-13T04:41:21.853+02:00ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;Ἡ σελίδα αὐτὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ζωὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Γίνεται χωρίς τὸ παραμικρὸ ὄφελος, παρὰ μόνο γιὰ τὴν Πνευματικὴ ἄνοδο. Unknownnoreply@blogger.comBlogger2849125tag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-65576642860855478102022-10-26T00:02:00.006+03:002022-10-26T00:03:58.368+03:00Αντιαιρετικό Σεμινάριο - Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους & Αρδαμερίου<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga0EdgNQuajAJcVQuxdbQTXu8rAW8MtvKTYWlic0b_UiQTHgm_NGYsZcjIkqrycXISyDmOLkSPraNQg2mnH6Grh6sXj6_UB0SnzNeK0bzSLI2Fpjgfkf2h46kCJb24dFvz7rUfMlV2rdPTJVwn1GL1QOh1z-Z476eY3IRR5xBHE-yfVnRTlZfN1yph/s766/%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%99%CE%91%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F_%CE%A3%CE%95%CE%9C%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9F.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="766" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga0EdgNQuajAJcVQuxdbQTXu8rAW8MtvKTYWlic0b_UiQTHgm_NGYsZcjIkqrycXISyDmOLkSPraNQg2mnH6Grh6sXj6_UB0SnzNeK0bzSLI2Fpjgfkf2h46kCJb24dFvz7rUfMlV2rdPTJVwn1GL1QOh1z-Z476eY3IRR5xBHE-yfVnRTlZfN1yph/s320/%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%99%CE%91%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F_%CE%A3%CE%95%CE%9C%CE%99%CE%9D%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9F.jpg" width="320" /></a></div>Ἡ Ἱερᾶ Μητρόπολη Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους & Ἀρδαμερίου σέ
συνεργασία μέ τήν Πρωτοβουλία Γονέων «Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» διοργάνωνε μια σειρά ἐνημερωτικῶν Ἀντιαιρετικῶν Ὁμιλιῶν,
ὡς ἀπάντηση στήν ἀπειλή τῶν αἱρέσεων καί τῆς παραθρησκείας.</div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial; text-align: center;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial; text-align: center;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><ol style="text-align: left;"><li><span style="font-family: arial; text-align: center;">ΕΙΣΑΓΩΓΗ</span></li><li><span style="font-family: arial;">Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ</span></li><li><span style="font-family: arial;">Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΣΤΩΝ (ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ)</span></li></ol></div></span></div><p></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><h2 style="text-align: center;"><span style="font-family: arial;">1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ</span></h2><span style="font-family: arial;"><o:p></o:p></span><p></p><p class="MsoNormal"></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;">Ἡ Ἱερᾶ Μητρόπολη Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους & Ἀρδαμερίου σέ
συνεργασία μέ τήν Πρωτοβουλία Γονέων «Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» τῆς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ὀργανώνει σειρά ἐνημερωτικῶν Ἀντιαιρετικῶν Ὁμιλιῶν,
ὡς ἀπάντηση στήν ἀπειλή τῶν αἱρέσεων καί τῆς παραθρησκείας, κάθε Δευτέρα στίς
6.30 μ.μ. στήν αἴθουσα τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας στήν Ἀρναία, μέ ὁμιλητή τόν
Πρωτοσύγκελλο Ἀρχιμ. Χρυσόστομο Μαϊδώνη, ὑπεύθυνο γιά τά θέματα τῶν αἱρέσεων τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί ἄλλους ὁμιλητές.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;">Τά θέματα πού θά ἀναπτυχθοῦν εἶναι:</span></p>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><b>α. </b>Ἡ ἐξωχριστιανική ἀπειλή, Ἰσλάμ, Βουδισμός, Ἰνδουϊσμός,
Νεοσατανισμός, Ἀποκρυφισμός, Νέα Ἐποχή, Νεοειδωλολατρεία, Ἐναλλακτικές Θεραπεῖες,
Πολεμικές Τέχνες κ.ἄ.</span></p></blockquote>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><b>β. </b>Ἡ ἐσωχριστιανική ἀπειλή, Παπισμός, Οὐνία, Προτεσταντικές
παραφυάδες, Εὐαγγελικοί, Πεντηκοστιανοί, Χιλιαστές κ.ἄ.</span></p></blockquote>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><b>γ. </b>Παρουσίαση τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας καί ὁριοθέτηση τῆς Ὀρθοδόξου
πίστεως ἀπέναντι στήν πλάνη καί τήν αἵρεση.</span></p></blockquote>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><b>δ.</b> Τρόποι ἀντιμετώπισης τῶν αἱρέσεων.</span></p></blockquote>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;">Οἱ σύγχρονες αἱρέσεις εἶναι ψυχοναρκωτικά, πού ἀπειλοῦν τόν πολιτισμό μας καί ἔχουν ἐπιπτώσεις στά ἄτομα, τίς οἰκογένειες καί τήν κοινωνία.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;">Ἡ παρουσία τῶν χριστιανῶν καί κυρίως τῶν νέων γονέων εἶναι ἀπαραίτητη
γιά ἐνημέρωση καί ὀργάνωση τῆς ἅμυνάς μας.<br /><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;">Στό παρακάτω βίντεο παρουσιάζεται ἡ εἰσαγωγική ὁμιλία γιά τά
θέματα τῶν αἱρέσεων:<o:p></o:p></span></p><span style="font-family: arial;"><br /></span><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/Nq7Ih3Gq5BU" width="320" youtube-src-id="Nq7Ih3Gq5BU"></iframe></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><h2 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: arial;">2. Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ</span></b></h2><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><o:p></o:p></span></p><div><p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;">Ἀκολουθοῦν βίντεο μέ ὁμιλίες σχετικές μέ τήν αἵρεση και τίς
πλάνες τῶν Πεντηκοστιανῶν ἀπό τόν π. Χρυσόστομο Μαϊδώνη, Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς
Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους & Ἀρδαμερίου καί μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς
ἐπί τῶν Αἱρέσεων.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span style="font-family: arial;">ΟΜΙΛΙΑ Α':<br /></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/PRrrl3_urqw" width="320" youtube-src-id="PRrrl3_urqw"></iframe></span></div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: arial;">ΟΜΙΛΙΑ Β':</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/u7kLt_PPpnU" width="320" youtube-src-id="u7kLt_PPpnU"></iframe></span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: arial;">ΟΜΙΛΙΑ Γ':</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/8UZI5ZspTyg" width="320" youtube-src-id="8UZI5ZspTyg"></iframe></span></div><span style="font-family: arial;"><br /></span><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div><h2 style="text-align: center;"><b><span style="font-family: arial;">3. Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΣΤΩΝ - ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ</span></b></h2></div><div><p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;">Ἀκολουθοῦν βίντεο μέ ὁμιλίες σχετικές μέ τήν αἵρεση και τίς
πλάνες τῶν Χιλιαστῶν - Μαρτύρων τοῦ Ἱεχωβά ἀπό τόν π. Χρυσόστομο Μαϊδώνη,
Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους & Ἀρδαμερίου καί
μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b>ΟΜΙΛΙΑ Α':<br /></b><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/0HWesfTPJpY" width="320" youtube-src-id="0HWesfTPJpY"></iframe><br /><br /></span></p></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: arial;">ΟΜΙΛΙΑ Β':</span></b></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/r6jCbVRfSy0" width="320" youtube-src-id="r6jCbVRfSy0"></iframe></div><br /><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: arial;">ΟΜΙΛΙΑ Γ':</span></b></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/FozbB0cvKgo" width="320" youtube-src-id="FozbB0cvKgo"></iframe></div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-20800271314305858872020-12-28T20:20:00.001+02:002020-12-28T20:28:35.515+02:00Η αλήθεια για τον κορωνοϊό (Μέρος Δ')<p></p><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial;"><b>Το βίντεο με το Γ΄ μέρος της σειράς «Η αλήθεια για τον κορωνοϊό»</b></span></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: center;"><b><span style="background-color: white; color: #333333;">με θέμα: «</span><span style="color: #23201a;">Τι συμβαίνει με τα εμβόλια;»</span></b></div></span><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOOP_t0PDBNxdcTZGuANQvvLsyqOSAhyRMCQRHhqc6LdComFRfv4I5-TTjc6pJtIX36yb-iULhEg0Y5kcYcRgWNBzikaYl-_masZAMvUDc7D-Z2ruKSW-yiav9LSOqFGU7WNJo0aNuiDk/s1280/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2594.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOOP_t0PDBNxdcTZGuANQvvLsyqOSAhyRMCQRHhqc6LdComFRfv4I5-TTjc6pJtIX36yb-iULhEg0Y5kcYcRgWNBzikaYl-_masZAMvUDc7D-Z2ruKSW-yiav9LSOqFGU7WNJo0aNuiDk/w400-h225/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2594.jpg" width="400" /></a></span></div><p></p><p style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #030403; margin: 25px 0px;"><span style="font-family: arial;">Το επόμενο βήμα που μας προτείνουν με σκοπό την «κανονικότητα» είναι το εμβόλιο… και ΓΡΗΓΟΡΑ!</span></p><ul style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); margin: 25px 0px; padding-left: 30px; text-align: justify;"><li style="color: #030403; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Τι <b>συνέβη</b> με τα εμβόλια;</span></li><li style="color: #030403; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Τι <b>συμβαίνει</b> με τα εμβόλια;</span></li><li style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #030403;">Τι μπορεί να</span><b style="color: #030403;"> συμβεί </b><span style="color: #030403;">με τα εμβόλια;</span></span></li></ul><p style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #030403; margin: 25px 0px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Με το τέταρτο μέρος της σειράς «Η αλήθεια για τον κορωνοϊό», γίνεται μια ιατρική παρουσίαση των εμβολίων και ταυτόχρονα ψηλαφάται η ιστορία τους με σκοπό ο καθένας μας να μπορέσει να διακρίνει τι διαδραματίζεται με τα εμβόλια και να έχει επίγνωση της επιλογής του.</span></p><div style="background-color: white;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosA.htmlhttps://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosA.html" style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); font-family: arial;">Δείτε το Α’ Μέρος της σειράς με θέμα: «Πανδημία κορωνοϊού ή φαντασία;».</a><br /><br /></div><div style="background-color: white;"><span style="background: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #2b00fe; cursor: pointer; font-family: arial; outline: 0px;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">Δείτε το Β’ Μέρος της σειράς </a></span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html" style="background-color: white;">με θέμα: «Η αλήθεια και ο φόβος για τις μάσκες»</a><br /><br /><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosG.html">Δείτε το Γ’ Μέρος της σειράς </a></span><span style="color: #2b00fe; font-family: arial;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosG.html">με θέμα: «Εγκλεισμός. Υπάρχει κίνδυνος;»</a><span style="background: rgba(255, 255, 255, 0.65); cursor: pointer; outline: 0px;"><br /></span></span></div><p style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #030403; margin: 25px 0px; text-align: center;"></p><div style="height: 0px; overflow: hidden; padding-bottom: 56.25%; position: relative;"> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" src="https://www.dailymotion.com/embed/video/x7yclm2" style="height: 100%; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 100%;" type="text/html" width="100%"> </iframe> </div>
<p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-28582641099224802692020-12-28T19:51:00.004+02:002020-12-28T20:27:32.371+02:00Η αλήθεια για τον κορωνοϊό (Μέρος Γ')<div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: arial;"><span face="Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; text-align: left;">Το βίντεο με το Γ΄ μέρος της σειράς «Η αλήθεια για τον κορωνοϊό» <br />με θέμα:</span><span face="Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif" style="background-color: white; color: #333333; text-align: left;"> </span><span style="color: #23201a;">«Εγκλεισμός. Υπάρχει κίνδυνος;»</span></span></b></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSEgcQk6dlCEFuioNb_hjPQ1mQYpbk9AuG6J98ibzqfvSiZFBecPPIRgRbVONdoZJ3jbNJzbzzPPlJjFA5OUEqAkseNGi64EMYPkZERlTZ0OTxIAhFoTC-jAz7awHfr8V1dEk71GcUdp8/w400-h225/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2593.jpg" width="400" /></span><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #030403; text-align: justify;">Όταν μια πολιτεία λαμβάνει ένα μέτρο προστασίας για κάποιον κίνδυνο και υπάρχουν θύματα-χάνουμε ανθρώπινες ζωές, εξαιτίας του μέτρου τότε εγείρονται πολλά ερωτηματικά.</span><br /><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #030403; text-align: justify;">Όταν τα θύματα αυτά ξεπερνούν τα θύματα που θα είχαμε δίχως την λήψη μέτρων, τότε αρχίζουμε να μιλούμε για ανευθυνότητα ή για πολλούς… υπάρχει έγκλημα!!!</span></span></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="color: #030403; font-family: arial;"><br /></span></div><span style="font-family: arial;"><span><span style="background: rgba(255, 255, 255, 0.65); cursor: pointer; outline: 0px; text-decoration-line: none;"><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span><span style="background: rgba(255, 255, 255, 0.65); cursor: pointer; outline: 0px; text-decoration-line: none;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosA.htmlhttps://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosA.html">Δείτο το Α’ Μέρος της σειράς με θέμα: «Πανδημία κορωνοϊού ή φαντασία;»</a></span></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span><span style="background: rgba(255, 255, 255, 0.65); cursor: pointer; outline: 0px; text-decoration-line: none;"><br /></span></span></span></div><span style="color: #2b00fe;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">Δείτε το Β’ Μέρος της σειράς </a></span></span></span><span style="color: #2b00fe;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">με θέμα: «Η αλήθεια και ο φόβος για τις μάσκες»</a></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><br /><span style="color: #23201a;"><span style="color: black;"><span style="background: rgba(255, 255, 255, 0.65); cursor: pointer; outline: 0px;"><span style="color: #2b00fe;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosD.html">Δείτε το Δ’ Μέρος της σειράς </a></span></span></span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html" style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65);">με θέμα: «Τι συμβαίνει με τα εμβόλια;»</a></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><div style="height: 0px; overflow: hidden; padding-bottom: 56.25%; position: relative;"> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" src="https://www.dailymotion.com/embed/video/x7yc9u9" style="height: 100%; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 100%;" type="text/html" width="100%"> </iframe> </div>
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSEgcQk6dlCEFuioNb_hjPQ1mQYpbk9AuG6J98ibzqfvSiZFBecPPIRgRbVONdoZJ3jbNJzbzzPPlJjFA5OUEqAkseNGi64EMYPkZERlTZ0OTxIAhFoTC-jAz7awHfr8V1dEk71GcUdp8/s1280/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2593.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-23221088918197308242020-12-28T19:26:00.012+02:002020-12-28T20:25:55.985+02:00Η αλήθεια για τον κορωνοϊό (Μέρος B')<div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><b style="color: #23201a; font-family: arial;">Το βίντεο για το B΄ μέρος της σειράς «Η αλήθεια για τον κορωνοϊό»</b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: #23201a; font-family: arial;">με θέμα: «Η αλήθεια και ο φόβος για τις μάσκες»</b></div><span style="font-family: arial;"><span face="Oswald, Helvetica, Arial, sans-serif" style="color: #23201a;"><br /></span></span></div><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcMzp3125NOAsEbgFoDD3kUiW-9yd5dl_A75ydism3YFx0UArBYD_mKv90XQvuDgzHtavC47ci0UB-jmdeQxv_IU7ja6psizMe-FGaWjnlpEh_qBp_fshgqrA-nIsDSZeP_N7_Vft9E3A/s1000/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2592.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="562" data-original-width="1000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcMzp3125NOAsEbgFoDD3kUiW-9yd5dl_A75ydism3YFx0UArBYD_mKv90XQvuDgzHtavC47ci0UB-jmdeQxv_IU7ja6psizMe-FGaWjnlpEh_qBp_fshgqrA-nIsDSZeP_N7_Vft9E3A/w400-h225/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2592.jpg" width="400" /></span></a></div><div style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); max-width: 100%; text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="color: red;"><br /></span><div style="text-align: left;"><span style="color: #030403; text-align: justify;">Είναι κοινός τόπος ότι η «μετά κορωνοϊού εποχή» επέφερε ραγδαίες και τρομακτικές ανακατατάξεις στην καθημερινότητα των πολιτών. Παράλληλα όμως, καταξιωμένοι επιστήμονες στον χώρο κυρίως της ιατρικής εξέφρασαν εύλογες ανησυχίες και έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με την προβαλλόμενη πραγματικότητα που έχει επικρατήσει.<br /><span style="color: #030403;">Δυστυχώς οι περισσότερες διαφωνούσες απόψεις έγκριτων και σκεπτόμενων επιστημόνων, θάφτηκαν στο «μνήμα της σιωπής» από τα περισσότερα δημοσιογραφικά μέσα ενημέρωσης.</span><br style="color: black; text-align: left;" /><span style="color: #030403;">Εμείς σε αντιδιαστολή με όλη αυτήν την κατευθυνόμενη ενημέρωση, δημιουργήσαμε το κανάλι «Η αλήθεια για τον κορωνοϊό»</span><span style="color: #030403;"> στο οποίο θα δημοσιεύσουμε επαρκές οπτικοακουστικό υλικό.<br /></span><span style="color: black;"><span style="color: #030403;">Η προσπάθειά μας αυτή, δεν είναι μια ιδεολογική ιδιογνωμική εκτόνωση, αλλά σκοπό έχουμε την ανάδειξη των απόψεων που επιμελώς αποσιωπήθηκαν. Όπως θα δείτε στα βίντεο, οι απόψεις αυτές δεν στερούνται επιστημονικού υπόβαθρου και πιστεύουμε ότι θα βοηθήσουν όλους μας στην εύρεση της αλήθειας, η οποία αλήθεια ελευθερώνει τον άνθρωπο.</span></span></span></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #030403; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="color: #030403;"><b>Ενωμένη Ρωμηοσύνη</b></span></span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: #030403; text-align: justify;"><span style="color: black;"><span style="color: red;"><span><br /></span></span></span></span></div></span><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span style="text-align: justify;"><span><span><span style="color: #2b00fe;"><div style="font-family: "Times New Roman"; text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><div><span style="font-family: arial;"><span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosA.htmlhttps://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosA.html">Δείτο το Α’ Μέρος της σειράς με θέμα: «Πανδημία κορωνοϊού ή φαντασία;».</a></span></span></span></div><div><span style="font-family: arial;"><span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><br /></span></span></span></div><span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">Δείτε το Γ’ Μέρος της σειράς </a></span></span></span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">με θέμα: «Εγκλεισμός. Υπάρχει κίνδυνος;»</a></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><br /><span><span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosD.html">Δείτε το Δ’ Μέρος της σειράς </a></span></span></span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">με θέμα: «Τι συμβαίνει με τα εμβόλια;»</a></span></span></div></span></span></span></span></span></div></div><p style="text-align: center;"><a href="http://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosA.html"><span style="color: #23201a; font-family: arial;"></span></a></p><div style="height: 0px; overflow: hidden; padding-bottom: 56.25%; position: relative; text-align: left;"><span style="color: #23201a; font-family: arial;"> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" src="https://www.dailymotion.com/embed/video/x7yc9u8" style="height: 100%; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 100%;" type="text/html" width="100%"> </iframe> </span></div><span face="Oswald, Helvetica, Arial, sans-serif" style="color: #23201a; font-size: 24px;">
</span><p style="text-align: left;"></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-65493717392776915852020-12-28T18:37:00.006+02:002020-12-28T20:25:17.295+02:00Η αλήθεια για τον κορωνοϊό (Μέρος Α')<div><div style="color: #23201a; line-height: 28px; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b>Το βίντεο για το Α΄ μέρος της σειράς «Η αλήθεια για τον κορωνοϊό»<br />με θέμα: «Πανδημία κορωνοϊού ή φαντασία;»</b></span></div></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkMCpOLZ3y1BRHPOucQ21ovhqPPPFTDz-CMqLTzB1v-L3xYgNsXUfBtyaOxNqCE5RDS2IsGKe7_JXcq375MV9gUC4FD3T660RGeEo0foG7HVS-AM_b3cavUOvuCynunrIizp8BulYKEl0/s1280/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2591.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkMCpOLZ3y1BRHPOucQ21ovhqPPPFTDz-CMqLTzB1v-L3xYgNsXUfBtyaOxNqCE5RDS2IsGKe7_JXcq375MV9gUC4FD3T660RGeEo0foG7HVS-AM_b3cavUOvuCynunrIizp8BulYKEl0/w400-h225/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2591.jpg" width="400" /></span></a></div><span style="font-family: arial;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #030403; max-width: 100%; text-align: justify;"><strong><span style="font-family: arial;">Σύντομα θα δημοσιευτούν και τα άλλα μέρη της σειράς.</span></strong></div><div style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #030403; max-width: 100%; text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Η προσπάθειά μας αυτή, δεν είναι μια ιδεολογική ιδιογνωμική εκτόνωση, αλλά σκοπό έχουμε την ανάδειξη των απόψεων που επιμελώς αποσιωπήθηκαν. Όπως θα δείτε στα βίντεο, οι απόψεις αυτές δεν στερούνται επιστημονικού υπόβαθρου και πιστεύουμε ότι θα βοηθήσουν όλους μας στην εύρεση της αλήθειας, η οποία αλήθεια ελευθερώνει τον άνθρωπο...</span></div><div style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); color: #030403; max-width: 100%; text-align: right;"><span style="font-family: arial;"><b>Ενωμένη Ρωμηοσύνη</b></span></div><div style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.65); max-width: 100%; text-align: justify;"><div style="text-align: left;"><span style="color: #2b00fe; font-family: arial;"><span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><div><span style="font-family: arial;"><span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">Δείτο το Β’ Μέρος της σειράς με θέμα: «Η αλήθεια και ο φόβος για τις μάσκες».</a></span></span></span></div><div><span style="font-family: arial;"><span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><br /></span></span></span></div><span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">Δείτε το Γ’ Μέρος της σειράς </a></span></span></span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">με θέμα: «Εγκλεισμός. Υπάρχει κίνδυνος;»</a></span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: #2b00fe; font-family: arial;"><br /><span><span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; cursor: pointer; outline: 0px;"><span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosD.html">Δείτε το Δ’ Μέρος της σειράς </a></span></span></span><a href="https://pragmatikoixristianoi.blogspot.com/2020/12/HalitheiaMerosB.html">με θέμα: «Τι συμβαίνει με τα εμβόλια;»</a></span></span></div></div></div><div><div style="height: 0px; overflow: hidden; padding-bottom: 56.25%; position: relative;"> <span style="font-family: arial;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" src="https://www.dailymotion.com/embed/video/x7yc85m" style="height: 100%; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 100%;" type="text/html" width="100%"> </iframe> </span></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-74449980059078417632020-12-27T16:38:00.002+02:002020-12-27T16:38:50.226+02:00Η ερμηνεία της προσευχής «Πάτερ Ημών»<div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTmvtuq4TVUTzXgCZ__EIyPE5Kwnlati4iL0nsTO_mUFCzUxB9wjdFPphnUrqgclZDzhCmTyPUBT6lMd51kLdVlxSMeAyFxxr0oVEvYH56vUg0XGSl61YsPIu8oNlrz2FkSvTffmhqEkQ/s862/1231.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="862" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTmvtuq4TVUTzXgCZ__EIyPE5Kwnlati4iL0nsTO_mUFCzUxB9wjdFPphnUrqgclZDzhCmTyPUBT6lMd51kLdVlxSMeAyFxxr0oVEvYH56vUg0XGSl61YsPIu8oNlrz2FkSvTffmhqEkQ/s320/1231.jpg" width="320" /></a></div>Το «<b>Πάτερ Ημών</b>» είναι η πιο γνωστή Προσευχή. Ονομάζεται </span><span style="font-family: arial;">«</span><span style="font-family: arial;"><b>Κυριακή Προσευχή</b></span><span style="font-family: arial;">» </span><span style="font-family: arial;">και μας την δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Σχεδόν όλοι οι χριστιανοί γνωρίζουν αυτήν την προσευχή, πόσοι όμως, γνωρίζουν ακριβώς τι σημαίνει;</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><br />Πάτερ ημών<br />ο εν τοις ουρανοίς,<br />αγιασθήτω το όνομα Σου.<br />Ελθέτω η βασιλεία Σου.<br />Γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.<br />Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον.<br />Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,<br />ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.<br />Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,<br />αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.<br />Αμήν.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><br /><b>Μετάφραση – Ερμηνεία:</b><br />Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς = Πατέρας μας που βρίσκεται στους ουρανούς<br />Αγιασθήτω το όνομα Σου = Ας αγιασθεί το Όνομα Σου<br />Ελθέτω η βασιλεία Σου = Ας έρθει η βασιλεία Σου<br />Γενηθήτω το θέλημα Σου = Ας γίνει το θέλημα Σου<br />ως εν ουρανώ και επί της γης = Όπως στον ουρανό (από τους αγγέλους),<br />έτσι και στη γη από τους (ανθρώπους)<br />Τον άρτον ημών τον επιούσιον = Το ψωμί μας το καθημερινό<br />δος ημίν σήμερον = Δώσε μας σήμερα<br />Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών = Και άφησε μας τα χρέη μας<br />(συγχώρησε τις αμαρτίες μας)<br />ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών = Όπως και εμείς αφήνομε τους χρεώστες μας ( Όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας έφταιξαν)<br />Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν = Και μη μας βάλεις σε δοκιμασία<br />αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού= αλλά απομάκρυνέ μας από το κακό<br />Αμήν =Αληθινά</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><br /><b>Σύντομη Επεξήγηση:</b><br /><b>Πάτερ</b><br />Η Κυριακή προσευχή αρχίζει με αυτή την επίκληση. Μας διδάσκει ο Κύριος να ονομάζουμε τον Θεό Πατέρα. Πατέρα, γιατί είναι ο δημιουργός και πλάστης μας. Ο χορηγός του είναι, της ζωής.<br /><b>Ημών</b><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κύριος μας διδάσκει να προσφωνούμε τον Θεό όχι μόνο Πατέρα, αλλά Πάτερ ημών. Πατέρα μας. Όχι Πατέρα μου. Έτσι μας αποτρέπει από μια εγωιστική σχέσι με τον Θεό. Υπάρχει ο Θεός και εμείς, όχι ο Θεός και εγώ.<br /><b>Ο εν τοις ουρανοίς<br /></b>Ο Πανάγιος Θεός είναι Πατέρας μας, αλλά και ο μόνος εν τοις ουρανοίς Πατέρας. Διευκρινίζει ο άγιος Χρυσόστομος: Δεν περιορίζει δηλαδή τον Θεό στον ουρανό αλλά υψώνει από την γη τον προσευχόμενο και τον προσηλώνει στους ανώτερους χώρους και τις άνω κατοικίες. Την αγιότητα λοιπόν του Θεού Πατρός δηλώνει το “εν ουρανοίς” και όχι τον τόπο του πανταχού παρόντος Θεού<br /><b>Αγιασθήτω το όνομά σου</b><br />Είναι το πρώτο αίτημα της Κυριακής προσευχής. Το “αγιασθήτω” σημαίνει “δοξασθήτω”, κατά τον άγιο Χρυσόστομο. Δεν έχει ασφαλώς ο άκτιστος Θεός την ανάγκη να δοξάζεται από τα κτιστά του πλάσματα. Θέλει όμως να τον δοξάζουμε, γιατί αυτό ωφελεί εμάς τους ανθρώπους. Μας προφυλάσσει από τον κίνδυνο να δοξάζουμε τον εαυτό μας με δόξα ψευδή, που δεν μας ανήκει. Η φιλοδοξία είναι γέννημα της φιλαυτίας.<br /><b>Ελθέτω η Βασιλεία σου</b><br />Όταν ο Θεός βασιλεύη στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ελευθερώνεται, ειρηνεύει, αναπαύεται, αγιάζεται. Όταν δεν βασιλεύη ο Θεός στον άνθρωπο, ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος στην τυραννία του διαβόλου που τον υποδουλώνει στα πάθη, στην φιλαυτία και τον φέρνει στην ανία, στο κενό, στην πλήξι, στην μοναξιά, κάνοντας την ζωή του κόλασι. Ο σημερινός κόσμος που αρνείται την βασιλεία του Θεού, βασανίζεται από φρικτές δαιμονικές καταστάσεις, όπως την μαγεία, τις δεισιδαιμονίες, τα ναρκωτικά, την τρομοκρατία, τα εγκλήματα, την διάλυσι της οικογενείας. Μας διδάσκει λοιπόν ο Κύριος να ζητούμε να έλθη η Βασιλεία του, που κατά τους αγίους Πατέρας είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.<br /><b>Γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης</b><br />Το εγωιστικό θέλημα εχώρισε τον άνθρωπο από τον Θεό, τον εξώρισε από τον παράδεισο και έγινε αιτία όλων των κακών. Αν δεν απαρνηθή ο άνθρωπος το εγωιστικό του θέλημα και δεν υιοθετήση το άγιο θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να θεραπευθή από την βαρειά αρρώστια της φιλαυτίας και του εγωισμού.<br /><b>Τον άρτον ημών τον επιούσιον, δος ημίν σήμερον</b><br />Με το αίτημα αυτό ζητούμε, κατά τους αγίους Πατέρας, όχι μόνο τον υλικό άρτο, αλλά κυρίως τον πνευματικό Άρτο, που είναι ο Χριστός. Ο Χριστός προσφέρεται σε μας με το λόγο Του και με το Σώμα και με το Αίμα Του. Σε κάθε Θεία Λειτουργία γίνεται αυτή η προσφορά.<br /><b>Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών</b><br />Όσο ο άνθρωπος ζη εγωκεντρικά, δεν μπορεί να συγχωρήση τον συνάνθρωπό του. Ο θιγόμενος εγωισμός του δεν του το επιτρέπει. Όταν όμως αποφασίση δια της μετανοίας να ζήση θεοκεντρικά, τότε συγχωρεί όσους τον εστενοχώρησαν, αδίκησαν και έβλαψαν. Η απαλλαγή από την μνησικακία θέλει αγώνα, γιατί ο εγωισμός δυναστεύει τον έσω άνθρωπο. Γι’ αυτό ο Κύριος μας εδίδαξε να ζητούμε την συγχώρησί μας από τον Θεό, υπό τον όρο ότι και εμείς θα συγχωρούμε τους πταίοντας σε μας.<br /><b>Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού</b><br />Και μη επιτρέψης, Κύριε, να πέσωμε σε πειρασμό, αλλά γλύτωσέ μας από τον πονηρό.<br />Δύο ειδών είναι οι πειρασμοί κατά τον άγιο Μάξιμο. Οι ενήδονοι και οι ενόδυνοι. Αυτοί που φέρουν ηδονή και αυτοί που φέρουν οδύνη. Οι πρώτοι είναι εκούσιοι και γεννούν τα πάθη. Οι δεύτεροι είναι ακούσιοι και διώχνουν τα πάθη. Τους εκούσιους πρέπει να αποφεύγουμε. Τους ακούσιους να μη επιδιώκουμε και να απευχώμεθα, διότι είμεθα αδύνατοι και μπορεί να υποκύψουμε΄ αλλ’ όταν έλθουν, να τους υπομένουμε με γενναιότητα ως “καθαρτήριον” της ψυχής.<br /><b>Ότι Σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα</b><br />Είναι φυσικό να τελειώνη η Προσευχή με την δοξολογία του Θεού και όχι με την παράκλησι να ρυσθούμε από τον πονηρό. Τον τελευταίο λόγο στον κόσμο έχει ο παντοδύναμος Θεός, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων. Ο διάβολος μπορεί να φέρη αναστάτωσι, να επικρατεί προσωρινά στον κόσμο με τα όργανά του, αλλά τελικά θα γίνη το θέλημα του Κυρίου. Ο Χριστός είναι ο Αιώνιος Κύριος και Βασιλεύς.<br /><b>Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.</b><br />Γι’ αυτό και μόνο στον Τριαδικό Θεό ανήκει η δόξα.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;"><b>Πηγή:<br /></b>agioutherapontosgt.blogspot.com</span></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-88483264347588254752020-12-23T19:27:00.004+02:002020-12-23T19:27:56.549+02:00Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989)<p><span style="background-color: white; font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiHc2_zXQtpFdqkeGfAuAo25RiPL9Q2mTioiYlD-PgwdJ15BL05osGK3QhB0Scv0vKhV1IIuUNHrTt8jO0CPmhrWkOch4MtNX_MTVkyUwalpp1ebZJQMrh2AKBl4QaXydrbdIzhu8jXOA/s512/%25CE%2593%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CF%2580.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2586%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2598%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25B4%25CF%2589%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="331" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiHc2_zXQtpFdqkeGfAuAo25RiPL9Q2mTioiYlD-PgwdJ15BL05osGK3QhB0Scv0vKhV1IIuUNHrTt8jO0CPmhrWkOch4MtNX_MTVkyUwalpp1ebZJQMrh2AKBl4QaXydrbdIzhu8jXOA/s320/%25CE%2593%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CF%2580.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2586%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2598%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25B4%25CF%2589%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" /></a></div>Ο Χριστός μας, «το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», δεν θα πάψει ποτέ να λάμπει και να δοξάζεται μέσα από ενάρετους ανθρώπους και εκλεκτούς, που έζησαν και ζουν και στις ημέρες μας σαν επίγειοι άγγελοι και ουράνιοι άνθρωποι. Έχοντας τον Χριστό στην καρδιά και στην ψυχή τους και τον συνάνθρωπο σαν να είναι η ζωή τους.<p></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Μια τέτοια μορφή πνευματική, ασκητική, βαθιά θεολογική και συνάμα παρηγορητική, ήταν ο μακαριστός και φωτισμένος <b>Γέροντας π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος</b>. Γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1930 στο Βουρνάζι- σημερινή ονομασία Καλοβρύση- , ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας. Ήταν το πρώτο από τα έξι συνολικά παιδιά της οικογενείας Ιωάννου και Γεωργίας Θεοδωροπούλου και έλαβε το κατά κόσμον όνομα Ετεοκλής. Οι γονείς του ήταν άνθρωποι ευλαβείς. Τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στην πόλη της Καλαμάτας και το έτος 1949 έδωσε εξετάσεις και εισήχθη από τους πρώτους στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Η Θεολογία ήταν το όραμα και ο σκοπός του.</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Χειροτονήθηκε διάκονος το 1956 και πρεσβύτερός το 1961. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι πολλές φορές του προτάθηκε να γίνει Επίσκοπος. Όμως στάθηκε ανένδοτος. Έλεγε: «Θέλω να πεθάνω πρεσβύτερος! Μου είναι πολύ, που είμαι και πρεσβύτερος!».</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Διακόνησε κυρίως ως πνευματικός επί 30 σχεδόν έτη στο ορθόδοξο θρησκευτικό σύλλογο «Τρεις Ιεράρχαι», στο κέντρο της Αθήνας. Ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή βιβλίων, τα οποία αναφέρονται στα προβλήματα και τις πνευματικές ανάγκες της Εκκλησίας, γι’ αυτό και φέρουν – εκτός των άλλων – κι έντονο το αγωνιστικό στοιχείο. Τα βιβλία του κατά τη γνώμη πολλών, είναι πρωτότυπα, αποτελούν πραγματική συμβολή στην ορθόδοξη Θεολογία, ιδίως στο Κανονικό Δίκαιο, στο οποίο είχε καταστεί αυθεντία. Παραλλήλως είχε αρίστη εγκυκλοπαιδική συγκρότηση και ήταν τέλειος χειριστής και υπέρμαχος της ελληνικής γλώσσας.</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ο π. Επιφάνιος είχε πλήρη συνείδηση, ότι η αληθής προσευχή είναι η κορυφαία έκφραση της διά μέσου της ασκήσεως, εγκράτειας, ταπεινώσεως και αγάπης αναφοράς και ανατάσεως ολοκλήρου της υπάρξεως του προσευχομένου σε ύμνο, δοξολογία και ευχαριστία και σε αΐδιο πόθο κοινωνίας με το υπέρτατο εφετό των πιστών, την Άγια Τριάδα. Είχε πλήρη συνείδηση, ότι η προσευχή αυτή που τελειούται στην Θεία Ευχαριστία αποτελεί το υπέρτατο προνόμιο που παρεχώρησε ο εν Τριάδι Θεός στον άνθρωπο και συγχρόνως το υπέρτατο κριτήριο της ουσιαστικής και αληθινής κοινωνίας με τον Θεό, συμφώνως και με την διαπίστωση του Άγιου Νείλου του ασκητή: «Εί προσεύχη αληθώς θεολόγος εί και εί θεολόγος εί προσεύχη αληθώς». Και είναι γεγονός, ότι για τον π. Επιφάνιο η προσευχή ήταν στάση και τρόπος ζωής- ήταν η ίδια η ζωή του. Μια ζωή που σε κάθε έκφανση και έκφραση της ήταν προσευχομένη διακονία για τη δόξα του Χριστού, την αγάπη για τους αδελφούς του και την προάσπιση της Ορθοδοξίας.</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Έκτος από τις ελάχιστες ώρες ύπνου (περίπου 2 – 4 το 24ωρο), ο υπόλοιπος χρόνος της ζωής του ήταν μια συνεχής προσφορά αγάπης και θυσίας/ένα συνεχές βίωμα όλων των αρετών, μια συνεχής δοξολογία με έργα και λόγια της Άγιας Τριάδος. Ασθενικός στο σώμα με σκόλοπα στην σάρκα, τηρούσε το εκκλησιαστικό τυπικό των Ιερών ακολουθιών με απόλυτη ακρίβεια, ακόμη και εάν ο συνεχής φόρτος εργασίας και τα καθ’ ημέρα και νύκτα επείγοντα προβλήματα, όχι βεβαίως δικά του, αλλά των πνευματικών του τέκνων, τον ανάγκαζαν σε αναβολή και τέλεση των σχετικών ακολουθιών (Εσπερινός, Απόδειπνο κλπ.) έστω και στις 2 το πρωί. Η προσευχή για τον π. Επιφάνιο ήταν πιο απαραίτητη από ότι η αναπνοή για το σώμα συμφώνως με την ρήση του Άγιου Γρηγορίου του Θεολόγου «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Η σκέψη του, η βούλησή του, οι πόθοι του ήταν συνεχώς στραμμένοι προς τον μοναδικό έρωτα της ζωής του, τον Νυμφίο Χριστό και την προς Αυτόν καθοδήγηση των πνευματικών του τέκνων.</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Παρά την ασθένεια της σαρκός ο π. Επιφάνιος με αυστηρότατη άσκηση και νηστεία, είχε αποκοπεί πλήρως από τις κοσμικές επιθυμίες και είχε μεταφέρει όλη την αγάπη του και τους πόθους του στην ουράνιο Βασιλεία, δυνάμενος να επαναλάβει μετά του Παύλου: «εμοί δε μή γένοιτο καυχάσθαι εί μή εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δί’ ού εμοί κόσμος εσταύρωται κάγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6, 14). Η υπερβάλλουσα πνευματικότητα του μακαριστού π. Επιφανίου, που συμπυκνούται στην αδιάλειπτη και νοερά προσευχή, είχε διαδοθεί ευρέως, παρά την αφάνεια και το «λάθε βιώσας» που τόσο επεδίωκε, και εκτιμάτο όλως ιδιαιτέρως σε περιοχές που κατ’ εξοχήν διακρίνονται για την επίδοσή τους στις πνευματικές αυτές ασκήσεις, όπως το Άγιον Όρος. Το μέγεθος της εκτιμήσεως αυτής που έφθανε στα όρια της αναγνωρίσεως του ως αυθεντίας, αποδεικνύεται από το εξής γεγονός.</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Πριν από αρκετά χρόνια του ζήτησε μία αδελφή να την καθοδηγήσει στη νοερά προσευχή – Εγώ, της απάντησε, είμαι μεν Ιερομόναχος αλλά ζω στον κόσμο. Μπορώ να σου υποδείξω μερικούς απλούς τεχνικούς τρόπους, αλλά καλά θα κάνεις να συμβουλευθείς κανένα Αγιορείτη Πατέρα, ο οποίος να ασκείται στη νοερά προσευχή. Και της υπέδειξε έναν ηγούμενο, ο οποίος την εποχή εκείνη ασκείτο μαζί με τη συνοδεία του στην νοερά προσευχή. Για να λάβει την όλως απροσδόκητη, απάντηση: Μα, Γέροντα, εκείνος με έστειλε σε σας! Μετά από πολλούς κόπους, ασκήσεις και αγώνες αλλά και με βαριές δοκιμασίες ο π. Επιφάνιος ταξίδεψε προς τον Κύριον που τόσο αγάπησε και κήρυξε, όχι μόνο με τα σπουδαία συγγράμματά του και τις φωτισμένες συμβουλές του, αλλά με την άγια ζωή του. Εκοιμήθη την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989 και ώρα 4:26 το απόγευμα. Η εξόδιος ακολουθία του ήταν μια εξόδιος ακολουθία ενός άγιου. Χιλιάδες πενθούντος λαού κατέκλυσαν τον Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης Αθηνών, για να συμμετάσχουν στην νεκρώσιμη ακολουθία και να κατευοδώσουν προς την Βασιλεία του Θεού τον πεφιλημένο και πολυσέβαστο πνευματικό τους Πατέρα. Το θλιβερό άγγελμα της εκδημίας του μακαριστού π. Επιφανίου είχε πανορθόδοξη απήχηση δεδομένου, ότι η φήμη του είχε υπερβεί ενώ ακόμα ζούσε, τα εθνικά μας σύνορα.</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><strong><span style="font-family: arial;">Διδαχές:</span></strong></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">- Η αμαρτία είναι εκείνη που μας εμποδίζει να πιστεύσουμε, όχι η λογική. Γι’ αυτό αν πεις σ’ έναν άπιστο να ζήσει έξι μήνες κατά την ηθική του Ευαγγελίου, και το κάνει, θα γίνει πιστός χωρίς να το καταλάβει. Το: «Δεν υπάρχει Θεός» το λένε συνήθως άνθρωποι φαύλοι και ανήθικοι. Ούτε βρέθηκε ούτε θα βρεθεί άνθρωπος ηθικός, εγκρατής, ενάρετος κ.λπ. που να λέει τόσο εύκολα: «Δεν υπάρχει Θεός!</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">- Απογοητευμένος από την ηθική και πνευματική κατάσταση της κοινωνίας όπως την περιέγραφε κάποιος ιεροκήρυκας, ένας νέος ζήτησε την γνώμη του Γέροντα. Εκείνος του είπε:</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">- Άκουσε, παιδί μου. Πολλοί ξεκινούν από λανθασμένη βάση: Πως συμβαίνουν αυτά, αφού ζούμε σ’ ένα χριστιανικό κράτος; Ενώ πρέπει να θεωρούμε ότι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί ζούμε σ’ ένα κράτος ειδωλολατρικό, αθεϊστικό, κ.λπ. και να είμαστε ευχαριστημένοι που ακόμη δε μας έχουν πετροβολήσει και δε μας έχουν σταυρώσει. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">- Η καρδιά μου, παιδιά μου, έχει μόνο εισόδους και καμιά έξοδο. Εάν κάποιος εισέλθει σε αυτή δεν πρόκειται να εξέλθει, όσα προβλήματα και να μου δημιουργήσει.</span></p><p style="background-color: white; text-align: left;"></p><div style="text-align: right;"><b style="font-family: arial;">Πηγή:</b><span style="font-family: arial;"> </span></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: right;">Τριμηνιαίο θρησκευτικό περιοδικό,<br />Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασιάς και Σπάρτης,</div><div style="text-align: right;">«Όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε»», τ.191, σελ. 58-60</div></span><p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-28519346418075729422020-12-23T19:21:00.003+02:002020-12-23T19:21:34.125+02:00Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης (1912-2006)<p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiadeP2lDZaH8y3BxlzHzKaGI_70qhMxzr93mi7XcV4Mf8LiHZqNYNKs2Al2Prn0b29rq8XKYpVirQKcAMb_hO6GrMIkh58DuhlTBckSXlRmRjra7-ySuhXpF55N9Ic5SWzq-qmX47VuV0/s1541/ger_ambrosios.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1538" data-original-width="1541" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiadeP2lDZaH8y3BxlzHzKaGI_70qhMxzr93mi7XcV4Mf8LiHZqNYNKs2Al2Prn0b29rq8XKYpVirQKcAMb_hO6GrMIkh58DuhlTBckSXlRmRjra7-ySuhXpF55N9Ic5SWzq-qmX47VuV0/s320/ger_ambrosios.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Ο <b>Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης</b>, ο πνευματικός της ιεράς Μονής Παναγίας της Γαυριώτισσας του Δαδίου, αποτελεί μια αγιασμένη ιερατική μορφή, που κράτησε από τη θέση της διακονίας του αναμμένη τη δάδα της πνευματικής ζωής και φώτισε τα πέρατα του κόσμου.</span><p></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ο Ιερομόναχος Αμβρόσιος Λάζαρης γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1912 στα Λαζαράτα Λευκάδος και ανήκε σε πολύτεκνη οικογένεια πέντε τέκνων. Το κοσμικό του όνομα ήταν Σπυρίδων. Ο πατέρας του υπηρέτησε για χρόνια στους Βαλκανικούς πολέμους με ξεχωριστό θάρρος και τόλμη. Αργότερα υπηρέτησε ως γραμματοδιδάσκαλος στη Λευκάδα και μαρτυρίες αναφέρουν ότι ήταν πολύ αυστηρός και αυταρχικός. Αντίθετα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες η μητέρα του ήταν πολύ ήπιος και ήρεμος άνθρωπος και ο Γέροντας της είχε αδυναμία. Ο Γέροντας Αμβρόσιος έκρυβε, όχι τυχαίως, μέσα στο γιγαντώδες σώμα του μια λεπτή παιδική ψυχή φλεγόμενη από θείο έρωτα.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν δύσκολες στο χωριό και η πείνα θέριζε όλες τις οικογένειες, με αποτέλεσμα ο Γέροντας στην παιδική του ηλικία να στερηθεί πολλά. Αναγκάστηκε πολύ νωρίς να σταματήσει το σχολείο, προκειμένου να βοηθήσει την οικογένεια, εργαζόμενος ως εργάτης σε κτήματα των συγχωριανών του. Γράμματα δεν έμαθε πολλά, όμως χάρη στη μητέρα του είχε καλή επαφή με τον Χριστό και την Εκκλησία. Από πολύ νωρίς εξέφραζε την πίστη του στον πνευματικό κόσμο, επισκεπτόμενος τους ναούς και απομακρυσμένα εξωκκλήσια.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Οι κουβέντες εύστοχες και συχνά αυστηρές με ύφος έντονο που όμως έκρυβε τις μεγάλες ευαισθησίες και την ασίγαστη λαχτάρα του να μην χάσουν οι άνθρωποι την ψυχή τους. Με πηγαίο χιούμορ και βλέμμα που ακτινογραφούσε. Ένας χαρακτήρας τόσο ιδιαίτερος, με πίστη ακλόνητη και αδιατάραχτη προς τον Χριστό, την Παναγία και τις άγιες πνευματικές οντότητες. Μάλιστα, επειδή είχε ωραίο παράστημα επιλέχθηκε στους ευζώνους στο στρατό. Το βλέμμα του ήταν πάντα καθάριο και αγνό. Την ομορφιά του, τη δύναμη και τα νιάτα του προσέφερε με προθυμία στο Χριστό, καθώς αυτό που τον ενδιέφερε ήταν ο πλούτος της ψυχής και τις πίστης στο Θείο Λόγο.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Αμέσως μετά το στρατό πήγε στο Άγιο Όρος. Με το που έμεινε στο Μοναστήρι έπαψε να έχει επαφές με την οικογένειά του. Εκείνοι τον επισκέπτονταν και εκείνος τους εξεδήλωνε την αγάπη του, όπως για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και τους βοηθούσε μέσα από τις προσευχές του. Τα υλικά αγαθά και το παρελθόν του τον άφηναν αδιάφορο. Για εκείνον αλλού βρισκόταν ο πλούτος, η κατοικία και η αληθινή ευτυχία.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Βγήκε από το Άγιο Όρος, με προτροπή του αγαπημένου του φίλου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, πήγε στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Γαυριώτισσας στο Δαδί. Στα χρόνια της ιταλογερμανικής Κατοχής, ηγούμενος της Μονής από τον Οκτώβριο του 1940 και για 2,5 χρόνια υπήρξε ο Αρχιμανδρίτης Γερμανός Δημάκος (με το ψευδώνυμο Ανυπόμονος κατά την περίοδο της Αντίστασης), μετέπειτα ηγούμενος της Μονής Αγάθωνος από το 1950 και μετά, με μεγάλο πνευματικό, κοινωνικό και πολιτιστικό έργο. Η ηγουμένη τότε της Μονής, Γερόντισσα Παρθενία, είχε ζητήσει από τον Γέροντα Πορφύριο, που πολύ εκτιμούσε, κάποιον καλό Πνευματικό και εκείνος πρότεινε τον Γέροντα Αμβρόσιο.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ο τότε Μητροπολίτης Φθιώτιδος Αμβρόσιος τον χειροτόνησε πρώτα ιεροδιάκονο μετονομάζοντας τον Σπυρίδωνα σε Αμβρόσιο και λίγες ημέρες αργότερα εκάρη πρεσβύτερος με τον τίτλο του Αρχιμανδρίτου. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα του έδωσε την ευλογία για «το της πνευματικής αξίας λειτούργημα» (του Πνευματικού). Όμως, επειδή η Μονή Δαδίου ήταν πολύ φτωχή και δύσκολα τα χρόνια πήγε ως εφημέριος σε διάφορους ναούς, ενισχύοντας οικονομικά τη Μονή. Στην Ιερά Μονή Δαδίου ο Γέροντας από το 1954 ήταν ο Πνευματικός και εκεί έζησε, προσευχήθηκε, βοήθησε την Γερόντισσα να ανακατασκευάσει το Μοναστήρι, στήριξε πλήθος ανθρώπων στις ποικίλες δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. Φανερώθηκε από τον Θεό στον κόσμο κυρίως τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Η περιφρόνηση των υλικών αγαθών, οι αγώνες του κατά της ψυχολέθρου αμαρτίας, η αγάπη του για τους πονεμένους ανθρώπους και η αφοσίωσή του στα Μοναχικά ιδεώδη τον κατέστησαν έσοπτρο του Αγίου Πνεύματος «ακτινοβόλους αστραπάς εισδεχόμενον».</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Στο πρόσωπό του συγκεντρώνονται πολλά χαρίσματα και αρετές, που οδήγησαν πλήθος ψυχών απλανώς προς τον Κύριο. Ο χαρακτήρας του συνδύαζε την αδιατάρακτη πίστη του προς τον Χριστό, την Παναγία Μητέρα του και τις Άγιες πνευματικές Οντότητες, τις οποίες έπλασε ο Θεός, αλλά και την αγάπη του προς τους ανθρώπους. Διαρκώς εφάρμοζε τη μετάνοια ως τον μόνο και σίγουρο δρόμο που οδηγεί στον Παράδεισο και αγαλλιάζει τις πονεμένες ψυχές.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ο Γέροντας είχε αποκτήσει το χάρισμα της νοεράς προσευχής, της ευχής του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με), η οποία έβγαινε από μέσα του αβίαστα, καρδιακά. Ο ίδιος είχε πει κάποτε ότι είχε ωφεληθεί πολύ από τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, καθώς και από τον Σοφρώνιο του Έσσεξ.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Είχε το χάρισμα της θεωρίας, της αγάπης, της σοφίας, το προορατικό και διορατικό χάρισμα, καθώς και το χάρισμα να μιλάς στην ψυχή των ανθρώπων. Οι νουθεσίες του, οι ομιλίες του πάνω σε διάφορα θέματα ήταν πάρα πολλές. Συχνά έλεγε: Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας, ο οποίος ήρθε στη Γη για να πιάσει τον άνθρωπο από τα χέρια και να τον ανεβάσει στον ουρανό. Κανένας άλλος τρόπος δεν θα μπορούσε να υπάρξει που να απαλλάξει τον άνθρωπο από την ενοχή και την καταδίκη μετά την πτώση των πρωτοπλάστων. Κι εμείς οι απόγονοι αυτών φέραμε τα ιδιώματα του γήινου ανθρώπου, φέραμε τις αδυναμίες και όλα τα παρεπόμενα που ακολουθούν τον σύγχρονο άνθρωπο στην παρούσα ζωή του».</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">«Βλέπουμε πόσο υποφέρουν οι άνθρωποι σήμερα, γι' αυτό και με την ταπεινή μας αδυναμία να λέμε πολλές φορές την ημέρα «Δέσποινα Παναγία μας έλα και σώσε μας γιατί χανόμαστε. Έλα, Εσύ είσαι η δύναμη η θεϊκή» και βλέπουμε ότι η Παναγία όταν με την καρδιά μας, με την ψυχή μας, με ειλικρίνεια στην καρδιά και με πίστη σταθερή πούμε και επικαλεστούμε το όνομά Της το Άγιο, τότε η Παναγία μας δε θα μας εγκαταλείψει, μέχρι τέλους θα βρίσκεται εδώ μέσα, σ' αυτόν τον ταλαίπωρο κόσμο της εποχής».</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Είναι κατάδηλο ότι ήταν συνδεδεμένος με τον Κύριο του σύμπαντος, ο Οποίος τον χρησιμοποιούσε ως αγγελιαφόρο και ως δίαυλο, προκειμένου να μεταφέρει στους άλλους ανθρώπους το θέλημά Του, το μήνυμά Του, το σχέδιό Του. Επομένως ο πιστός, που είχε ανάγκη από τη βοήθεια του Θεού, μπορούσε να την δέχεται μέσα από αυτόν τον επίγειο Άγγελό Του, όπως και μέσα από άλλους «ασυρματιστές του Θεού», ήτοι τους Γέροντες Παϊσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο Τσαλίκη. Αγαπημένος του φίλος ήταν ο Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ήταν άνθρωπος της προσευχής, της μετανοίας. Για την εξομολόγηση τόνιζε ότι είναι το μυστήριο της φιλανθρωπίας του Θεού και ότι πρέπει να εξομολογούμαστε στον πνευματικό τα πάντα. Έλεγε μάλιστα ότι η ελευθερία που παίρνουμε από το Άγιο Πνεύμα, όταν φανερώνουμε τους λογισμούς μας, είναι τεράστια. Με τον Γέροντα Πορφύριο είχε κοινά τα χαρίσματα της ταπείνωσης, της μετάνοιας και της αγάπης. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι μετά την κοίμηση του Γέροντος Πορφυρίου την 2 Δεκεμβρίου 1991, ο Γέρων Αμβρόσιος κοιμήθηκε λίγα χρόνια αργότερα την ίδια όμως ημερομηνία, την 2 Δεκεμβρίου 2006. Είναι φανερό ότι ο Θεός οικονόμησε να φύγουν την ίδια μέρα.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Όμως και με την Γερόντισσα Παρθενία παρουσίαζε κοινά χαρίσματα, που δεν είναι άλλα από το γνήσιο Ορθόδοξο φρόνημα, την καλοσύνη, την ειρήνη και την προσευχή.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Η ενοίκηση του Παναγίου Πνεύματος στην ύπαρξή του τον κατέστησε οντότητα πολλών προσωπικών θαυμάτων και δέκτη θείων φωτοφανειών. Αυτή η ακτινοβολία που εξέπεμπε είλκυσε ως μαγνήτης πολλούς ανθρώπους κοντά του. Επί πολλές δεκαετίες η αγιασμένη Μάνδρα της Παναγίας στις πλαγιές του Παρνασσού είχε καταστεί ζωοδόχος πηγή για τους «πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην».</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ήταν τόσο αγαπητός που τον επισκέπτονταν καθημερινά πλήθη ανθρώπων, κοσμικών και λαϊκών. Χαρακτηριστική ήταν η αγάπη, η τιμή και η ευλάβεια που έδειχνε προς τους Αγίους. Γι' αυτό και εδέχθη πολλών Αγίων την επίσκεψη: οι Άγιοι Ανάργυροι, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Άγιος Αμβρόσιος των Μεδιολάνων, ο Άγιος Χαρίτων, ο Όσιος Λουκάς, ο Άγιος Ανδρέας, ο Άγιος Γεράσιμος, ο Άγιος Τίτος, ο Άγιος Παντελεήμων, ο Άγιος Νεκτάριος, κ.ά.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ολοκληρώνοντας την πολύ σύντομη αναφορά μας για τον θεοφώτιστο πνευματικό πατέρα, Γέροντα Αμβρόσιο, σκόπιμη κρίνεται η παράθεση μιας νουθεσίας, που συμπυκνώνει στο περιεχόμενό της το πηγαίο πνευματικό φρόνημα του Γέροντος. «Πρέπει ν' αποφασίσουμε να βάζουμε το θέλημά μας στο Θέλημα του Θεού. Αυτό είναι μεγάλη υπόθεση, γιατί τότε ελευθερώνεσαι. Αν βάλεις το θέλημά σου στο Θέλημα του Θεού, ο κόσμος να χαλάσει θα είσαι ειρηνικός και ατάραχος. Γιατί καμιά δυσκολία, κανένα πρόβλημα ή καμιά ευτυχία δεν είναι δική μας. Του Θεού είναι. Ο διαχειριστής της ζωής και του θανάτου είναι Άλλος, όχι εμείς. Και ο Γέροντας Αμβρόσιος αυτό μας δίδαξε με τη ζωή του».</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: right;"><span style="font-family: arial;"><strong>Πηγή Υλικού:</strong> <br />«Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου»,<br />Ιερά Μητρόπολις Φθιώτιδος, Ιερά Μονή Δαδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα»,<br />Εκδοτικός Οργανισμός Π. Κυριακίδη Α.Ε., 1η Έκδοση Νοέμβριος 2008 και 2η Έκδοση βελτιωμένη και επηυξημένη, Φεβρουάριος 2009.</span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: right;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></p><p style="background-color: white; margin: 0px; padding-bottom: 5px; padding-top: 5px; text-align: justify;"></p><div style="text-align: right;"><strong style="font-family: arial;">Επιλογή υλικού:</strong><span style="font-family: arial;"> </span></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: right;">Αικατερίνη Διαμαντοπούλου</div><div style="text-align: right;">Υπεύθυνη Υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων</div></span><p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-56082764897285657602020-12-23T19:14:00.004+02:002020-12-23T19:14:54.492+02:00Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (1910-1995)<div style="box-sizing: border-box; line-height: 2; margin: 1rem 0px; padding: 5px 0px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0GtuczAh2cbsuRlkx5X5M9Spaz3hXjhaHLDAQHd4Msg6Q0Y2w7huwxnuw7e7AfC8iWrziotaK6z6EPk0xiEX-NjMxk_iKKbhtujawDsjJy-KykOTjORpzqMaoAraXxvo7Lr6AYk7JPQ8/s480/phoca_thumb_l_p-efsevios-giannakakis-03.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="clear: left; float: left; font-family: arial; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="395" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0GtuczAh2cbsuRlkx5X5M9Spaz3hXjhaHLDAQHd4Msg6Q0Y2w7huwxnuw7e7AfC8iWrziotaK6z6EPk0xiEX-NjMxk_iKKbhtujawDsjJy-KykOTjORpzqMaoAraXxvo7Lr6AYk7JPQ8/s320/phoca_thumb_l_p-efsevios-giannakakis-03.jpg" /></span></a><span style="font-family: arial;">Ο <b>π. Ευσέβιος</b> κατά κόσμον Αντώνιος Γιαννακάκης γεννήθηκε το 1910 στο Γεωργίτσι της Σπάρτης και ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας του Ηλία και της Χριστούλας Γιαννακάκη. Άνθρωποι πιστοί και πολύ ευλαβείς ανέθρεψαν τα παιδιά τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.<br />Από μικρός ο Αντώνης ήταν παιδί υπάκουο, πονετικό, «χαριτωμένο». «Ψυχοπόνια μου» τον αποκαλούσε η μάννα του για την ευσπλαχνική καρδιά του. Ήταν πολύ εγκρατής από μικρός, και άδολος. Ήταν παιδί καλοπροαίρετο. Δεν κούραζε κανέναν. Όταν όμως το απαιτούσε η περίσταση, γινόταν πολύ μαχητικός. Κάποτε πήγε με το θείο του στο βουνό να κόψουν ξύλα. Θα ήταν τότε δέκα ετών. Άκουσε κάποια στιγμή εκεί κοντά έναν άλλο ξυλοκόπο να βλασφημεί τα θεία. Τότε στην καρδιά του μικρού παιδιού φούντωσε η ιερή αγανάκτηση. «Ακούς εκεί, να βρίζει το Χριστό μας, την Παναγία μας!» Με έντονο και αυστηρό ύφος παρατήρησε τον μεγαλύτερό του. Εκείνος δεν μίλησε καθόλου, μάλλον ντράπηκε που τον παρατήρησε τόσο αυστηρά ένα μικρό παιδί. Μετά ο θείος του έλεγε και ξανάλεγε στον κυρ Ηλία: «Μωρέ, να δεις επίθεση ο Αντωνάκης!». Και καμάρωνε ο πατέρας για το θείο ζήλο που είχε στην καρδιά του ο μικρός του γιος.<br />Αγαπούσε πολύ την εκκλησία και τις ακολουθίες της. Μια Κυριακή που πήγαινε στην εκκλησία -θα ήταν τότε δέκα έως ένδεκα ετών- λίγο πιο πάνω από το σπίτι του, στο σταυροδρόμι συνάντησε έναν άγνωστο νέο, επιβλητικό και ασκητικό. Τον κοίταξε με σοβαρότητα και αγάπη και του είπε: «Πρόσεχε, Αντώνη, παιδί μου. Δυο δρόμοι υπάρχουν στη ζωή. Ο ένας με τους χορούς, τις διασκεδάσεις, την κοσμική ζωή, που οδηγεί στην απώλεια. Ο άλλος με τη σεμνή, την ηθική ζωή, που αρέσει στον Θεό». Ο Αντώνης γεμάτος από συγκίνηση αλλά και απορία, συνέχισε το δρόμο του προς την εκκλησία. Μπήκε και στάθηκε μπροστά, όπως συνήθιζε. Καθώς κοίταξε την εικόνα του Τιμίου Προδρόμου στο τέμπλο, αναγνώρισε με έκπληξη και δέος τον νέο που είχε πριν από λίγο δει στο σταυροδρόμι. Η συνάντηση αυτή ήταν καθοριστική για την περαιτέρω πορεία της ζωής του. Από τότε η αγαθή ψυχή του αλλοιώθηκε ακόμη περισσότερο από τη θεία Χάρη, που τον επισκίαζε.<br />Όταν τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο, ακούραστος εργαζόταν σκληρά στα χωράφια του πατέρα του και τα κατάφερνε πολύ καλά σε όλες τις γεωργικές εργασίες. Φόρτωνε το ζώο με τα προϊόντα τους και περπατούσε όλη τη νύχτα, για να φθάσει το πρωί στη Σπάρτη και να τα πουλήσει. «Ο αγωνιστής μου» συνήθιζε να λέει γι’ αυτόν η μητέρα του.<br />* * *<br />Δεκαεπτά ετών φεύγει από το χωριό με την ευχή των γονέων του, και έρχεται στην Αθήνα για να εργασθεί. Αρχικά εργάσθηκε στο εργοστάσιο ποτοποιίας του αδελφού της μητέρας του.<br />Εκεί κάποιος συνάδελφός του του μίλησε για τον π. Ιγνάτιο Κολιόπουλο1, άγιο Ιερομόναχο, τον οποίο ο Αντώνης είχε έκτοτε Πνευματικό του. Πήγαινε συχνά και τον έβρισκε. Τον ευλαβείτο πολύ και έκανε απόλυτη υπακοή στις συμβουλές του. Ζούσε την πνευματική ζωή με πολλή φλόγα. Ήταν σεμνός, αυστηρός στον εαυτό του και προσεκτικός στη ζωή του.<br />Στην εργασία του ήταν υποδειγματικός. Πρόθυμος, εργατικός, ευγενικός, ακέραιος. Σέρβιρε τους πελάτες, αλλά εκείνος ούτε καν δοκίμαζε.<br />Ήταν πολύ φιλακόλουθος. Την Κυριακή το πρωί πριν ακόμη ξημερώσει, ξεκινούσε από το Κουκάκι που έμενε, και πήγαινε με τα πόδια στη Χρυσοσπηλιώτισσα, στην οδό Αιόλου, όπου λειτουργούσε και μιλούσε ο π. Ιγνάτιος. Ήθελε να προλάβει ν’ ακούσει τον Εξάψαλμο. Ρουφούσε κυριολεκτικά τα δυνατά και πρακτικά κηρύγματα του π. Ιγνατίου. Το απόγευμα έτρεχε στη Μητρόπολη να ακούσει το κήρυγμα του π. Σεραφείμ Παπακώστα....<br />Πέρα από την προσωπική πνευματική καλλιέργεια εις βάθος -με τον εκκλησιασμό, τη μυστηριακή ζωή, την ακρόαση κηρυγμάτων, τη μελέτη πνευματικών βιβλίων- οι νέοι εκείνοι εργάζονταν και ιεραποστολικά στα νοσοκομεία και στα κατηχητικά σχολεία....<br />Δεν είναι τυχαίο ότι από την παρέα εκείνη των εργαζομένων οι δεκατρείς από τους δεκαέξι έγιναν άξιοι κληρικοί - αρχιερείς, ηγούμενοι, ιερομόναχοι, έγγαμοι ιερείς.<br />«Κοσμοκαλόγερε»! Του φώναξε κάποιος περνώντας έξω από το μαγαζί ένα απόγευμα. Και κείνος όχι μόνο δεν πειράχτηκε, αλλά ένιωσε πολλή χαρά γι’ αυτό.<br />Ο Αντώνιος είχε επιλέξει τον εν Χριστώ άγαμο βίο. Δεν τολμούσε όμως ούτε να σκεφθεί την Ιερωσύνη. Πίστευε ότι δεν είναι άξιος γι’ αυτήν.<br />Μια μέρα τον κάλεσε ο π. Σεραφείμ Παπακώστας και του μίλησε για την Ιερωσύνη. Είχε ακούσει από τον π. Ιγνάτιο τα καλύτερα λόγια για τον Αντώνη.<br />* * *<br />Μεσολάβησε όμως ο πόλεμος του 1940. Επιστρατεύθηκε και ο Αντώνης. Έκανε θερμή προσευχή να τον τοποθετήσουν σε τομέα που δεν θα χρειαζόταν να πάρει όπλο, για να μπορέσει αργότερα να γίνει ιερεύς. Και ο Θεός τον άκουσε και τον διαφύλαξε. Ως λοχίας στους μεταγωγείς και αργότερα ως επιλοχίας της πυροβολαρχίας, πρόσφερε τον εαυτό του με υποδειγματική συνέπεια και αυταπάρνηση στο καθήκον του, με πνευματικότητα και καλοσύνη στους συστρατιώτες του.<br />Έξη μήνες στο μέτωπο. Προσεύχεται αδιάλειπτα και επιποθεί τη συμμετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Κάθε Κυριακή περπατούσε πολλά χιλιόμετρα πάνω στα Αλβανικά βουνά -αφού έπαιρνε πρώτα άδεια από το λοχαγό του- αναζητώντας στο πλησιέστερο χωριό Εκκλησία για να λειτουργηθεί και να κοινωνήσει.<br />Κάποια μέρα μέσα στη φωτιά του πολέμου κι ενώ γύρω του χάλαγε ο κόσμος από τους όλμους και τα μυδράλια, γονατιστός σε μια χαράδρα έκανε θερμή προσευχή. «Κύριε, αν θέλεις να εργασθώ στην Εκκλησία Σου, φύλαξέ με... Αν με σώσεις, δεν θα παραμείνω ως υπάλληλος... δεν θα σταθώ ούτε στιγμή. Θα εργασθώ με όλες μου τις δυνάμεις στο δικό Σου Αμπελώνα».<br />Ο Θεός τον αξίωσε να επιστρέψει και να ανακοινώσει στον Πνευματικό του π. Πολύκαρπο Ανδρώνη, διάδοχο του π. Ιγνατίου, τον πόθο του και την υπόσχεσή του για ολοκληρωτική αφιέρωση. Εκείνος του συνέστησε να πάει στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, υποτακτικός στο Γέροντα Σεραφείμ Ρηγόπουλο, Προηγούμενο της Μονής. «Παιδί μου, μήπως θέλεις να πας πρώτα να δεις, να δοκιμάσεις αν σου αρέσει;» του είπε ο π. Πολύκαρπος. «Εφόσον μου το λέτε εσείς να πάω στην Αγία Λαύρα, εκεί θα πάω», απάντησε ο Αντώνης, χωρίς δισταγμό.<br />Ο Πνευματικός θαύμασε την ταπείνωση και την υπακοή του νέου, και τον ευλόγησε.<br />Δεν στάθηκε καθόλου στις δελεαστικές προτάσεις του προϊσταμένου του: «το μαγαζί δικό σου. Μη φύγεις». Ούτε στις ειρωνείες γνωστών και συγγενών: «πάει αυτός τρελλάθηκε! Ν’ αφήνει τέτοια καλή εργασία και να πηγαίνει στο Μοναστήρι».<br />Η αδελφή του του έραψε τα πρώτα μοναχικά ενδύματα, και ένα πρωινό του Αυγούστου το 1941 ξεκίνησε για το Μοναστήρι. Δεν πήγε ούτε στο χωριό ν’ αποχαιρετήσει τους γονείς του. Ως καλός γεωργός είχε ήδη βάλει το χέρι στο άροτρο και δεν κοίταζε πίσω.<br />* * *<br />Ο Αντώνης αναζήτησε τον ιερομόναχο π. Σεραφείμ, ο οποίος ήταν ήδη ενημερωμένος και τον περίμενε. Ο Γέροντας Σεραφείμ ήταν οσιακή, σεβάσμια και πατερική μορφή. Ο Γέροντας Σεραφείμ εξαρχής όρισε τον Αντώνη διακονητή του. Έμενε στο ίδιο κελλί μαζί του. Με πολλή χαρά και προθυμία διακονούσε ο Αντώνης το Γέροντά του, γιατί γνώριζε ότι μέσω εκείνου υπηρετούσε το Θεό.<br />Πολλές οι δυσκολίες για το δόκιμο από την πρώτη στιγμή της μοναχικής του ζωής. Είχε πάει με χαρά στο Μοναστήρι, συνάντησε όμως κάποια πνευματική χαλάρωση, λόγω του μη κοινοβιακού μοναχικού συστήματος. Το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας ήταν τότε ιδιόρρυθμο. «Βρήκα εξωτερικές δυσκολίες πολλές, πάρα πολλές, όμως στο ιδανικό μου δεν είχα δυσκολίες. Ως προς την κλήση μου ήμουν απέραντα ικανοποιημένος. Ήμουν εσωτερικά αναπαυμένος», έλεγε ο ίδιος αργότερα.<br />Είχε πάει έτοιμος στο Μοναστήρι, καλλιεργημένος και με επίγνωση. Ήταν τόση η επίδοσή του στους ασκητικούς μοναχικούς αγώνες, που πολύ σύντομα -μέσα σ’ ένα χρόνο- έγινε Μοναχός με το όνομα Ευσέβιος και μετά από μία εβδομάδα Ιεροδιάκονος.<br />Οι παλαιοί Πατέρες της Λαύρας μιλούν για την ευλάβεια, την ταπείνωση, την υπακοή, το άδολο, την αγαθότητα και την αγάπη του π. Ευσεβίου προς όλους. Ο συμμοναστής του αείμνηστος π. Άνθιμος Δημακόπουλος, μετέπειτα ηγούμενος της Μονής, αφηγείται:<br />«Τον πρώτο καιρό που ήρθε ο Αντώνης στη Λαύρα, ήταν "σημείον αντιλεγόμενον" μέσα στο Μοναστήρι, γιατί είχε τις αυστηρές αρχές με τις οποίες ζούσε στην Αθήνα. Εμείς τον κοιτάζαμε αφ’ υψηλού. Είχε όμως υπομονή, και σε άλλαζε με τη στάση του....<br />» Διέφερε από όλους μας. Γνώριζε καλά γιατί ήρθε στο Μοναστήρι... Εκείνος ήταν καλλιεργημένος και δίδαξε κι εμάς με τη ζωή του... Είχε συμπάθειαν θεάρεστον και ευσπλαγχνίαν άδολον. Αν έβλεπε ότι κάποιος δυσκολευόταν να πάει για μια διακονία, τον συνέτρεχε. Ήταν αεικίνητος... έτρεχε παντού να βοηθήσει, χωρίς να εξετάζει αν μια εργασία ήταν δικό του διακόνημα ή κάποιου άλλου3. Εκδήλωνε την αγάπη του και με λόγια και με έργα....<br />» Για όλα τα θέματα της Μονής και για τους μοναχούς, όταν αρρώσταιναν, εκείνος έτρεχε. Δεν πήγαινε άλλος. Όταν είχαμε κάποιο δύσκολο θέμα στο Μοναστήρι, εκείνον στέλναμε να το διεκπεραιώσει. Λέγαμε: "ο π. Ευσέβιος θα τα καταφέρει". Δεν άναβε. Δεν μπορούσαμε εμείς να τον μιμηθούμε...»<br />Ο Γέροντάς του τον αγαπούσε πολύ για την τέλεια υπακοή και την προθυμία του. Ξεψύχησε με το όνομα του π. Ευσεβίου στα χείλη του. «Ευσέβιε, παιδάκι μου, Ευσέβιε, παιδάκι μου», έλεγε.<br />«Τα τρία χρόνια υποταγής μου στο Γέροντα Σεραφείμ ήταν τα καλύτερα της ζωής μου. Δεν έκανα τίποτα το δικό μου και είχα απέραντη χαρά» έλεγε ο ίδιος αργότερα, νουθετώντας τις Μοναχές του.<br />Τον Οκτώβριο του 1943 εκοιμήθη ο Γέροντάς του, και τον Δεκέμβριο ο π. Ευσέβιος έζησε το δράμα της εκτέλεσης των Πατέρων και της καταστροφής της Μονής από τους Γερμανούς.<br />Στις 13 Δεκεμβρίου έγινε η φρικτή εκτέλεση των 1300 Καλαβρυτινών και η πυρπόληση της πόλης από τους Γερμανούς. Η είδηση δεν έφθασε στην Αγία Λαύρα, διότι οι Γερμανοί είχαν κλείσει τις εξόδους και εισόδους. Όμως οι Μοναχοί από μέρες είχαν αρχίσει να κρύβουν τα πολύτιμα κειμήλια της Μονής. Στην προσπάθεια αυτή πρωτοστάτησε ο π. Ευσέβιος, ο οποίος ήταν τότε εκκλησιαστικός (νεωκόρος).<br />Το πρωί της 14ης Δεκεμβρίου, αν και έπρεπε να σημάνει το τάλαντο κανονικά στις 4.30, εκείνος σήμανε στις 3.15. «Είχα μέσα μου μια πολύ κακή προαίσθηση... μια τρομερή ανησυχία. Σαν να έβλεπα μπροστά μου τους Γερμανούς να δρουν. Σήμανα μια ώρα νωρίτερα, όμως ούτε ο Ηγούμενος ούτε κανείς άλλος δεν μου έκανε παρατήρηση». Εκ των υστέρων φάνηκε ότι αν εσήμαινε κανονικά, οι Γερμανοί θα τους έβρισκαν όλους μέσα στην Εκκλησία, και δεν θα γλύτωνε κανείς. Έτσι φώτισε ο Θεός τον π. Ευσέβιο, και χάρη σ’ εκείνον σώθηκαν οι περισσότεροι Πατέρες.<br />Στη θεία Λειτουργία εκείνο το πρωί κοινώνησαν όλοι. Είχε αρχίσει να ξημερώνει όταν βγήκαν από το Ναό. Συνάχτηκαν οι Πατέρες και συζητούσαν τι θα έπρεπε να κάνουν σε περίπτωση που θα έρχονταν οι Γερμανοί στο Μοναστήρι. Ξαφνικά κάποιος φώναξε: «οι Γερμανοί στα κυπαρίσσια»!<br />Οι περισσότεροι Πατέρες έτρεξαν και κρύφθηκαν στο δάσος. Ο π. Ευσέβιος με κάποιον άλλον υποτακτικό και κάποιον δόκιμο μόλις που πρόφθασαν να κρυφθούν κάτω από ένα μεγάλο πουρνάρι, πενήντα περίπου μέτρα πιο πέρα. Λίγο αν πήγαιναν προς τα κει οι Γερμανοί, θα τους έβρισκαν.<br />Εκεί, κάτω από το πουρνάρι, άκουγαν τις φωνές και τα γέλια των Γερμανών. Εντός ολίγου ολόκληρο το Μοναστήρι παραδόθηκε στις φλόγες. Ακούσθηκαν και πέντε μεμονωμένοι πυροβολισμοί. «Πολύ φοβούμαι για τους Πατέρες», ψιθύρισε ο π. Ευσέβιος στους άλλους δύο. Μετά από λίγο ακούσθηκαν οι Γερμανοί να φεύγουν χασκαρίζοντας.<br />Άφησαν να περάσει κάμποση ώρα. Βγήκαν από το πουρνάρι και προχώρησαν προς το Μοναστήρι που καιγόταν ακόμα. Ήταν οι πρώτοι επιζώντες που επέστρεφαν. Προπορευόταν ο π. Ευσέβιος. Εκεί κάτω από τον ιστορικό πλάτανο, τί να δει; Τέσσερις Πατέρες σκοτωμένοι, μαζί και ένας εργάτης της Μονής. Ποιος μπορεί να περιγράψει την οδύνη της ψυχής του; Χύνοντας άφθονα δάκρυα μετέφεραν οι τρεις τους με την κουβέρτα τους νεκρούς στο παρεκκλήσιο του κοιμητηρίου.<br />Την άλλη μέρα ήλθε ο Ηγούμενος και οι άλλοι Μοναχοί που είχαν κρυφθεί στο βουνό. Ενταφίασαν με βαθιά οδύνη τους εκτελεσθέντες Πατέρες.<br />Από το Δεκέμβριο έως τον Απρίλιο που έφυγαν οι Γερμανοί, ο π. Ευσέβιος και οι άλλοι Μοναχοί διανυκτέρευαν στο δάσος. Την ημέρα επισκεύαζαν όπως μπορούσαν τις χαμωκέλλες (κοτέτσια) του Μοναστηριού, για να κατοικήσουν.<br />Παράλληλα ο π. Ευσέβιος πρωτοστατεί στα έργα της αγάπης στην προσπάθεια να βοηθηθούν οι χήρες και τα ορφανά των Καλαβρύτων. Οι μοναχοί έβαζαν στην άκρη ένα μέρος από τα τρόφιμα που τους έδινε το Μοναστήρι, και ο π. Ευσέβιος τα συγκέντρωνε και τα πήγαινε στα Καλάβρυτα. Ο ίδιος έδινε όλο το μερίδιό του.<br />- Μην τα δίνεις όλα, του έλεγαν μερικοί. Αδυνάτισες πολύ, θα πεθάνεις.<br />- Εμείς οι μεγάλοι αντέχουμε. Τα παιδιά έχουν ανάγκη, απαντούσε.<br />Στηρίζει με την προσευχή του, το λόγο και την έμπρακτη αγάπη του μικρούς και μεγάλους. Ήταν ο παρήγορος άγγελος των ταλαιπωρημένων εκείνων υπάρξεων, που ο πόνος, η ορφάνια, η φτώχεια, η πείνα και το κρύο τους έσπρωχναν στην απόγνωση. Περισσότερο όμως συμπονεί τα παιδιά.<br />Με την ευλογία του Ηγουμένου ξεκινά ένα πλούσιο κατηχητικό έργο στην περιοχή. Πηγαινοέρχεται με τα πόδια από το Μοναστήρι στα Καλάβρυτα και στα γύρω χωριά και κάνει κατηχητικό στα παιδιά. Δεν ήταν όμως μόνο ο κατηχητής τους. Στο πρόσωπο του σεμνού ιερομονάχου τα απορφανισμένα εκείνα παιδιά βρήκαν τον πατέρα, τον αδελφό, το φίλο. Όλοι τους σήμερα με δάκρυα ευγνωμοσύνης μιλούν για τον π. Ευσέβιο, τον κατηχητή και προστάτη τους στα δύσκολα παιδικά τους χρόνια.<br />«Κατεβαίνει τακτικά στα Καλάβρυτα, μας παρηγορεί, σφογγίζει τα δάκρυα του πόνου μας με τα λόγια της αγάπης του, γράφει ο κ. Δ. Αγιαννιτόπουλος, δάσκαλος και κατηχητόπουλο τότε του π. Ευσεβίου. Μαζεύει ιδιαίτερα τα παιδιά, πότε ανάμεσα στα ερείπια της πυρπολημένης εκκλησίας μας, πότε σε κάποιο ερημοκκλήσι, και προσπαθεί με τα λόγια του Θεού να μας απαλύνει τον πόνο, να μας δώσει λίγη ελπίδα και χαρά...<br />«Ο ζήλος του να μας προσφέρει περισσότερα, να μας δώσει περισσότερη χαρά, να μεγαλώσει μέσα μας την πίστη, που είναι η "άγκυρα της ψυχής η ασφαλής και βεβαία" τον κάνει να πρωτοστατήσει το καλοκαίρι του 1946 να πάμε όλα τ’ αγόρια των Καλαβρύτων από 10 έως 16 περίπου ετών σε κατασκήνωση.<br />«Στην κατασκήνωση ήταν ο στοργικός πατέρας όλων μας... Για πολλούς από μας η κατασκήνωση εκείνη έβαλε τα θεμέλια και σφράγισε τη μετέπειτα ζωή μας».<br />Παράλληλα αυτά τα χρόνια φοιτούσε και στο Γυμνάσιο Καλαβρύτων. Λίγο αργότερα (από το 1948 έως το 1950) με τη δραστηριότητα και το ζήλο που τον διέκριναν, έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην ανοικοδόμηση της Μονής....<br />Το 1951, έρχεται στην Αθήνα να σπουδάσει στη Θεολογική Σχολή. Χάρη στο ταπεινό του ήθος κατόρθωσε να μη διαγραφεί από τη Μονή της μετανοίας του. Παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του Αγιολαυριώτης ιερομόναχος.<br />* * *<br />Το 1952 χειροτονείται Πρεσβύτερος στον ιερό ναό της Καπνικαρέας από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κυρό Αγαθόνικο.<br />Τον επόμενο κιόλας μήνα διορίζεται ως εφημέριος στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών, όπου, όπως ο ίδιος πίστευε, θα εργαζόταν μέχρι το τέλος των σπουδών του. Όμως ο Θεός είχε άλλα σχέδια γι’ αυτόν. Τον προόριζε να γίνει παρηγορία και στηριγμός των πονεμένων ανθρώπων στην Αθήνα, επί τρεις και πλέον δεκαετίες. Το ίδιο έτος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Θεόκλητος, τον έκανε Πνευματικό, και του απένειμε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου. Έκτοτε ασκούσε το επίπονο έργο της πνευματικής πατρότητας μέχρι το τέλος της ζωής του.<br />«...Αυτή η τοποθέτησή του στο Ιπποκράτειο δίνει το στίγμα του Γέροντα: Να αποβεί στύλος και εδραίωμα, παρηγοριά και ενίσχυση των πονεμένων ανθρώπων...<br />«Το έργο του μακαριστού Γέροντα στο Ιπποκράτειο είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Τέτοια προσφορά στο θυσιαστήριο και στην εξομολόγηση δε συναντούμε εύκολα. Όσοι έτυχε να νοσηλευτούν στο Ιπποκράτειο σίγουρα θα ξεχάσουν κάποτε και τις νοσοκόμες που τους υπηρέτησαν και τους γιατρούς που τους θεράπευσαν. Τη γλυκειά μορφή του Γέροντα όμως κανένας ποτέ δε θα ξεχάσει. Αυτό το άκουσα από πολλούς...» γράφει ο π. Ευέλθων Οικονόμου στο άρθρο του «Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Γιαννακάκης».<br />Τριανταπέντε σχεδόν χρόνια έζησε μέσα στο νοσοκομείο ο π. Ευσέβιος σαν ασκητής. Ήταν ένα άνθος της ερήμου μέσα στον κόσμο. Για να βρίσκεται συνεχώς κοντά στους αρρώστους, προτίμησε να μένει μέσα στο νοσοκομείο, σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο που του παραχώρησαν στην ταράτσα του παλαιού κτιρίου. Ήταν φτωχό και απέριττο... ο εξοπλισμός του ένα σιδερένιο κρεββάτι, ένα κομοδίνο νοσοκομειακό κι ένα τραπεζάκι. Χωρίς καν βοηθητικό χώρο, χωρίς μόνωση, χωρίς θέρμανση.<br />Το φαγητό του όλα αυτά τα χρόνια ήταν νοσοκομειακό. Πολλές φορές έκλεινε η τραπεζαρία και έμενε νηστικός. Και όμως ποτέ δεν παραπονέθηκε. Τροφή για κείνον ήταν η ανακούφιση, η χαρά και η πνευματική ωφέλεια των ασθενών.<br />Με σπάνια συναίσθηση ευθύνης, με αυταπάρνηση και ένθεο ζήλο, δόθηκε στη διακονία των πονεμένων. Στόχος και διαρκής μέριμνά του ήταν η θεραπεία της ψυχής και του σώματος με τα σωστικά μέσα της θείας χάριτος: την προσευχή, το λόγο του Θεού, τις ευχές της Εκκλησίας, και κυρίως τη συμμετοχή στη λατρευτική και Μυστηριακή ζωή. Διακαής πόθος του ήταν να εξομολογούνται και να κοινωνούν οι άρρωστοι. Επάνω σ’ αυτό το χρέος θυσιαζόταν.<br /><b>Την ανεκτίμητη προσφορά του στο νοσοκομείο εξαίρει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος:<br /></b>«Ο π. Ευσέβιος ηνάλωσε εαυτόν, εργαζόμενος ως Εφημέριος μεγάλου Νοσοκομείου επί 24ώρου βάσεως! Ίσως είναι η μοναδική περίπτωσις νοσοκομειακού ιερέως, ο οποίος έζησε όλα αυτά τα χρόνια της διακονίας του σ’ ένα πολύ μικρό δωμάτιο μέσα στο Νοσοκομείο, δίπλα στους θαλάμους των ασθενών, πολύ κοντά όχι μόνο στον άρρωστο, αλλά και στον ιατρό και στο νοσηλευτικό προσωπικό. Ημέρα και νύκτα τα βογγητά των πονεμένων ήσαν η μόνιμη συντροφιά του. Αλλά συγχρόνως και το διαρκές ερέθισμα για εκτενείς δεήσεις, για αδιάλειπτη προσευχή και για μια αδιάκοπη προσφορά υπηρεσιών... Ζυμώθηκε με τον πόνο! Και αγάπησε τον πονεμένο!»<br />Εφάρμοζε την προσωπική ποιμαντική επικοινωνία με τους ασθενείς. Περνούσε καθημερινά από όλους τους θαλάμους, πλησίαζε τον κάθε άρρωστο και προσπαθούσε να τον βοηθήσει πνευματικά.<br />Είχε το χάρισμα της παρακλήσεως των ψυχών, της αγάπης και της διακρίσεως. Ήταν ο χαρισματούχος Πνευματικός. Διέβλεπε τον πνευματικό κόσμο των ασθενών και πολλές φορές μ’ ένα του λόγο τους έφερνε σε μετάνοια. Οι άρρωστοι, ακόμη και οι πιο δύσκολοι, εξομολογούνταν -οι περισσότεροι για πρώτη φορά. Μόνο οι αιρετικοί δεν δέχονταν. Είναι χιλιάδες οι ψυχές που αναγεννήθηκαν κάτω από το πετραχήλι του Γέροντα όλα αυτά τα χρόνια. Και γύριζαν στα σπίτια τους νέοι άνθρωποι, ζώντας την εν Χριστώ ζωή, χάρη στην εργασία που έκανε ο π. Ευσέβιος στην ψυχή τους. Είτε έφυγαν έτοιμοι για τον Ουρανό.<br />Ζυμωμένος με τη θεία Λατρεία στο Μοναστήρι, φρόντισε να εισαγάγει τη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στο νοσοκομείο, το οποίο δεν είχε αρχικά ναό.<br />Τελεί το μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου κάθε Τετάρτη μέσα στους θαλάμους, την ακολουθία του Αγιασμού κάθε πρώτη του μηνός και την Παράκληση της Παναγίας κάθε Παρασκευή στους διαδρόμους των τμημάτων του νοσοκομείου. Ακούραστος σε προσφορά είχε καθιερώσει την περιφορά και λιτάνευση της εικόνος σε όλο το νοσοκομείο κατά τις μεγάλες εορτές των Χριστουγέννων, του Πάσχα, του Αγίου Λουκά, του Επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή, του Σταυρού κατά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Περνούσε από κάθε κλίνη. Τα Θεοφάνεια άγιαζε προσωπικά τον κάθε άρρωστο και όλο το νοσοκομείο, και την Μεγάλη Τετάρτη έχριε όλους τους ασθενείς με το Άγιο έλαιο. Και όλα αυτά, για να παρηγορούνται και να χαίρονται οι ασθενείς....<br />Την παραμονή κάθε θείας Λειτουργίας ο π. Ευσέβιος ετοίμαζε το ναό με τη βοήθεια ευλαβών αδελφών και διοικητικών υπαλλήλων του νοσοκομείου. Με περισσή επιμέλεια ευπρέπιζε το Ιερό. Ένα καινούργιο τραπέζι χρησίμευε ως Αγία Τράπεζα και ένα άλλο μικρότερο ως αγία Πρόθεση. Λειτουργούσε με Αντιμήνσιο.<br />Ο ταπεινός διάδρομος χάρη στην αγιωσύνη του Αγιολαυριώτη Ιερομονάχου μετατρεπόταν σε επίγειο ουρανό. Ασθενείς πολλοί κατέβαιναν εκεί να εκκλησιασθούν, ιατροί, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό, εργαζόμενοι νέοι και φοιτητές που έψαλλαν.<br /><b>Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιος γράφει σχετικά:<br /></b>«Κατά την διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής (1956-1960), ως φοιτητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχα την ευκαιρία να εκκλησιάζωμαι συχνά σ’ ένα ιδιότυπο Ναό. Στο υπόγειο του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου, και ακόμη πιο συγκεκριμένα, στο διάδρομο του Ακτινολογικού τμήματος, ο πολυσέβαστος π. Ευσέβιος Γιαννακάκης, Εφημέριος του Νοσηλευτικού εκείνου Ιδρύματος, κάθε Κυριακή πρωί τελούσε την θεία Λειτουργία... Νεαρός φοιτητής έτρεχα εκεί, δια να εκκλησιασθώ. Δεν ήτο η λαμπρότης του Ναού το ερέθισμα. Κίνητρο και ερέθισμα ήσαν η ταπεινή ψυχή του λειτουργού ιερέως! Ο π. Ευσέβιος ήτο δι’ εμέ ένας πνευματικός μαγνήτης! Η αγία μορφή του και η εν γένει σεμνή λειτουργική του παράστασις απετέλουν δι’ εμέ ένα πρότυπο ζωής».<br />Χάρη στις προσευχές του και στις ακάματες προσπάθειές του, παρά τις αντιδράσεις, θεμελιώθηκε ο Ιερός Ναός του νοσοκομείου το Φεβρουάριο του 1958, σε καίρια γωνιακή θέση επί της Βασιλίσσης Σοφίας.... «Η μεγάλη χαρά για το ναό εξουδετέρωνε το κρύο», όπως έλεγε ο π. Ευσέβιος. Ο Ναός εγκαινιάσθηκε το 1965.<br />Αργότερα, ο ίδιος και με εισφορές πνευματικών του τέκνων φρόντισε να κοσμηθεί ο Ναός με ωραίο σκαλιστό μαρμάρινο τέμπλο και θαυμάσιες αγιογραφίες.<br />Λειτουργούσε τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα το πρωί 4.30-7.30 π.μ.., για να κοινωνήσουν εγκαίρως οι ασθενείς, και να προλάβει το προσωπικό του νοσοκομείου και άλλοι εργαζόμενοι και φοιτητές που σύχναζαν εκεί, να εκκλησιασθούν. Κατέβαινε από τις τέσσερις για την προσκομιδή. Μνημόνευε αμέτρητα ονόματα. Όταν τελείωνε η θεία Λειτουργία ανέβαινε με το Άγιο Ποτήριο στους θαλάμους να κοινωνήσει στην κλίνη τους όλους εκείνους που είχε εξομολογήσει και προετοιμάσει κατάλληλα.<br />Αδελφές του νοσοκομείου και ιατροί ομολογούν ότι πολλάκις συνέβη, όταν μετέβαινε ο π. Ευσέβιος να κοινωνήσει κάποιον άρρωστο, εκείνος να έχει πέσει σε κώμα. Τον βεβαίωναν ότι δεν έχει πλέον καμιά επικοινωνία. Ο π. Ευσέβιος αμίλητος πλησίαζε τον ασθενή, τον σταύρωνε με το Άγιο Ποτήριο, τον προσφωνούσε με το όνομά του και τον καλούσε να πάρει το Χριστό, «το Μεγάλο Γιατρό». Εκείνος άνοιγε τα μάτια του, προς έκπληξη των παρευρισκομένων, έκανε το σταυρό του και κοινωνούσε με πόθο τα Άχραντα Μυστήρια. Ανελάμβανε από την ασθένειά του παρ’ ελπίδα και μετά από λίγες μέρες αναχωρούσε για το σπίτι του. «Να, η δύναμις των Μυστηρίων, η δύναμις της Εκκλησίας μας», έλεγε χαρακτηριστικά ο π. Ευσέβιος δίνοντας δόξα στο Θεό....<br />Διακονούσε στο Μυστήριο της σωτηρίας των ανθρώπων με όλη του την ύπαρξη. Γι’ αυτό το σκοπό υποβαλλόταν σε κάθε θυσία. Κοιμόταν δύο, τρεις ή το πολύ τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Μερικές φορές και καθόλου. Συνέβη, επιστρέφοντας στις 3.30 μ. μεσον, από αγρυπνία που είχε τελέσει στο Μοναστήρι του στον Ωρωπό, να εξομολογήσει κάποιον άρρωστο, που μόλις τότε το είχε αποφασίσει, και που το πρωί θα έμπαινε στο χειρουργείο. Δύο ώρες κράτησε η Εξομολόγηση. Ήταν ήδη έξι το πρωί, όταν ο Γέροντας έμπαινε στο κελλί του. Σε λίγο θα άρχιζε μια καινούργια ημέρα με το δικό της φόρτο εργασίας. Εκείνος όμως δόξαζε το Θεό για τη μετάνοια και τη σωτηρία αυτής της ψυχής. Δεν υπολόγιζε τον κόπο. Άλλωστε, όπως συνήθιζε να λέει, «η κούρασις ξεκουράζει»!<br />Επί είκοσι περίπου χρόνια (1967-1986) εξομολογούσε τα κωφάλαλα παιδιά της Σχολής Κωφών και Βαρυκόων στους Αμπελοκήπους, και λειτουργούσε κατά διαστήματα στον Άγιο Λουκά, από το 1960 έως το 1986 για να κοινωνήσουν. Επί δώδεκα περίπου έτη εξομολογούσε τις σπουδάστριες στη Σχολή Επισκεπτριών Αδελφών στους Αμπελοκήπους και λειτουργούσε σε μια αίθουσα της Σχολής για να κοινωνήσουν. Την ίδια επίσης πνευματική διακονία έκανε και στη Σχολή Μαιών κοντά στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα.<br />Ακτήμων σε όλη του τη ζωή και αφιλοχρήματος ο π. Ευσέβιος ουδέποτε απέκτησε κάποιο περιουσιακό στοιχείο στο όνομά του και ούτε είχε ποτέ βιβλιάριο καταθέσεων σε επίγειες τράπεζες. Βοηθούσε οικονομικά τους άπορους ασθενείς. Συνήθιζε να τοποθετεί διακριτικά κάτω από το προσκέφαλό τους ένα φακελάκι με χρήματα.<br />Η μαρτυρία του κ. Μ. Καρβελά -προϊστάμενου τότε της οικονομικής υπηρεσίας του Ιπποκρατείου, και στη συνέχεια διευθυντού στα νοσοκομεία Συγγρού και Γενικό Κρατικό- είναι αποκαλυπτική:<br />«Μπορείτε να φαντασθείτε έναν π. Ευσέβιο εντελώς ανάργυρο; Μισθό δεν πήρε ποτέ από το ταμείο του νοσοκομείου, τουλάχιστον μέχρι το 1957 που ήμουν εγώ εκεί. Είχε συνεννοηθεί με τον ταμία, ο οποίος πλήρωνε στους έχοντας ανάγκη ασθενείς διάφορα ποσά από το μισθό του π. Ευσεβίου με σημειώματα του ιδίου. Έτσι, πολύ συχνά ο μισθός του είχε ήδη εξαντληθεί πριν από την ημέρα της πληρωμής. Η κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου είχε το Γέροντα σαν σανίδα σωτηρίας για τα οικονομικά προβλήματα των ασθενών.<br />Τα χρήματα που του έδιναν οι πιστοί για το έργο του δεν τα κρατούσε. Όριζε πρόσωπα, συνεργάτες, διαχειριστές. "Έτσι, μου έλεγε, αισθάνομαι ελεύθερος". Όταν είχε χρήματα ήταν σαν να τον ενοχλούσαν...<br />* * *<br />Επί τρεις και πλέον δεκαετίες το Ιπποκράτειο υπήρξε καταφύγιο ψυχών και πολυσύχναστη πνευματική κυψέλη, χάρις στην αγιωσύνη του Γέροντα. Σύχναζαν εκεί οι φιλακόλουθοι, οι φιλομόναχοι και πολλές χριστιανικές οικογένειες... νέοι δε πάρα πολλοί, εργαζόμενοι και φοιτητές.<br />Στο ναό του Αγίου Λουκά τελούνταν κανονικά όλες οι ιερές ακολουθίες, Θείες Λειτουργίες και συχνά αγρυπνίες. Το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο έγινε μια όαση πνευματική στην έρημο της Αθήνας, λιμάνι όχι μόνο για τους ασθενείς και τους οικείους τους, αλλά και για χιλιάδες ψυχές που έβρισκαν εκεί τον διακριτικό εξομολόγο, το χαρισματούχο Γέροντα, τον αφοσιωμένο Λειτουργό.<br />Εκτός από την Εξομολόγηση των ασθενών αφιέρωνε πολλές ώρες της ημέρας στην Εξομολόγηση των εξωτερικών που καθημερινά πλήθαιναν. Εξομολογούντο κοντά του άνθρωποι κάθε ηλικίας και τάξεως. Επιστήμονες και άνθρωποι ολιγογράμματοι, φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζόμενοι νέοι, ηλικιωμένοι και παιδιά, όλοι αναπαύονταν κοντά του. Κληρικοί όλων των βαθμών και μοναχοί τον είχαν Πνευματικό τους.<br />Ο διακριτικός Γέροντας «έβλεπε» βαθειά στην ψυχή του εξομολογουμένου. Έκανε τη σωστή διάγνωση και εφάρμοζε την κατάλληλη θεραπεία. Ήταν επιεικής, αλλά και αυστηρός εκεί που έπρεπε.<br />Ο π. Ευσέβιος δεν ήταν απλώς ο εξομολόγος και πνευματικός οδηγός των πιστών που κατέφευγαν κοντά του. ήταν αληθινός Πατέρας. Η αγάπη του για τα πνευματικά του παιδιά ξεπερνούσε τα ανθρώπινα όρια. Όλοι τον εμπιστεύονταν και τον έκαναν κοινωνό των προβλημάτων τους. Ο π. Ευσέβιος τα ένιωθε και τα ανελάμβανε σαν δικά του.<br />Μεγάλη ευλογία ερχόταν σε όλους με την προσευχή του. Προβλήματα δυσεπίλυτα, προσωπικά ή οικογενειακά, έπαιρναν καλή πορεία και τακτοποιούνταν. Η συμμετοχή του στα προβλήματα των πνευματικών του τέκνων δεν περιοριζόταν μόνο στην προσευχή. Συμπαραστεκόταν άμεσα και από κοντά.<br />Ως γνήσιος Πατέρας στήριζε όχι μόνο ηθικά αλλά και υλικά τους νέους που σπούδαζαν. Έδινε συχνά χρήματα σε φοιτητές, ανεξαρτήτως αν ήταν ή όχι πνευματικά του τέκνα. «Ευλογία, ευλογία, έλεγε, και μην το πεις σε κανέναν... Όταν έχεις ανάγκη παιδί μου, εδώ να έρχεσαι». Τους έδινε ακόμη και το φαγητό του. Είχε νοικιάσει μαζί με τον παλαιό συμμοναστή του αρχιμανδρίτη π. Ηλία Τσακογιάννη, μετέπειτα Μητροπολίτη Δημητριάδος, ένα σπίτι, κοντά στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο, για να στεγάζονται φοιτητές από την επαρχία.<br />Ο άγιος Γέροντας, ως πνευματικός Πατέρας, ήταν ανεξάντλητος στην προσφορά αγάπης προς τις οικογένειες. Δεν περιοριζόταν μόνο στην πνευματική καθοδήγηση, αλλά στήριζε και υλικά τις οικογένειες που είχαν ανάγκη. Επί χρόνια ολόκληρα πλήρωνε το ενοίκιο άπορων οικογενειών. Και με πολλή στοργή περιέβαλλε παιδιά ορφανά από πατέρα ή μητέρα. Φρόντιζε για όλες τις ανάγκες τους.<br />Σ’ όλη του τη ζωή τόνιζε την αναγκαιότητα του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως. «Άριστο είναι να έχει όλη η οικογένεια ένα Πνευματικό πατέρα» έλεγε, που να γνωρίζει τα θέματά της και να προσεύχεται, και με την ευλογία του όλα τα μέλη να κοινωνούν συχνά των Αχράντων Μυστηρίων. Εκεί είναι η χαρά και η ειρήνη.<br />* * *<br />Ο π. Ευσέβιος είχε το χάρισμα της ιεραποστολής από το Θεό. Ο ζήλος για την οικοδομή και τη σωτηρία των συνανθρώπων του τον κατέτρωγε. Το να «ευαγγελίζεται» ήταν ανάγκη της ψυχής του. Γι’ αυτό και δεν άφησε κενό σε όλη του τη ζωή στο έργο της πνευματικής σποράς. Από το 1958 μέχρι το τέλος της διακονίας του στο νοσοκομείο, λειτουργούσαν Κατηχητικά Σχολεία (Κατώτερο, Μέσο και Ανώτερο) και κύκλοι νέων και νεανίδων στον Άγιο Λουκά.<br />Ο π. Ευσέβιος ήταν πολύ αυστηρός στην προσωπική του ζωή, ασκητικός και αθόρυβος. Εν τούτοις είλκυε κοντά του πλήθος νέων ανθρώπων, οι οποίοι τον αγαπούσαν και έτρεφαν προς το πρόσωπό του απέραντο σεβασμό και αφοσίωση. Ήταν ο φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα παιδαγωγός.<br /><b>Ο Μητροπολίτης Ύδρας κυρός Ιερόθεος, ο ασκητικός εκείνος Ιεράρχης, έγραφε:<br /></b>«Η πραεία μορφή του, η ταπεινή καρδία του, η πλήρης αγάπης προσωπικότης του, η κατανυκτική ατμόσφαιρα την οποία εδημιούργει περί το πρόσωπόν του, η χάρις των καθημερινών μυσταγωγιών είλκυον ως μαγνήτης πλήθος πιστών, νέων επί το πλείστον, και ο κύκλος των αφοσιωμένων εις αυτόν πνευματικών τέκνων διαρκώς διηυρύνετο... Ο π. Ευσέβιος είχεν επιτύχει, παρά το φιλέρημον και εσωστρεφές ήθος του, να διανοίξει -θαυμάσιον επίτευγμα- δρόμους και ορίζοντας φωτεινούς και θεαυγείς δια την νεότητα, η οποία τον ηκολούθει με απόλυτον εμπιστοσύνηv»8.<br />Οι κατά καιρούς διευθυντές της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής συνιστούσαν στους ιεροσπουδαστές να πηγαίνουν στον π. Ευσέβιο για Εξομολόγηση και πνευματική καθοδήγηση. Για χάρη τους ο Γέροντας έκανε σύναξη κάθε Πέμπτη απόγευμα, που είχαν έξοδο από τη σχολή τους. Είναι πάρα πολλοί οι ιερείς οι οποίοι κατά την περίοδο των σπουδών τους μαθήτευσαν «παρά τους πόδας»9 του π. Ευσεβίου, ο οποίος καλλιέργησε μέσα τους το γνήσιο Ορθόδοξο ήθος και εκκλησιαστικό φρόνημα.<br />Πολλοί νέοι, σήμερα Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, ιερομόναχοι και πρεσβύτεροι, σύχναζαν ως φοιτητές στο Ιπποκράτειο. Ο π. Ευσέβιος ήταν το ιερό πρότυπό τους. Ο π. Ευσέβιος αξιώθηκε από το Θεό να προσφέρει στην Εκκλησία πολλά πνευματικά του τέκνα, στην ψυχή των οποίων είχε εργασθεί για την καλλιέργεια του ιερατικού ζήλου.<br />Με τη χάρη του Θεού το Ιπποκράτειο είχε γίνει επί τρεις δεκαετίες φυτώριο ιερατικών και μοναχικών κλίσεων.<br />* * *<br />«Να μπορούμε ν’ αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με δοξολογία εις τον Θεόν. Με το δόξα σοι ο Θεός.<br />Όλα βοηθάνε το Χριστιανό. Και οι αρρώστειες και οι πειρασμοί και οι δυσκολίες. Αρκεί να τα αντιμετωπίζει με πλήρη την πεποίθηση και την εμπιστοσύνη ότι όλα τα κατευθύνει η αγάπη του Θεού».<br /><b>ΚΤΙΤΩΡ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ</b><br />Αληθινός Μοναχός ο ίδιος και πλήρης θείας Χάριτος αναδείχθηκε εμπνευστής Ιερατικών και Μοναχικών κλίσεων. Ασκητικός, ταπεινός, γλυκύς και πράος έγινε ο έμπειρος και απλανής Νυμφαγωγός πολλών ψυχών που ποθούσαν την αγγελική ζωή και πολιτεία.<br />Εραστής του Μονήρους κατά Θεόν βίου υπήρξε εμπνευσμένος διοργανωτής Κοινοβίων. Παράλληλα με την εξαντλητική εργασία και διακονία του στο Νοσοκομείο, ίδρυσε και εκ βάθρων ανήγειρε την Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου στο Μαρκόπουλο Ωρωπού, όπου αναλώθηκε επί είκοσι έτη (1967-1987) ως Κτίτωρ και πνευματικός Πατέρας.<br />Παράλληλα με την εξαντλητική εργασία και διακονία του στο Νοσοκομείο, είχε την ευθύνη όχι μόνον της πνευματικής καθοδήγησης και προετοιμασίας των υποψηφίων Μοναζουσών, αλλά και των κτηριακών εργασιών της Μονής. Αφιέρωσε το Μοναστήρι στα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία υπερεπαρκείτο.<br /><b>Έγραφε στις σημειώσεις του:</b><br />«Είναι εντελώς δικό Σου το έργο των Εισοδίων, Κύριε... Δικές μας είναι μόνον οι αδυναμίες και οι αμαρτίες. Και με την δική Σου μακροθυμία και την δική Σου αγάπη προσφέρουμε όσο μπορούμε τον εαυτόν μας»....<br />Η Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου ήταν το δημιούργημα της καρδιάς του Γέροντα. Έργο ζωής, το οποίο πολύ αγάπησε...<br />* * *<br />Το 1987, που ο π. Ευσέβιος είχε πλέον συνταξιοδοτηθεί, η Πρόνοια του Θεού οδήγησε τα βήματά του στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας με μια ομάδα ευλαβών νεανίδων, πνευματικών του τέκνων που επιθυμούσαν να μονάσουν.<br />Ο Σεβασμιώτατος Άγιος Καλαβρύτων θεώρησε ξεχωριστή ευλογία την άφιξη του π. Ευσεβίου στη Μητρόπολή του. Τον περιέβαλε με πηγαία υιική αγάπη και του έδειξε δυο Μοναστήρια της Επαρχίας του. Ο ιερός λόφος του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, με το υγιεινό κλίμα, το άριστο νερό των πηγών και το πανέμορφο φυσικό τοπίο με τον ανοικτό ορίζοντα, ενέπνευσε τον Γέροντα, ώστε να επιλέξει το ερειπωμένο Μετόχι της Ι. Μ. Ταξιαρχών, για να εγκατασταθεί εκεί η Αδελφότης.<br />Τον Νοέμβριο του 1987, το έως τότε Μετόχι μετατράπηκε με προεδρικό διάταγμα σε Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Με την ουσιαστική ηθική και υλική βοήθεια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Αμβροσίου, το παλαιό κτήριο ανακαινίσθηκε εκ βάθρων και οι πρώτες δεκατέσσερις Αδελφές εγκαταστάθηκαν στα τέσσερα κελλιά του, την περίοδο του Πάσχα του 1988.<br />Ο ερχομός του π. Ευσεβίου στη Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας θεωρήθηκε από την τοπική Εκκλησία και τους πιστούς ευλογία Θεού και δώρο του Ουρανού. Μέσα στα οκτώ χρόνια που έζησε εκεί -κατά κοινή ομολογία- αναμόρφωσε πνευματικά την Αιγιάλεια με τις κατανυκτικές θείες Λειτουργίες, τις Αγρυπνίες, την Εξομολόγηση, το εμπνευσμένο κήρυγμά του και τις κατ’ ιδίαν πατρικές νουθεσίες. Αγαπήθηκε πολύ από το λαό του Θεού, που στο πρόσωπο του αγιασμένου Γέροντα βρήκε τον πονετικό πατέρα ο οποίος συνέπασχε μαζί του.<br />Η ανεπάρκεια του χώρου για τις λειτουργικές ανάγκες της Αδελφότητος ανάγκασαν τον Γέροντα στα 77 του χρόνια να αποδυθεί σ’ ένα τιτάνιο αγώνα για την ανέγερση της νέας Μονής με μοναδικό εφόδιο την ακράδαντη πίστη του στο Θεό. Η ανέγερση της νέας Μονής ήταν ένα παρατεινόμενο θαύμα, αφού χρήματα δεν υπήρχαν, και η νεοσύστατη Μονή δεν είχε καμιά περιουσία.<br />Ο Γέροντας, έχοντας άνωθεν πληροφορία ενθάρρυνε τις Μοναχές: «Μην ανησυχείτε. Ο Άγιος Ιωάννης προπορεύεται. Εκείνος θα το κτίσει. Έχει ένα ιδιαίτερο ταμείο για μας και όταν χρειαζόμαστε μας δίνει...». Το κτήριο θεμελιώθηκε το 1991, και το 1995 που ο Γέροντας εκοιμήθη, είχε σχεδόν ολοκληρωθεί.<br />Είναι σημαντικό το ότι όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι στη Μονή (χτίστες, σιδεράδες, μαρμαράδες, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι), συγκινημένοι από την πατρική αγάπη και το άγιο παράδειγμά του εξομολογήθηκαν κοντά του, καθώς και οι οικογένειές τους.<br />Ο έμπειρος στη μοναχική ζωή και ηγιασμένος Γέροντας οργάνωσε το ιερό Κοινόβιο σύμφωνα με τις αρχές του γνήσιου Ορθόδοξου Μοναχισμού και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Ο ίδιος με την οσία ζωή του ήταν κανών και τύπος αληθινού Μοναχού και με τις άγιες νουθεσίες του καλλιεργούσε και καθοδηγούσε ακάματα τις Μοναχές στην στενή τρίβο της Αγγελικής πολιτείας.<br />Χιλιάδες άνθρωποι ανέβαιναν έως εκεί για να ωφεληθούν από τον άγιο Γέροντα. Η γλυκιά και οσιακή μορφή του μετέδιδε Χάρη. Κοντά του οι ψυχές ειρήνευαν και γεύονταν αγιοπνευματική χαρά. Η φιλοξενία του αρχοντική, παροιμιώδης.<br />Οι πάντες ένιωθαν την ειλικρινή αγάπη του. Ο καθένας ένιωθε ότι ο Γέροντας τον αγαπούσε περισσότερο. Γιατί είχε μια ιδιαίτερη αγάπη για όλους. Είχε πολλή παρρησία στο Θεό. η προσευχή του έλυνε δυσεπίλυτα προβλήματα, θεράπευε ανίατες ασθένειες, φυγάδευε ακάθαρτα πνεύματα, έφερνε την ευλογία του Θεού στον κόσμο. Βαθιά ταπεινός, είχε τα χαρίσματα της διοράσεως και προοράσεως, όμως δεν έδινε σημασία σ’ αυτά. εκεί που εστίαζε την ποιμαντική του ήταν η μετάνοια, την οποία ο ίδιος βίωνε και γι’ αυτό την ενέπνεε.<br />* * *<br />Ο Γέροντας είχε όλες τις αρετές του Θεού. Η ψυχή του είχε αγγελική καθαρότητα. Άδολος, αθώος, απλός. Αποκορύφωμα όλων, όμως, η απέραντη αγάπη του και η βαθύτατη ταπείνωσή του. Σύγχρονος νηπτικός Πατέρας της Εκκλησίας μας ο Γέροντας, είχε το χάρισμα της αδιάλειπτης προσευχής.<br />Η ζωή του ήταν η θεία Λειτουργία, και η μνημόνευση ονομάτων στην αγία Προσκομιδή η προσφιλέστερη απασχόλησή του. Μνημόνευε αμέτρητα ονόματα, επί τέσσερις και πλέον ώρες. Στα 52 χρόνια Ιερωσύνης του ουδέποτε κάθισε στο Ιερό κατά τη διάρκεια του Όρθρου και της θείας Λειτουργίας. Από τις 4.30 έως τις δώδεκα, που έβγαινε από το Ιερό, ήταν όρθιος και δεν ένιωθε καθόλου κούραση. το Ιερό Βήμα για το Γέροντα ήταν ο πιο ευχάριστος χώρος επάνω στη γη.<br />Ο ίδιος ζούσε εν μετανοία και γι’ αυτό είχε το χάρισμα να οδηγεί τις ψυχές στη μετάνοια και τη Μυστηριακή ζωή. Ως Πνευματικός πατέρας ήταν Χριστοκεντρικός. Συνέδεε τα πνευματικά του τέκνα με το Χριστό και όχι με το πρόσωπό του. Γι’ αυτό και το πνευματικό του έργο συνεχίζεται και μετά την οσιακή κοίμησή του. Ήταν υπέρμαχος της συχνής -κατόπιν βέβαια της κατάλληλης προετοιμασίας- θείας Μεταλήψεως και καλλιεργούσε τα πνευματικά του τέκνα με αυτό το πνεύμα.<br />Επειδή είχε σπλάγχνα οικτιρμών και συμπονούσε πολύ τους αρρώστους και προσευχόταν γι’ αυτούς, έλαβε από το Θεό το χάρισμα των ιαμάτων. Η έμπονη προσευχή του άλλαζε τις βουλές του Θεού. Εκατοντάδες είναι τα περιστατικά θαυματουργικής θεραπείας ασθενών.<br />Ο Γέροντας έβλεπε εν Αγίω Πνεύματι τις ψυχές όπως πραγματικά ήταν, αλλά και πρόσωπα και πράγματα που βρίσκονταν πολύ μακριά. Γνώριζε τους κρυφούς διαλογισμούς των καρδιών και προγνώριζε γεγονότα πολλά χρόνια προτού συμβούν. Όμως από πολλή ταπείνωση απέκρυπτε επιμελώς τα χαρίσματα αυτά, τα οποία ουδόλως αξιολογούσε. «Το προορατικό και διορατικό χάρισμα δίνονται από το Θεό, αλλά δεν σώζουν τον άνθρωπο, η μετάνοια όμως σώζει, αυτή μας χρειάζεται», έλεγε.<br />Με τους ασκητικούς αγώνες και τη συνεχή Μυστηριακή ζωή είχε λάβει εξουσία κατά των δαιμόνων. Οι προσευχές τoυ, κυρίως όμως η ταπεινοφροσύνη του, φυγάδευαν ακάθαρτα πνεύματα.<br />Η αρετή που κυρίως διέκρινε τον π. Ευσέβιοήταν η βαθιά ταπείνωσή του. Ζούσε στην αφάνεια και εργαζόταν αθόρυβα για την δόξα του Θεού, τον Οποίο αγαπούσε εξ όλης ψυχής, διανοίας και ισχύος. Ο ίδιος επιμελώς απέκρυπτε τον εαυτό του για τον οποίο είχε πολύ ταπεινή ιδέα. Το ακόλουθο κείμενό του είναι δείγμα της βαθιάς του ταπεινώσεως<br />«...Κύριε, Σ’ ευχαριστώ, Σ’ ευχαριστώ, Σ’ ευχαριστώ, γιατί με αξιώνεις, εμένα τον μικρόν και τον ουτιδανόν και ελάχιστον και αμαρτωλόν να τελώ τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Μου κάνεις, Κύριε, την εξαιρετικήν τιμήν να διακονώ στο άγιόν Σου Θυσιαστήριον... Με αξιώνεις, εμένα τον ταπεινόν και άχρηστον, να τελώ το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Όταν το σκέπτωμαι και το συλλογίζωμαι, Κύριε, τρέμω και δειλιώ. Όταν σκέπτωμαι ότι είμαι υπηρέτης δικός Σου και δίνω στους άλλους την Θεία Σου Χάρι, καθώς και το Σώμα Σου και το Αίμα Σου, χάνομαι και εξαφανίζομαι. Και όταν ακόμη σκέπτωμαι ότι αυτοί, στους οποίους δίδω Σώμα και Αίμα Χριστού, είναι ασυγκρίτως καλύτεροι από μένα, τί να σκεφθώ και τί να πω; Κύριε, ελέησέ με. Ελέησέ με και συγχώρησέ με»10.<br />Ανεξίκακος συγχωρούσε αμέσως όσους τον έβαπταν και τους ευεργετούσε, τόσο, που η αγάπη του τους άλλαζε.<br />«Εμείς ανήκουμε σ’ Εκείνον, και αφού είναιαγαθός, θέλει και οι δικοί Του άνθρωποι να είναι αγαθοί. να κάνουν το καλό.<br />»Όσο άσχημα κι αν μας φέρονται οι άνθρωποι, όσο κι αν αδικούμαστε, όσο κι αν πνιγόμαστε, εμείς πρέπει να προσέξουμε την ψυχή μας. Καλύτερα σιωπή και προσευχή... Εμείς να στεκόμαστε παραπάνω. με καλωσύνη, με συμπάθεια, με πόνο...»11.<br />Η υπομονή του στις δυσκολίες, τις ασθένειες και τις θλίψεις ήταν απέραντη. Υποτασσόταν με ταπείνωση και ευγνωμοσύνη στο θέλημα του Θεού. ευχαριστούσε και δοξολογούσε το όνομά Του ακόμη και στις πιο οδυνηρές και δύσκολες ώρες της ζωής του. Το «δόξα Σοι ο Θεός» δεν έλειπε από τα χείλη του.<br /><b>Το Οσιακό τέλος του</b><br />Παρακαλούσε τον Θεό να τον αξιώσει να λειτουργεί μέχρι το τέλος της ζωής του και να αυτοεξυπηρετείται μέχρι τέλους. Και ο Θεός του τα χάρισε και τα δύο. Η τελευταία Θεία Λειτουργία ήταν σαράντα ημέρες προ της οσιακής κοιμήσεώς του στις 8 Μαΐου, εορτή του προστάτου της Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.<br />Την αγία ζωή του σφράγισε το κατά πάντα οσιακό τέλος του το οποίο και προγνώρισε. Αντιμετώπισε την οδυνηρή νόσο του καρκίνου με θαυμαστή καρτερία και δοξολογία στο Θεό. Μέσα στους φρικτούς πόνους του ακατάπαυστα εδόξαζε τον Θεό: «Δόξα Σοι ο Θεός. Δόξα Σοι ο Θεός. Σ’ ευχαριστώ Κύριε! Ελέησέ με, Κύριε, και συγχώρησέ με! Δούλος δικός Σου είμαι...».<br />Καθημερινά κατέφθαναν από όλα τα μέρη της Ελλάδος και από το εξωτερικό τα πνευματικά του παιδιά να πάρουν την ευχή του για τελευταία φορά. Ήλθαν Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και μοναχές. Παρά τους αφόρητους πόνους του όλους τους δεχόταν. Τακτοποίησε αθόρυβα όλα τα θέματα της Αδελφότητος. Άφησε και γραπτώς τις τελευταίες του υποθήκες προς τις Μοναχές.<br />Είχε πλήρη διαύγεια μέχρι τέλους. Ευλογούσε και συμβούλευε πατρικά, συγχωρούσε από την καρδιά του, ζητούσε πρώτος συγγνώμη και ευχαριστούσε όλους. «Όλους τους ευχαριστώ... θα προσεύχομαι για όλους όσους θα έρχονται στο Μοναστήρι...». Συμβούλευε τις Μοναχές για ενότητα και αγάπη. Προσευχόταν ακατάπαυστα.<br />Επί ένδεκα συνεχείς ημέρες ετελείτο Αγρυπνία στη Μονή και ο π. Ευσέβιος περίμενε με πολλή λαχτάρα κάθε φορά τη Θεία Κοινωνία.<br />Μιλούσε ανοικτά και χωρίς φόβο για το θάνατό του: «Το μοναδικό ταξίδι, το υπέροχο, το άφθαστο ταξίδι»!<br />Την περισσότερη ώρα έμενε σιωπηλός. Βυθισμένος στην προσευχή και στις ουράνιες θεωρίες, σήκωνε πού και πού το εξαντλημένο χέρι του και προσπαθούσε να κάνει το σταυρό του.<br />Ξημέρωνε η 19η Ιουνίου, ημέρα Δευτέρα. Η θεία Λειτουργία τελείωσε γύρω στις 2 το πρωί. Ο Γέροντας, αν και ήταν τόσο βαριά, κατέβασε τα πόδια του από την κλίνη και κοινώνησε καθιστός για τελευταία φορά. Από σεβασμό, ούτε μία φορά δεν κοινώνησε ξαπλωμένος.<br />Ήταν πανέτοιμος. Η ώρα που θα έφευγε πλησίαζε. Βαθιά σιγή επικρατούσε στο κελλί του.<br />Στις έξι το πρωί ο Γέροντας είπε με φωνή μισοσβησμένη:<br />«Φεύγω... Λειβάδια! Λειβάδια!».<br />Οι μοναχές πήραν την ευχή του για τελευταία φορά. Η ώρα ήταν 9 π. μ., όταν έφερε το βλέμμα του γύρω, τις κοίταξε, έπλεξε με κόπο τα δάκτυλα των χεριών του μεταξύ τους, για να δείξει την ενότητα, και τους είπε ψιθυριστά:<br />«ενωμένες, ενωμένες, ενωμένες και αγαπημένες. Πάντα μαζί, όλοι μαζί, εκεί στο θρόνο του Θεού μαζί».<br />Μετά από λίγο τον άκουσαν να λέει:<br />«Όλα λάμπουν, όλα λάμπουν, όλα λάμπουν».<br />Στις 10.15 π.μ., ο Γέροντας ανάσαινε με πολλή δυσκολία. Ξαφνικά, σήκωσε ζωηρά το κεφάλι του, κοίταξε ψηλά και δεξιά με μια έκφραση ευχαρίστου εκπλήξεως. Το πρόσωπό του έλαμψε.<br />«Χαίρω, χαίρω, χαίρω!» είπε, και η ψυχή του πέταξε στα ουράνια σκηνώματα.<br />Η κηδεία του ήταν μια αποκάλυψη. Ήταν η καλή έξωθεν μαρτυρία του λαού του Θεού για τον άγιο Γέροντα που αναλώθηκε στο βωμό της αγάπης. Χιλιάδες λαού, απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδος πέρασαν από το απέριττο φέρετρό του αποδίδοντας τον ύστατο χαιρετισμό. Επτά Αρχιερείς, πολλοί ιερείς και διάκονοι κι ένα πλήθος μοναχών και μοναζουσών επικεφαλής του λαού κατευόδωσαν το Γέροντα στο ύστατο ταξίδι...<br />Πλάι στο ιερό του Καθολικού εναποτέθηκε το σεπτό σκήνωμά του, για ν’ αναπαυθεί από τους κόπους του.<br /><b>Επικήδειος λόγος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. κ. Αμβροσίου:</b><br />«Στη φοβερή δοκιμασία του σεισμού και της εξ αυτού καταστροφής, Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ αδελφοί και Πατέρες, προστίθεται ήδη μια ακόμη δοκιμασία στη Μητρόπολή μας. Μια πνευματική δοκιμασία, που μας συγκλονίζει εσωτερικά.<br />»Ο σεισμός άφησε πίσω του νεκρούς, τραυματίες, χήρες, ορφανά και ερείπια. Αυτή την ώρα χρειάζονται οι άνθρωποι του Θεού, για να είναι παρηγοριά σ’ αυτούς που επλήγησαν από τη σφοδρά επίθεση του σεισμού.<br />»Αυτή την ώρα που χρειαζόμαστε τον π. Ευσέβιο, για να γαληνεύει την ψυχή μας, για να μας ενώνει με τον Θεόν, για να μας μεταφέρει την Χάριν Του μέσα από ένα αμόλυντο αγωγό, που ήταν ο ίδιος, αυτή την ώρα έχουμε την πρόσθετη δοκιμασία. Απορφανιζόμεθα. Στερούμεθα τον Γέροντα, τον Πατέρα, τον Πνευματικό. Τον στερείται η Μονή προεχόντως, η επαρχία μας, η Μητρόπολις, ο Επίσκοπος και όλοι εκείνοι οι οποίοι ήρχοντο εδώ, για να πάρουν συμβουλήν, άφεσιν και αγιασμόν εις την ψυχήν τους. Ορφανεύουμε σήμερα... Έτσι θέλησε ο Θεός... "Ως τω Κυρίω έδοξε, ούτω και εγένετο. Είη το Όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος".<br />»Σήμερα επισφραγίζεται -και ζητώ την επιείκειάν σας να αναφερθώ σε προσωπικά βιώματα- σήμερα επισφραγίζεται μία σχέσις προσφοράς και αντιδόσεως με τον σεβαστό πατέρα Ευσέβιο.<br />»Τον γνώρισα το έτος 1956, λήγοντος του '56, όταν ως πρωτοετής φοιτητής της Θεολογικής Σχολής έζησα εις την περιοχήν των Αμπελοκήπων σε εκκλησιαστικό χριστιανικό φοιτητικό οικοτροφείο, και εκεί κοντά ήταν το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Έζησα την εμπειρία του εκκλησιασμού στο υπόγειο του Νοσοκομείου, στη συμβολή δύο διαδρόμων, όπου επήγνυτο ένα πρόχειρο Θυσιαστήριο και όπου εκεί ο π. Ευσέβιος τελούσε την αναίμακτο Μυσταγωγία.<br />»Υπήρχαν πολλές εκκλησίες στην Αθήνα, με ωραίες χορωδίες, με άνεση, αν θέλετε με ωραίο κήρυγμα, αλλά πολύ συχνά, τις πιο πολλές φορές, τα βήματά μου ωδηγούντο στο Ιπποκράτειο, στο διάδρομο, στο υπόγειο του νοσοκομείου, έξω από το ακτινολογικό. Εκεί, που -ας κάνω μια εξομολόγηση- δεν με ευχαριστεί η ατμόσφαιρα, γιατί, όταν μπαίνω σ’ ένα νοσοκομείο, με πειράζει, με στενοχωρεί η οσμή του νοσοκομείου. Παρά ταύτα ο π. Ευσέβιος ήταν η οσμή της Χάριτος του Θεού. Και εκεί, στα βήματα εκείνα τα νεανικά, τα κρίσιμα, ο π. Ευσέβιος έμεινε στην καρδιά μου ένα ιερό σύμβολο, που με σαγήνευε και με ενέπνεε.<br />»Πέρασαν τα χρόνια. Και μετά από τριάντα περίπου χρόνια, ο π. Ευσέβιος ερχόταν σε μένα. Με την ευσπλαχνία του Θεού βρίσκομαι Επίσκοπος στον τόπο αυτό και εκείνος ζητούσε Μοναστήρι. Και είχα την ευκαιρία να έλθωμε από τη σχέση της πνευματικής προσφοράς, που εκείνος έκανε σ’ έμενα, στην αντίδοση. Του προσέφερα. Τί του προσέφερα όμως; Ένα κτίριο να κατοικήσει. μια Μονή να τη στολίσει. ένα τόπο να τον αγιάσει. Του προσέφερα, εδώ στη Μητρόπολη, ένα αχυρώνα, ένα στάβλο, ένα ερείπιο. Τούτο το Μοναστήρι ήταν ερείπιο. Το μόνο που είχε, ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, που σκεπάζει με τη Χάρη του τον τόπο αυτό, και ένας γέροντας μοναχός, ο π. Βενιαμίν, που έκαιγε ακατάπαυστα εδώ το καντήλι στον Άγιο.<br />»Και ήταν αχυρώνας το Μοναστήρι, ήταν ερείπιο. Όταν για πρώτη φορά λειτουργήσαμε εδώ, στις 8 Μαΐου του 1987, μετά την αναγγελία της εγκαταστάσεως μιας νέας Αδελφότητος μοναστικής, δεν υπήρχε κάθισμα να καθίσουμε, ποτήρι να πιούμε νερό, φλυτζάνι να πάρουμε ένα καφέ. Ήταν όλα τόσο ερειπωμένα. Αυτό ήταν που του προσφέραμε.<br />»Εν πάση περιπτώσει, η πνευματική σχέση που υπήρχε, συνεχίσθηκε. Και ήταν εκείνος που σκέπαζε όχι μόνο τον τόπο, αλλά και τη Μητρόπολη και τον Επίσκοπο. Σήμερα αυτή η σχέσις επισφραγίζεται, καθώς επιτελούμε αυτό το ύστατο χρέος. Και ολοκληρώνεται, γιατί εκείνος πορεύεται στον ουρανό. Δεν έχει ανάγκη από τίποτε ανθρώπινο, από καμιά προσφορά, καμιά παρηγοριά ανθρώπινη. Πορεύεται για να πάρει τον μισθό του καλού εργάτου. Θέλω από τη θέση αυτή να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου εκ μέρους όλων εκείνων που από το Αίγιο, από την περιοχή του και από μακρινές αποστάσεις, και από το εξωτερικό ήρχοντο εδώ, για να αγιασθούν κάτω από το δικό του πετραχήλι. Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη της τοπικής Εκκλησίας, για όσα έδωσε ο ίδιος εδώ, σ’ αυτά τα λίγα χρόνια που έμεινε κοντά μας.<br />»Και τελειώνοντας θέλω να πω, ότι ο π. Ευσέβιος φεύγει, αλλά μας αφήνει ένα μήνυμα και ένα μάθημα, ένα σύμβολο. Πάντοτε τον είχα στην καρδιά μου ως το σύμβολο της ταπεινοφροσύνης. Ήταν ο ταπεινός άνθρωπος, που όταν τον έβλεπες, σε καθήλωνε. Ταπείνωνε τον εαυτόν του και τον εκατέβαζε πολύ χαμηλά. Και μέσα σ’ αυτή την κίνηση ήταν όλο το μεγαλείο της ψυχής του.<br />»Πάντοτε μιλούσε μέσα μου ως το σύμβολο το ζωντανό, το σύμβολο του ταπεινού κληρικού, του ταπεινού ανθρώπου, του ταπεινού εργάτου. και ύστερα του ακαταπόνητου. Πήγαινε στην Αθήνα να δεχθεί την εξομολόγηση των πνευματικών του τέκνων, και μετά από τον κόπον της ημέρας ταξίδευε, ήρχετο στο Μοναστήρι, για να κάνει την Αγρυπνία και να τραβήξει την ακολουθία μέχρι το πρωί. Πόσες φορές δεν τον παρακαλούσα να μην κάνει αυτές τις υπερβολές, αλλά δεν άκουγε, γιατί άκουγε τον επουράνιο Αρχιεπίσκοπο και Αρχιερέα των καρδιών μας.<br />»Ήταν το σύμβολο της ταπεινοφροσύνης, της αμόλυντης αγάπης και της εργατικότητος.<br />»Τί κρίμα που σε μια τέτοια ώρα, που τον έχουμε όλοι ανάγκη, ο Θεός τον παίρνει από κοντά μας! Αλλά εμείς εδώ έχομε μια παρηγορία. Κηδεύουμε έναν Άγιο. Και οι Άγιοι δεν εγκαταλείπουν ό,τι έφτιαξαν, ό,τι ηγάπησαν, ό,τι υπηρέτησαν. Με αυτή τη σκέψη γλυκαίνεται ο πόνος της ψυχής μας. Και δεν έχομε παρά να ευχηθούμε να είναι κοντά μας, ασπίδα και προστασία στη Μονή, στη Μητρόπολη, στα πνευματικά του παιδιά, στον τόπο μας ολόκληρο. Αμήν».<br />Ο τάφος του, σέμνωμα της Μονής, αποτελεί πηγή ευλογίας, παρακλήσεως και ιαμάτων τόσο για τα πνευματικά του τέκνα, όσο και για όλους εκείνους που προσέρχονται εκεί να ζητήσουν την μεσιτεία του.<br />Μετά την κοίμησή του αμέτρητα είναι τα σημεία που δείχνουν ότι ο όσιος Γέροντας βρήκε μεγάλη παρρησία ενώπιον του Κυρίου. Οι μοναχές αλλά και οι προσκυνητές ομολογούν ότι η ευλογία και η παρουσία του μακαριστού Γέροντα είναι έντονα αισθητές στη Μονή.<br />ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ<br /><br /><b>1. Εφημέριος στον Ιερό Ναό της Χρυσοσπηλιώτισσας, και ιδρυτικό μέλος της αδελφότητας θεολόγων η «Ζωή».</b><br /><b>2. Απομαγνητοφωνημένη αφήγηση, 19 Ιανουαρίου 1996.</b><br /><b>3. Προφορική αφήγηση, Ιούνιος 1995.</b><br /><b>4. Προφορική μαρτυρία, 22 Ιουνίου 1995.</b><br /><b>5. Ευσεβίου Γιαννακάκη (αρχιμ.), «Κοντά στον πόνο και μαζί με τους πονεμένους», Πρόλογος, σ. 8.</b><br /><b>6. Ευσεβίου Γιαννακάκη (αρχιμ.), «Κοντά στον πόνο και μαζί με τους πονεμένους», Πρόλογος, σ. 7.</b><br /><b>7. Απομαγνητοφωνημένη αφήγηση, Ιούνιος 1996.</b><br /><b>8. Γραπτή μαρτυρία, Μάιος 2001.</b><br /><b>9. Πράξ. 22, 3.</b><br /><b>10. Ημερολογιακές σημειώσεις, 10 Ιανουαρίου 1988.</b><br /><b>11. Από τις μαγνητοφωνημένες νουθεσίες του Γέροντα.</b></span></div><p style="text-align: left;"></p><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">“ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">ΤΟΥ ΠΟΛΥΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ (1910-1995)”</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»</span></div><p></p><p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-34049260603863041652020-12-23T18:37:00.000+02:002020-12-23T18:37:01.407+02:00Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ (1912–1998)<p style="background-color: white; max-width: 100%;"><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOAXMu3zCoZPd0PvpRtIf-qLIoOAdfj2uTGstDQoJMIYH-_OUVxNX2_IiJ_59y3LQdFNTYn0RbOKwiFwkR7hVN7AwNWoj0UPFRBfXf5M-sftl-W_TsbRbb5LIICgWeGbRvPpUhNUbtc68/s757/GerontasKleopas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="757" data-original-width="609" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOAXMu3zCoZPd0PvpRtIf-qLIoOAdfj2uTGstDQoJMIYH-_OUVxNX2_IiJ_59y3LQdFNTYn0RbOKwiFwkR7hVN7AwNWoj0UPFRBfXf5M-sftl-W_TsbRbb5LIICgWeGbRvPpUhNUbtc68/s320/GerontasKleopas.jpg" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Ένας σύγχρονος όσιος Πατέρας της Εκκλησίας, </span><span style="font-family: arial;">o Γέροντας της </span><span style="font-family: arial;">«υπομονής», που γεννήθηκε και έδρασε στην Ρουμανία. Εφάμιλλος των γνωστών και αγαπητών μας Γερόντων (Παϊσίου, Πορφυρίου κλπ.) ασκήθηκε με αυταπάρνηση και ζήλο και διακόνησε ιεραποστολικά το έθνος του και όχι μόνον. Ήταν η πνευματική παρηγορία και το στήριγμα, η γνήσια πατερική φωνή και ο απλανής οδηγός, ο ευλογημένος πατέρας και διδάσκαλος χιλιάδων πιστών που πρόστρεχαν κοντά του για να αναπαυθούν κυρίως στα δυσκολότατα χρόνια του αθεϊστικού καθεστώτος. Οι λόγοι του και το παράδειγμά του αλλά κυρίως οι ιερές του πρεσβείες συνεχίζουν να βοηθούν όλων τον κόσμο.</span><p></p><p style="background-color: white; max-width: 100%;"><span style="font-family: arial;">Ο Γέροντας Κλεόπας (Ilie) (10 Απριλίου 1912 – 2 Δεκεμβρίου 1998) υπήρξε πολύ γνωστός μοναχός και εκπρόσωπος της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και αρχιμανδρίτης και ηγούμενος στο Μοναστήρι Sihastria.</span></p><p style="background-color: white; max-width: 100%;"><span style="font-family: arial;">Ο Κλεόπας Ilie (κοσμικό όνομα: Constantin) γεννήθηκε στη Sulița, Botoşani σε μια οικογένεια αγροτών. Ήταν το πέμπτο από τα δέκα παιδιά που γεννήθηκαν από τον Alexandru Ilie. Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του. Αργότερα υπήρξε μαθητής για τρία χρόνια στο μοναχό Paisie Olaru, ο οποίος ζούσε ως ερημίτης στο ερημητήριο Cozancea.</span></p><p style="background-color: white; max-width: 100%;"><span style="font-family: arial;">Μαζί με τον μεγαλύτερό του αδελφό, Vasile, Ilie έγινε μέλος της κοινότητας στο ερημητήριο Sihastria το Δεκέμβριο του 1929. Το 1935, κατετάγη στον στρατό στην πόλη Botoşani, αλλά επέστρεψε ένα χρόνο μετά στο ερημητήριο, όπου εκάρη μοναχός στις 2 Αυγούστου 1937, παίρνοντας το όνομα « Κλεόπας» (δηλ. «οδηγός») στη βάπτισή του. Τον Ιούνιο του 1942, διορίστηκε αναπληρωτής ηγούμενος λόγω της κακής υγείας του ηγουμένου Ioanichie Moroi.</span></p><p style="background-color: white; max-width: 100%;"><span style="font-family: arial;">Στις 27 Δεκεμβρίου 1944, χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος (διάκονος – μοναχός) και στις 23 Ιανουαρίου 1945 ιερομόναχος (ιερέας — μοναχός) από τον αρχιεπίσκοπο Galaction Cordun, ηγούμενο στο Μοναστήρι Neamț. Αργότερα επίσημα διορίστηκε ηγούμενος στο Ερημητήριο Sihastria.</span></p><p style="background-color: white; max-width: 100%;"><span style="font-family: arial;">Τάφος στο Μοναστήρι Sihastria To 1947, το ερημητήριο έγινε μοναστήρι και ο αντικαταστάτης αρχιμανδρίτης Κλεόπας Ilie έγινε αρχιμανδρίτης με την έγκριση του Πατριάρχη Nicodim. Επειδή η Κομμουνιστική μυστική υπηρεσία τον αναζητούσε το 1948, εξαφανίστηκε στο δάσος γύρω από το μοναστήρι, μένοντας εκεί για έξι μήνες. Στις 30 Αυγούστου 1949, διορίστηκε ηγούμενος στο Μοναστήρι Slatina στη Suceava, όπου κατέταξε 30 άλλους μοναχούς από το Μοναστήρι Sihastria ως αποτέλεσμα της απόφασης του Πατριάρχη Justinian.</span></p><p style="background-color: white; max-width: 100%;"><span style="font-family: arial;">Εκεί ίδρυσε μια κοινότητα με πάνω από 80 μοναχούς. Μεταξύ 1952 και 1954 κυνηγήθηκε πάλι από την Ασφάλεια και, μαζί με τον ιερομόναχο Arsenie Papacioc, δραπέτευσαν στα Όρη Stanisoara. Επέστρεψε στο μοναστήρι μετά από δυο χρόνια ύστερα από εντολή του Πατριάρχη Justinian.</span></p><p style="background-color: white; max-width: 100%;"><span style="font-family: arial;">Το 1956 επέστρεψε στο μοναστήρι Sihastria, όπου είχε γίνει μοναχός, και την άνοιξη του 1959 αποχώρησε για τρίτη φορά στα Όρη Neamț, ξοδεύοντας τα επόμενα πέντε χρόνια εκεί. Επέστρεψε στο μοναστήρι Sihastria το φθινόπωρο του 1964, ως εξομολόγος για ολόκληρη την κοινότητα και συνέχισε να δίνει πνευματικές συμβουλές και στους μοναχούς και στους κοσμικούς για τα επόμενα 34 χρόνια. Κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1998 στο Μοναστήρι Sihastria.</span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-5419634720283612102020-12-23T18:26:00.002+02:002020-12-23T18:26:31.419+02:00Γέροντας Ιωσήφ o Βατοπαιδινός (1959-2009)<div><span style="font-family: arial;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-LzVUQP5-NBrHNHlNqR5qAeooHSftVHMvfBZ8djmKNBOAbZyJ2FTQ1I3iyX6IMmVw2mWTB91apMFXYdiMgo1TA66hRnxxyjNb0IfXhctqnHH9UQcNTqLe0_371CIc3U-u5wsJr2HS9Sk/s2048/Gerontas-Iosif-Vatopaidinos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1565" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-LzVUQP5-NBrHNHlNqR5qAeooHSftVHMvfBZ8djmKNBOAbZyJ2FTQ1I3iyX6IMmVw2mWTB91apMFXYdiMgo1TA66hRnxxyjNb0IfXhctqnHH9UQcNTqLe0_371CIc3U-u5wsJr2HS9Sk/s320/Gerontas-Iosif-Vatopaidinos.jpg" /></a></div></span></div><div><span style="font-family: arial;">Το Άγιο Όρος έχει αναδείξει στους κόλπους της μεταξύ άλλων δύο σύγχρονους οσίους Γέροντες, τον <b>Ιωσήφ τον Ησυχαστή</b>, ο οποίος συμπλήρωσε 50 έτη από την Οσιακή κοίμησή του (1959-2009) και τον πρόσφατα κοιμηθέντα όσιο Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό και ανακαινιστή της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου.</span></div><div><span style="font-family: arial;">Ο Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1921, ημέρα εορτής των Αγίων Αναργύρων. Κοιμήθηκε την ίδια ημέρα, ήτοι 1 Ιουλίου 2009. Αποτελεί μια από τις σύγχρονες Αγιορείτικες ορθόδοξες μορφές, τις οποίες οι Άγιοι Ανάργυροι, ως φαίνεται, είχαν υπό την σκέπη τους. Η μητέρα του Γέροντα, όταν κυοφορούσε σε αυτόν, επισκέφθηκε ένα μικρό μοναστήρι αφιερωμένο στους Αγίους Αναργύρους στην περιοχή Γιόλου στην Κύπρο, προκειμένου να προσευχηθεί για την εγκυμοσύνη της. Εκεί στην αυλή του μοναστηριού, 7 μηνών έγκυος, αισθάνθηκε πρόωρα τους πόνους του τοκετού και έτσι γεννήθηκε ο μικρός Σωκράτης, που αποτελεί το κοσμικό όνομα του Γέροντα.</span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div><span style="font-family: arial;">Οι Άγιοι Ανάργυροι δεν έπαψαν να τον ευεργετούν. Όταν ήταν υποτακτικός στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ζούσε κάτω από πολύ δύσκολες και σκληρές συνθήκες. Όμως ούτε η αυστηρότητα του προγράμματος, ούτε οι στερήσεις των απαραίτητων αναγκών, ούτε το αφιλόξενο του τόπου τον πτοούσαν, καθώς δοξολογούσε καθημερινά το Θεό γα τη Θεία Χάρη Του και τις ευχές των Γερόντων.</span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div><span style="font-family: arial;">Με το πέρασμα των χρόνων ο Γέροντας ασθένησε, ταλαιπωρούμενος από αιμοπτύσεις και γαστρορραγίες. Και πάλι η Θεία Χάρις τον συνόδευε στον αγώνα αυτό, καθώς ο άνθρωπος αυτός - πρότυπο για εμάς βάσιζε τα πάντα στην πίστη και όχι στη λογική. Οι αλλεπάλληλες αντιλήψεις της θείας αγαθότητας, η συνεχιζόμενη μυστηριώδης σκέπη της Χάριτος και το αδιάκοπο αίσθημα ασφάλειας, που του προσέφερε η μοναστική ζωή, έδιναν στο Γέροντα εσωτερική ανάταση και σθένος να αγωνιστεί.</span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div><span style="font-family: arial;">Όταν η κατάστασή του επιδεινώθηκε η Συνοδεία του Γέροντα μεταφέρθηκε στη Νέα Σκήτη, όπου το κλίμα ήταν ηπιότερο και μικρότερες οι αχθοφορίες. Έπρεπε να προχωρήσει σε επέμβαση. Τότε έμενε μαζί με το Γέροντα Θεοφύλακτο στο κελί των Αγίων Αναργύρων. Και γράφει σχετικά ο Γέροντας Ιωσήφ: «για μένα, ο Γέρων Θεοφύλακτος, όταν έσπασε το στομάχι μου, παρακάλεσε πολύ τον Άγιο Παντελεήμονα και τον είδε στο Ναό του και του είπε ότι θα γίνω καλά και να μην κάνω εγχείρηση, την οποία είχαν αποφασίσει οι θεράποντες ιατροί μου. Είχα έλκος προχωρημένης μορφής και καμία δίαιτα, ούτε φάρμακο μου προσέφεραν τίποτα. Μετά από την αποχή από όλα όσα με έβλαπταν περισσότερο από δύο χρόνια, δεν υπήρχε άλλη λύση από την εκτομή. Τότε επενέβη ο ένδοξος μεγαλομάρτυρας του Χριστού, ο συμπαθέστατος Παντελεήμων και παρήγγειλε στο Γέροντα Θεοφύλακτο να μου πει επιτακτικά να μην κάνω εγχείρηση, αλλά να το αφήσω στην πρόνοια της Παναγίας μας. Αμέσως θεραπεύτηκα τελείως, για να το διαπιστώσω δε και πρακτικά επισκέφτηκα τους θεράποντες ιατρούς μου, οι οποίοι γνώριζαν την ασθένειά μου σε όλη της την έκταση για να μου πουν τώρα σε ποια κατάσταση βρίσκομαι. Μου έκαμαν ακτινοσκόπηση και δεν βρήκαν απολύτως τίποτα, παρά μόνο μια μικρή ουλή παλιάς επουλωμένης πληγής».</span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div><span style="font-family: arial;">Την παραμονή της κοίμησής του ο Γέροντας εξομολογήθηκε στο διακονητή του ότι αισθάνεται το θάνατο να έρχεται. Η εξάντληση που ένιωθε επέφερε πτώση της πίεσης και πνευμονικό οίδημα. Οι Άγιοι Ανάργυροι τον πήραν από κοντά μας ξημερώματα Τετάρτης 1 Ιουλίου, οπότε πήρε τρεις αργές αναπνοές και έτσι ήσυχα έφυγε για την αιωνιότητα.</span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div><span style="font-family: arial;">Μετά την κοίμησή του επήλθε και το πρώτο θαύμα του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού. Την ώρα της κοίμησής του είχε μείνει με το στόμα μισάνοιχτο. Όταν ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό, ο Γέροντας Εφραίμ έδωσε εντολή να αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Οι πατέρες προσπάθησαν να κλείσουν το στόμα του, όμως αυτό δεν έκλεινε. Τον έραψαν στο μοναχικό μανδύα, όπως είθισται και στη συνέχεια έκοψαν το ύφασμα γύρω από το πρόσωπό του, κατά την εντολή του Γέροντος Εφραίμ και τότε βρήκαν, μιάμιση ώρα μετά την κοίμησή του, τον Γέροντα Ιωσήφ χαμογελαστό! Αυτό αποτελεί θαύμα, που η Θεία Χάρις επενεργεί και δεν μπορεί να ερευνηθεί και να εξηγηθεί επιστημονικά. Όμως μόνο βιωματικά μπορεί κάθε ευσεβής και ταπεινός Χριστιανός να αισθανθεί και να κατανοήσει το μέγα αυτό γεγονός.</span></div><div><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;"><b>Πηγή υλικού:</b></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία», τεύχος 145, </span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">Απριλίου – Μαΐου 2009, σελ. 2-8. </span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;"><b>Επιλογή υλικού:</b></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού </span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων</span></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-48047551495807915052020-12-23T18:13:00.003+02:002020-12-23T18:13:49.918+02:00 Άγιος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης (1898-1959)<p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="color: #111111; font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #111111; font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtUCq8NRMG8PxzGwAxAzlpAJ_f3QLXxNuEILFDCtY-qjYhQ7oHrqKRPx8geYV0Sm86MDGgLjSDOmh8DzWLEG7VoMy1kIcfYx8Xxkb5AbSfcy69ONH5OMgBiZ-Un587EADLq1rrvIjGrto/s1432/st_Iosif.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1432" data-original-width="1432" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtUCq8NRMG8PxzGwAxAzlpAJ_f3QLXxNuEILFDCtY-qjYhQ7oHrqKRPx8geYV0Sm86MDGgLjSDOmh8DzWLEG7VoMy1kIcfYx8Xxkb5AbSfcy69ONH5OMgBiZ-Un587EADLq1rrvIjGrto/s320/st_Iosif.jpg" /></a></span></div><span style="color: #111111; font-family: arial;">Ο <b>Άγιος Γέροντας Ιωσήφ </b></span><span style="background-color: transparent;"><span style="color: #111111; font-family: arial;"><b>ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης </b></span></span><span style="color: #111111; font-family: arial;">γεννήθηκε το 1898 στο χωριό Λεύκες στην Πάρο. Στα χρόνια που γεννήθηκε, οι αξίες που χαρακτηρίζουν την ευγένεια του ανθρώπου έναντι των άλλων δημιουργημάτων ήταν ακόμη πολύ ισχυρές, όπως και στην δική του φτωχή κατά τα άλλα οικογένεια· γεγονός που του δώρισε άριστες αρχές και ενάρετο χαρακτήρα. Πολύ σύντομα έμεινε ορφανός από πατέρα και αυτό του στέρησε την δυνατότητα να έχει ιδιαίτερες σπουδές. Τελείωσε την Β Δημοτικού, ώστε μόλις είχε τη δυνατότητα απλώς να διαβάζει και να γράφει χωρίς σωστό συντακτικό και με πολλά ορθογραφικά λάθη. Εργαζόταν στον τόπο της γεννήσής του, τελείωσε τη στρατιωτική του θητεία στο Ναυτικό και σε ηλικία περίπου 23 ετών, βρισκόταν στην Αθήνα σαν μικροπωλητής.</span><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ο Γέροντας αγαπούσε να εργάζεται και δεν σταματούσε καθόλου στις ώρες που επέτρεπε το πρόγραμμα. Το εργόχειρό του τότε ήταν σταυρουδάκια σκαλιστά, τα οποία σκάλιζε με μεγάλη ευχέρεια και ταχύτητα. Έμενε μόνος του στο καλυβάκι, σε ένα μέρος που ήταν απόμερο και ήσυχο, αλλά ήταν πιο εκτεθειμένο στους καιρούς. Έτσι, το κρύο ήταν περισσότερο.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-weight: bolder;">Όνειρο - αποκάλυψη</span><b><br /></b></span></span><span style="font-family: arial;">Στην απλότητα των χρόνων εκείνων, σε ένα περιβάλλον πολύ κοσμικό, όπως ήταν η Αθήνα, μία ευγενική ύπαρξη γεμάτη αυτοθυσία και αγάπη όπως ήταν ο Φραγκίσκος, (αυτό ήταν το όνομά του πριν γίνει μοναχός), ζούσε μία ζωή έντιμη και προσεγμένη έως ότου κάποιες συγκυρίες του άλλαξαν τελείως την ζωή. Ενώ μελετούσε βιβλία παλαιών ασκητών της Εκκλησίας, ένα αποκαλυπτικό όνειρο του έδωσε μεγάλη ώθηση προς τον μοναχισμό. Βρέθηκε μπροστά σε μεγαλειώδεις ανακτορικούς χώρους και συνοδευόμενος από τους φύλακες του χώρου αυτού, φοβήθηκε, διότι δεν γνώριζε πως βρέθηκε εκεί, χωρίς να το αξίζει. Όμως εκείνοι χαμογέλασαν με καλοσύνη και του είπαν ότι το να ανεβεί εκεί είναι επιθυμία και θέληση του Βασιλέως. Για την εποχή βέβαια εκείνη, αυτό ήταν ύψιστη τιμή. Εδώ όμως δεν συνάντησε ο Φραγκίσκος κάτι το επίγειο, αλλά περνώντας μέσα από ασύλληπτους για την γήινη διάνοια χώρους, σε μια ξένη για τους κοινούς θνητούς διάσταση, τον υποδέχτηκαν και του έδωσαν ενδυμασία πολύτιμη που έμοιαζε κατασκευασμένη από ολόλευκο φως, ενώ ταυτόχρονα του είπαν «από εδώ και στο εξής θα υπηρετείς εδώ».</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Παρόμοιες “πληροφορίες” είχε συναντήσει ο Φραγκίσκος στην μελέτη των βίων των Γερόντων και ασκητών της ερήμου. Αυτό το όνειρο - αποκάλυψη συνοδευόταν και από μία υπερκόσμια θεϊκή ενέργεια. Αυτή η ενέργεια γέμισε τον εσωτερικό κόσμο του Φραγκίσκου με τον πόθο να γνωρίσει τον Δημιουργό του, να απομακρυνθεί από κάθε τι γήινο, να μιμείται -πριν γίνει ακόμη μοναχός- την προσευχή, την νηστεία και την αγρυπνία των ασκητών, στην Πεντέλη και σε άλλους χώρους κοντά στην Αθήνα, που ήταν σχεδόν στην εποχή του, ακατοίκητη.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Μία «τυχαία» γνωριμία του με έναν Αγιορείτη μοναχό, τον οδήγησε στο Άγιον Όρος και μάλιστα στα ερημικότερα και ασκητικότερα μέρη του, στα Κατουνάκια. Ο Φραγκίσκος δεν ήταν ακόμη έμπειρος ασκητής, είχε όμως ενημερωθεί από την μελέτη των βιβλίων των διαφόρων παλαιών ασκητών και την φυσική του συνείδηση, ότι για να ονομάζεται κανείς άνθρωπος πρέπει να έχει νικήσει μέσα του όλα τα πάθη που προσδίδουν στον ανθρώπινο χαρακτήρα, τον θηριώδη και άλογο τρόπο ζωής.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Για να ξεκινήσει τον μοναχικό του αγώνα, σύμφωνα με όσα είχε διαβάσει, έπρεπε να συναντήσει άλλους έμπειρους γέροντες, ώστε με την δική τους καθοδήγηση να περπατήσει τον δρόμο προς την θέωση, να πολεμήσει με παράλογες επιθυμίες, να βρει συμπαράσταση από την θεία Χάρη, να νικήσει με την θεία ενέργεια κάθε μορφή κακίας, που είτε είχε κατακτήσει κάποιο μέρος της καρδιάς του τον καιρό που δεν εργαζόταν τις ευαγγελικές αρετές, είτε επρόκειτο να τον προσβάλλει για να του ανακόψει τον δρόμο. Στην προσπάθεια αυτή δυσκολεύθηκε· και ενώ έμενε προσωρινά στην πλέον ερημική περιοχή του Αγίου Όρους, την Βίγλα, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του Όρους, και προσπαθούσε, όπως είχε διαβάσει στους βίους των οσίων, να προσεύχεται, να νηστεύει, να αγρυπνεί και να αναζητεί καθοδήγηση, κουράστηκε υπερβολικά, και με πόνο, αγωνία και δάκρυα παρακαλούσε τον Χριστό και την Κυρία Θεοτόκο για βοήθεια και συμπαράσταση.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Από την ερημική Βίγλα κοίταζε προς την κορυφή του Άθωνα, στο εκκλησάκι της Παναγίας και γεμάτος ταπείνωση προσευχόταν, όταν ξαφνικά αισθάνθηκε κάποιο σκίρτημα χαράς στην καρδιά του και ταυτόχρονα είδε αισθητά ένα φως, το οποίο προερχόταν από το εκκλησάκι της Παναγίας. Το φως ακούμπησε πάνω του και του μετέδωσε υπερφυσικές ιδιότητες. Έχασε την αίσθηση του χώρου, χρόνου, της ύλης ακόμη και του σώματός του· η χαρά ήταν ανεπανάληπτη, το φως εκείνο ήταν ενωμένο με την ύπαρξή του και έξω από αυτόν, ενώ ταυτόχρονα η πονεμένη προσευχή του άλλαξε. Μέσα στην καρδιά του ακουγόταν ξεκάθαρα, ρυθμικά, με αίσθηση υπερφυσικής ειρήνης χωρίς πλέον δική του προσπάθεια το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», η σύντομη προσευχή που χρησιμοποιούν οι Αγιορείτες Πατέρες για να έχουν αδιάλειπτη την μνήμη του Θεού και των εντολών του, και επίσης να εκπληρώνουν, με αυτόν τον τρόπο, την εντολή του αποστόλου Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α Θεσ. 5,17).</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Από την ημέρα εκείνη απομακρύνθηκε περισσότερο από τους κατοικημένους χώρους, ζούσε με υπερβολική λιτότητα, το φαγητό του ήταν λίγο παξιμάδι κατά τις απογευματινές ώρες της ημέρας και αυτό το έπαιρνε από τις Μονές, για τις οποίες έφτιαχνε σκούπες από θάμνους, ενώ είχε ως αυστηρό πρόγραμμα την καλλιέργεια της προσευχής μέσα στην καρδιά του όπως τον δίδαξε η θεία Χάρις, η οποία μετά την αποκάλυψη εκείνη είχε συσταλεί και τώρα χρειαζόταν ο αγώνας της εργασίας του προγραμματισμού και της αναζήτησης.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-weight: bolder;">Οι υπερφυσικοί αγώνες και η νίκη</span><b><br /></b></span></span><span style="font-family: arial;">Στην κορυφή του Άθωνα την ημέρα της εορτής της θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, συνάντησε τον μετέπειτα συνασκητή του π. Αρσένιο, και αφού συμφώνησαν να αγωνιστούν μαζί, ζήτησαν την συμβουλή ενός πολύ ενάρετου και σοφού Γέροντα, του Γέροντα Δανιήλ του Κατουνακιώτη, για το που να μείνουν και πως να αγωνίζονται. Και αυτός πολύ σοφά τους σύστησε να υποταχθούν σε κάποιον γέροντα ενάρετο, ακόμη και αν είναι πολύ απλός, να πάρουν την ευχή του και μετά την κοίμησή του να αγωνιστούν όπως τους αρέσει. Πράγματι παρέμειναν στα Κατουνάκια και έζησαν κοντά στους Γέροντες Εφραίμ και Ιωσήφ.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Η ασκητική ζωή εξωτερικά είναι μία μονοτονία, όμως μέσα στο πρόγραμμα αυτό, στην λιτή ζωή και στην ησυχία ο άνθρωπος ενδοσκοπεί, παρακολουθεί τον εσωτερικό του κόσμο, με την δύναμη του φωτός της προσευχής ελέγχει όλες τις σκέψεις και τις ενέργειες που αυτές μεταφέρουν. Με την δύναμη της Χάριτος του Θεού διώχνει κάθε πονηρή σκέψη. Χωρίς την δύναμη του Θεού και την συνεργασία με την θεία Χάρη δεν μπορεί να κάνει τίποτε αγαθό.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Όταν η θεία Χάρις θέλει να αναδείξει κάποιον στο πνευματικό αξίωμα του διδασκάλου και του Πατέρα, τον περνά μέσα από διάφορες δοκιμασίες. Για την απόκτηση των παραπάνω χαρισμάτων χρειάζεται υπομονή, επιμονή, κόπος, θλίψη και έντονος αγώνας. Ο αγώνας αυτός στην ζωή των ασκητών αλλά και των συνειδητών χριστιανών ονομάζεται και είναι σταυρός, δηλαδή σαν την εσταυρωμένη ζωή του Κυρίου.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Στο μεταξύ στα Κατουνάκια, πέθανε ο ένας από τους Γέροντες, ο Ιωσήφ, ενώ στο όνομά του είχε ήδη καρεί μοναχός ο μακαριστός μας Γέροντας, ο πρώην Φραγκίσκος και τώρα πλέον Ιωσήφ. Μεγάλες δοκιμασίες από το εργόχειρο και κάποιες συνήθειες των περιοίκων μοναχών ανάγκασαν τον Γέροντα Εφραίμ και τους δύο υποτακτικούς Ιωσήφ και Αρσένιο να ανεβούν ψηλότερα στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου. Οι δυσκολίες λόγω της ακτημοσύνης ήταν απερίγραπτες· εκεί αναγκάστηκαν να φτιάξουν ένα μικρό καλυβάκι διαμονής με απερίγραπτους κόπους. Εκεί αργότερα σε βαθιά γεράματα πέθανε και ο Γέροντας Εφραίμ, ενώ για τον Γέροντα Ιωσήφ ξεκίνησαν οι μεγάλοι πνευματικοί αγώνες.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-weight: bolder;">Το όραμα του δοξασμένου στρατηγού</span><b><br /></b></span></span><span style="font-family: arial;">Ο μακαριστός Γέροντας πριν ξεκινήσει τον ασκητικό του αγώνα είχε πόθο να ζήσει μία πολύ πνευματική ζωή, και δεν υπολόγιζε κόπους σωματικούς, νηστείες και θλίψεις, υπομονή στην προσευχή και ο,τι άλλο χρειαζόταν για να πετύχει τον σκοπό του. Έτσι προσευχόμενος στο μικρό καλύβι του στον Άγιο Βασίλειο μέσα στην ησυχία της ερημιάς και της νύκτας, το άκτιστο φως της θείας Χάριτος αυξήθηκε υπερβολικά μέσα του με άπειρη γλυκύτητα και ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά του ένα τάγμα μοναχών σαν παράταξη και απέναντί τους πάλι σαν είδος στρατού πολλοί μαύροι εξαγριωμένοι με άσχημη όψη και διάθεση. Τον πλησίασε ένας δοξασμένος από θεϊκό φως στρατηγός και του είπε: «Επιθυμείς να πολεμήσεις στην πρώτη γραμμή;» και ενώ ο μακαριστός Γέροντας του απάντησε ναι, χαρούμενα και με γενναιότητα, οδηγήθηκε τελείως μπροστά όπου ήταν ένας ή δύο μοναχοί ενώ ταυτόχρονα του μίλησε ο οδηγός του και του είπε ότι: «όποιος θέλει να πολεμήσει ανδρεία με αυτούς τους σκοτεινούς δεν τον εμποδίζω αλλά τον βοηθώ».</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Οκτώ χρόνια ακόμη αγωνίστηκε σκληρά εναντίον κάθε δαίμονος και κυρίως αυτού που προκαλεί την ανηθικότητα και την πορνεία. Στο διάστημα αυτό, ο αγώνας ήταν εξαντλητικός, κοιμόταν λίγο σε ένα είδος καρέκλας και δεν ξάπλωνε· νήστευε και προσευχόταν αδιάλειπτα, όταν έφθανε σε υπερβολική κόπωση και θλίψη τον παρηγορούσε η Χάρις του Θεού. Ο ίδιος στηρίζοντας αργότερα τα πνευματικά του παιδιά τους διηγούταν πολλές από αυτές τις θεϊκές παρηγοριές.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Στο διάστημα αυτό γνώρισε ένα πολύ ενάρετο ασκητή τον Γέροντα Δανιήλ που έμενε στο κάθισμα του Αγίου Πέτρου μετά από την ερημική και πανέμορφη περιοχή των Κρύων Νερών.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Στον Άγιο Βασίλειο έγινε γνωστός πλέον ο Γέροντας και πολλοί τον επισκέπτονταν για συμβουλές, έτσι ενοχλούμενος στην ησυχία του αναζητούσε άλλο χώρο ησυχαστικό και δύσβατο, κρυμμένο από τους πολλούς. Δεν άργησε να ανακαλύψει τις σπηλιές στη Μικρά Αγία Άννα. Ήταν τόπος στενός και δύσβατος. Ο χώρος για να κτιστεί ένα μικρό πήλινο καλυβάκι, όπως συνήθιζαν, ήταν σχεδόν ακατάλληλος.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Όλη τους η περιουσία ήταν λίγα βιβλία και τα ρούχα που φορούσαν. Μετακόμισαν εκεί τον Ιανουάριο του 1938. Οι κόποι, οι παρατεταμένες νηστείες και αγρυπνίες κατέβαλαν πλέον το σώμα του Γέροντα. Αναγκάστηκαν και έκτισαν μία μικρή πόρτα στους βράχους που ήταν η μοναδική φυσική είσοδος, λίγο μετά έκτισαν κάτω από τη σπηλιά ένα μεγαλύτερο καλύβι με ξύλα, βέργες και πηλό, το οποίο διαίρεσαν σε τρία πολύ μικρά δωμάτια. Ήταν δε τόσο μικρό που με κόπο μπορούσε να εξυπηρετηθεί άνθρωπος περιορισμένων απαιτήσεων, και αντί πόρτας χρησιμοποιούσαν το παράθυρο.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Για εννέα χρόνια στην συνοδεία τους στη Μικρά Αγία Άννα ήταν μόνο οι δύο τους ο Γέροντας Ιωσήφ, ο π. Αρσένιος και ο εφημέριος που έμενε μαζί τους μία ή δύο φορές την εβδομάδα για την θεία Λειτουργία. Ο εφημέριος αυτός, ενάρετος ιερομόναχος, ήταν ο μετέπειτα πολύ γνωστός στο Άγιον Όρος π. Εφραίμ Κατουνακιώτης.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Η επιθυμία να μην έχουν απολύτως τίποτε εκτός από τα πιο αναγκαία ξεκινούσε από τον πόθο της αγάπης του Θεού ώστε τίποτε να μην ενοχλεί την γαλήνια και καθαρή προσευχή τους, τίποτε να μη διασπά την προσοχή τους. Ο νους ανάλαφρος να αντιμετωπίζει τις εχθρικές προσβολές, να ζει μέσα σε απερίγραπτη εσωτερική και εξωτερική ησυχία, να ενώνεται ακατάληπτα σε θείους έρωτες με το Πνεύμα το Άγιο του Θεού.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Η αιτία που ο άνθρωπος θεωρεί την αμαρτία ως αγαθό είναι η ηδονή. Μέσα στην ασκητική ζωή της Ορθοδοξίας, οι ασκητές δεν ήταν άνθρωποι οι οποίοι μισούσαν το σώμα τους, αλλά με την νηστεία και τον κόπο νικούσαν τα πάθη που προκαλούν οι ηδονές του σώματος, ενώ με την σιωπή και την ταπείνωση νικούσαν τον εγωισμό και την υψηλοφροσύνη, με την συνεργασία πάντοτε της θείας Χάριτος. Έτσι επιδίδονταν σε αγώνες φιλοπονίας, ησυχίας, σιωπής και προσευχής με σκοπό να φθάσουν στην ένωση με τον Θεό και την τέλεια αγάπη.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial;"><span style="font-weight: bolder;">Η συνάντηση με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό</span><b><br /></b></span></span><span style="font-family: arial;">Το 1947 και ενώ ο Γέροντας Ιωσήφ συνεχίζει την σκληρή και αυστηρή ασκητική του ζωή, δέχτηκε στην συνοδεία του μετά από προσευχή, τον Γέροντα Ιωσήφ από την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Όταν προσέγγισε τον Γέροντα Ιωσήφ, εκείνος δεν τον δέχτηκε σαν μαθητή του· όμως παρακαλώντας τον επίμονα απέσπασε στο τέλος την υπόσχεση ότι θα προσευχόταν ο Γέροντας και θα του απαντούσε τελικά μετά από θεϊκό φωτισμό και πληροφορία. Ο ίδιος Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός στον εκτενή βίο που έχει συγγράψει για τον Γέροντά του αναφέρει: «Όταν την επομένη μέρα, μετά εναγώνια αναμονή, άκουσα την συγκατάθεση του Γέροντα ότι με δέχεται, άνοιγε για την ευτέλειά μου η νέα σελίδα της ταπεινής μου ζωής. Μόνον από τότε δεν είχα αμφιβολίες ή απορίες, αλλά με όλο το πλήρωμα της πληροφορίας και πίστεως ευρήκα αυτό που νοσταλγούσα και προγραμμάτιζα, που ήταν και το μακρινό μου όνειρο. Έμενα πια μόνιμα μαζί τους, όταν ο Γέροντας εγκατέλειψε το κελί του όπου έμενε και πήγε μακρύτερα, διακόσια περίπου μέτρα, σε άλλο κελί που του είχα ετοιμάσει και έμενε εκεί μόνος του.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: justify;"></p><div style="text-align: left;"><b style="font-family: arial;"><br /></b></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><b>Η κοίμηση του Γέροντα<br /></b></span><span style="font-family: arial;">Οι σκληροί αγώνες στην νεανική ζωή του Γέροντα, οι στερήσεις, οι αδιάκοποι κόποι, οι απόκρημνοι και δύσβατοι χώροι όπου ασκήτευε, τον κατέβαλαν σωματικά ώστε να φαίνεται υπέργηρος.</span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Όταν αργότερα στον χώρο αυτό προσήλθαν ακόμη δύο αδελφοί, ο Προηγούμενος Γέροντας Εφραίμ της Ιεράς Μονής Φιλοθέου και ο Προηγούμενος Γέροντας Χαράλαμπος της Ιεράς Μονής Διονυσίου, οι δυσκολίες διαμονής έγιναν αξεπέραστες, ενώ η κατασκευή νέων χώρων διαμονής σχεδόν αδύνατη. Τέλος, με υπεράνθρωπες προσπάθειες κατασκεύασαν ένα χώρο πιο βαθιά, στον οποίο αποσύρθηκε ο Γέροντας Ιωσήφ για ησυχία, ενώ στο αρχικό πήλινο σπιτάκι παρέμειναν οι τρεις νέοι υποτακτικοί.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Πολύ σύντομα όμως οι δυσκολίες δημιούργησαν έντονα προβλήματα υγείας σε όλους και ακόμη περισσότερο στους νεότερους. Έτσι αποφασίστηκε να κατεβούν πιο χαμηλά όπου υπήρχαν ευνοϊκότεροι χώροι διαμονής και προτιμήθηκε η Νέα Σκήτη, κατόπιν προτροπής του πατρός Θεοφυλάκτου που έμενε στην καλύβη των Αγίων Αναργύρων της Σκήτης και ήταν πολύ αγαπητός στον Γέροντα Ιωσήφ. Αυτό έγινε το 1951.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Για μία ακόμη φορά προσπάθησαν να δημιουργήσουν χώρους διαμονής στα ψηλότερα και ασκητικότερα μέρη της Νέας Σκήτης, οι δυσκολίες και πάλι απερίγραπτες εφόσον σαν ακτήμονες δεν είχαν ούτε τα απαραίτητα εργαλεία, αλλά ούτε και την οικονομική δυνατότητα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Η συνήθεια όμως στις στερήσεις έκανε και την δοκιμασία αυτή υποφερτή και σε σύντομο χρονικό διάστημα είχαν ετοιμάσει καταλύματα και συνέχιζαν το πνευματικό τους πρόγραμμα. Όμως ο Γέροντας είχε ήδη καταβληθεί, η υγεία του πήγαινε προς το χειρότερο, δύο σοβαρές ασθένειες, η μία μετά την άλλη επέφεραν το τέλος της επίγειας ζωής του την 15η Αυγούστου 1959.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Επί σαράντα σχεδόν ημέρες, τις τελευταίες του, δεν έτρωγε τίποτε· μόνο κοινωνούσε κάθε μέρα και έπαιρνε λίγο καρπούζι. Ο Γέροντας είχε τόση φροντίδα και μέριμνα για την έξοδό του, που νόμιζε κανείς ότι όντως πρόκειται να ταξιδέψει αυτήν την ώρα και περίμενε το μέσο της μεταφοράς.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Κατά την 14η Αυγούστου του 1959 ετοιμαζόταν πολύ και υπολογίζοντας την επομένη, που ήταν η εορτή της Κοιμήσεως, ανυπομονούσε· κάτι περίμενε. Συνάμα και η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί. Πέρασαν προηγουμένως φίλοι του λαϊκοί και τον χαιρέτησαν και, όταν του ευχήθηκαν ανάρρωση, τους είπε· “όχι, όχι· φεύγω σύντομα, όταν θα ακούσετε μετά τρεις ημέρες τις καμπάνες, να ξέρετε ότι έφυγε ο φίλος σας· υπολογίζω της Παναγίας μας”. Την άλλη μέρα, στη μνήμη της Κυρίας μας Θεοτόκου, παρευρέθηκε στην Λειτουργία, μετά κόπου είπε το τρισάγιο και μετέλαβε για τελευταία φορά πλέον λέγοντας “εις εφόδιον ζωής αιωνίου”. Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής έζησε στο Άγιον Όρος από το 1921 έως το 1959.</span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-65462483164086879142020-12-23T17:59:00.003+02:002020-12-23T17:59:25.241+02:00 Γέροντας Τύχων o Αγιορείτης (1884-1968)<p><span style="font-family: arial;"><span style="background-color: #f7f7f7; color: #111111; text-align: justify;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_Dgf9ex81XX3WMVW2iJz_kjBF97-5W8mk6fAZq1Gs3iKa-irg4s6asJxoz31vpfmR-XlSQhTsg6_o874SJ60ZV65YMYCC6_3FmwaT8G6gQBwAqzBt0y_fjA9e4BFWwINgbKoKm_flRRM/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1+%25CE%25A4%25CF%258D%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1034" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_Dgf9ex81XX3WMVW2iJz_kjBF97-5W8mk6fAZq1Gs3iKa-irg4s6asJxoz31vpfmR-XlSQhTsg6_o874SJ60ZV65YMYCC6_3FmwaT8G6gQBwAqzBt0y_fjA9e4BFWwINgbKoKm_flRRM/s320/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1+%25CE%25A4%25CF%258D%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" /></a><span style="text-align: justify;">O<b> Παπα - Τυχών ο Αγιορείτης</b>, γεννήθηκε στη Ρωσία, στη Νόβια Μιχαλόσκα το 1884. Οι γονείς του, ο Παύλος και η Ελένη, ήταν ευλαβείς άνθρωποι, και επόμενο ήταν και ο καρπός τους, ο Τιμόθεος κατά κόσμον, να έχει κληρονομική την ευλάβεια και την αγάπη προς τον Θεό και να θέλει να αφιερωθεί στον Θεό από μικρό παιδί. Έβλεπαν οι γονείς τον μεγάλο θείο ζήλο του παιδιού τους, αλλά δίσταζαν να του δώσουν την ευχή τους να πάει σε Μοναστήρι, επειδή το έβλεπαν με ζωηρή φύση. Ήθελαν να ωρίμασει και στην σκέψη και μετά να αποφασίσει μόνος του ο Τιμόθεος. Του έδωσαν όμως ευλογία να επισκέπτεται τις Μονές το διάστημα των τριών ετών, από δέκα επτά μέχρι είκοσι χρονών. Τότε έκανε τα μεγάλα και ατέλειωτα προσκυνήματα στα Μοναστήρια της Ρωσίας και πέρασε περίπου από διακόσιες Μονές. Στα Μοναστήρια που πήγαινε, παρόλο που ήταν κατάκοπος και εξαντλημένος από την οδοιπορία του, απέφευγε με τρόπο την φιλοξενία, για να ασκείται ο ίδιος και να μην επιβαρύνει τους άλλους.</span></span></div><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Μετά, λοιπόν, από τα Μοναστήρια της πατρίδας του, έκανε προσκύνημα στο Θεοβάδιστον Όρος του Σινά, όπου παρέμεινε δύο μήνες, και από εκεί στους Αγίους Τόπους, όπου και ασκήτεψε ένα χρονικό διάστημα, πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό. Ενώ τον βοηθούσε ο Άγιος Τόπος, ησυχία όμως δεν έβρισκε από το ανήσυχο κοσμικό πνεύμα της εποχής μας. Γι' αυτό αναγκάστηκε να φύγει για το Άγιον Όρος.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Στο Άγιον Όρος, η πρώτη του μετάνοια ήταν το Κελί του Μπουραζέρι, όπου και παρέμεινε πέντε χρόνια. Επειδή σ' αυτό δεν εύρισκε ησυχία από τους πολλούς προσκυνητές, Ρώσους, πήρε ευλογία και πήγε στα Καρούλια και εκεί ασκήτεψε δεκαπέντε χρόνια. Όλο το διάστημα στα Καρούλια περνούσε με σκληρούς αγώνες. Το εργόχειρο του ήταν οι μεγάλες και οι μικρές μετάνοιες μαζί με την ευχή και την μελέτη. Δανειζόταν βιβλία από τις Μονές, απ' όπου έπαιρνε και ευλογία, παξιμάδι, από τα περισσεύματα των κλασμάτων, για την οποία έκανε κομποσκοίνι. Έτσι, φιλότιμα αγωνιζόταν, για να γίνει και εσωτερικά Άγγελος και όχι μόνο εξωτερικά με το Αγγελικό Σχήμα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Μετά από τα Καρούλια ήρθε στην άκρη της Καψάλας (πάνω από την Καλιάγρα), σ' ένα Κελί Σταυρονικητιανό, και γηροκόμησε έναν Γέροντα. Αφού πέθανε το Γεροντάκι, και πήρε την ευχή του, έμεινε μόνος του στην Καλύβη. Από τότε όχι μόνο δεν αμέλησε τους πνευματικούς του αγώνες, αλλά τους αύξησε, και επόμενο ήταν να δεχθεί πλούσια την Χάρη του Θεού, αφού αγωνιζόταν φιλότιμα και με πολλή ταπείνωση.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Η Θεία Χάρις πια τον φανέρωνε στους ανθρώπους, κι έτρεχαν πολλοί πονεμένοι άνθρωποι, για να τον συμβουλευθούν και να παρηγορηθούν από την πολλή του αγάπη. Άλλοι τον παρακαλούσαν να ιερωθεί, για να βοηθάει πιο θετικά με το Μυστήριο της θείας Εξομολογήσεως, αφού θα έδινε και την άφεση των αμαρτιών. Αυτή την ανάγκη, να βοηθηθούν οι άλλοι, την διεπίστωσε και ο ίδιος και δέχτηκε να χειροτονηθεί.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Για τον εαυτό του ο Γέροντας δεν νοιαζόταν καθόλου ούτε και φοβόταν, γιατί είχε πολύ φόβο Θεού (θεία συστολή) και ευλάβεια. Επειδή αγωνιζόταν και με πολλή ταπείνωση, δεν διέτρεχε ούτε τον πνευματικό κίνδυνο της πτώσεως. Πάντα με το Δόξα σοι ο Θεός θα άρχιζε και με το Δόξα σοι ο Θεός θα τελείωνε ο Γέροντας. Είχε συμφιλιωθεί πια με τον Θεό, γι' αυτό χρησιμοποιούσε περισσότερο το Δόξα σοι ο Θεός παρά το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με. Κινείτο, όπως είδαμε, στον θείο χώρο, αφού λάμβανε μέρος και στην ουράνια δοξολογία με τους Αγίους Αγγέλους την ώρα της Θείας Λειτουργίας.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Το 1968 είχε προαισθανθεί πια τον θάνατο του, γιατί συνέχεια ανέφερε για τον θάνατο. Τον είχαν εγκαταλείψει και οι λίγες σωματικές του δυνάμεις. Μετά της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο, είχε πέσει στο κρεβάτι και έπινε μόνο νερό, γιατί καιγόταν εσωτερικά. Παρόλο που βρισκόταν σ´ αυτή την κατάσταση, πάλι δεν ήθελε να μένει άνθρωπος κοντά του, για να μη τον περισπά στην αδιάλειπτη προσευχή του.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box; font-weight: bolder;"><span style="font-family: arial;">Ο π. Τύχων κι ο ληστής</span></span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Κάποτε του είχε στείλει κάποιος από την Αμερική μια επιταγή. Την ώρα όμως πού την έπαιρνε ο Γέροντας από το Ταχυδρομείο, τον είδε ένας κοσμικός και νικήθηκε από τον πειρασμό της φιλαργυρίας. Πήγε λοιπόν την νύχτα στο Κελί του Γέροντα, για να τον ληστέψει, με τον λογισμό ότι θα εύρισκε και άλλα χρήματα, χωρίς να ξέρει ότι και εκείνα που είχε πάρει ο Γέροντας τα είχε δώσει την ίδια ώρα στον κυρ - Θόδωρο, για να πάρει ψωμιά για τους φτωχούς. Αφού τον βασάνισε αρκετά τον Γέροντα διεπίστωσε ότι πράγματι δεν είχε χρήματα και ξεκίνησε να φύγει. Ο Παπα - Τυχών του είπε:</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: justify;"></p><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;">- Θεός συγχωρέσει, παιδί μου.</span></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: left;">Ό κακοποιός αυτός άνθρωπος πήγε και σε άλλον Γέροντα με τον ίδιο σκοπό,</div><div style="text-align: left;">αλλά εκεί τον έπιασε η Αστυνομία, και ομολόγησε μόνος του ότι είχε πάει και</div><div style="text-align: left;">στον Παπα - Τύχωνα. Ο Αστυνόμος έστειλε χωροφύλακα και ζήτησε τον Γέροντα για ανάκριση, επειδή θα γινόταν η δίκη του κλέφτη. Ο Γέροντας στενοχωρήθηκε γι' αυτό και έλεγε στον χωροφύλακα:</div><div style="text-align: left;">- Παιδί μου, εγώ τον συγχώρησα με όλη την καρδιά μου τον κλέφτη.</div></span><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Εκείνος όμως δεν έδινε καθόλου σημασία στα λόγια του Γέροντα, γιατί εκτελούσε ανώτερη διαταγή. Τελικά τον λυπήθηκε ο Διοικητής και τον άφησε από την Ιερισσό να γυρίσει στο Κελί του.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box; font-weight: bolder;"><span style="font-family: arial;">Η προσευχή του π. Τύχων</span></span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">«Δόξα εις τον Γολγοθά του Χρίστου».</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: justify;"></p><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ω Θείε Γολγοθά, αγιασμένε με το αίμα του Χρίστου!</span></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: left;">Σε παρακαλούμε, πες μας πόσες χιλιάδες αμαρτωλών με την Χάρη του Χρίστου,</div><div style="text-align: left;">την μετάνοια και τα δάκρυα καθάρισες και γέμισες τον νυμφώνα του Παραδείσου;</div><div style="text-align: left;">Ω! με την αγάπη σου την άρρητη, Χριστέ Βασιλιά,</div><div style="text-align: left;">με την Χάρη Σου όλα τα ουράνια παλάτια γέμισες από μετανοούντας αμαρτωλούς.</div><div style="text-align: left;">Συ και εδώ κάτω όλους ελεείς και σώζεις.</div><div style="text-align: left;">Και ποιος μπορεί αντάξια να Σε ευχαρίστησει, έστω κι αν είχε Αγγελικό νουν;</div><div style="text-align: left;">Αμαρτωλοί, ελατέ γρήγορα!</div><div style="text-align: left;">Ο Άγιος Γολγοθάς είναι ανοικτός και ο Χριστός εύσπλαχνος.</div><div style="text-align: left;">Προσπέσετε προς Αυτόν και φιλήσετε τα άγια Του πόδια.</div><div style="text-align: left;">Μόνον Αυτός σαν εύσπλαχνος μπορεί να γιατρέψει τις πληγές σας!</div></span><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: justify;"></p><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ω, θα είμαστε ευτυχείς, όταν ο πολυεύσπλαχνος Χριστός μας αξιώσει με μεγάλη ταπείνωση και φόβο Θεού και καυτά δάκρυα να πλύνουμε τα πανάχραντα Του πόδια και με αγάπη να τα φιλήσουμε! Τότε ο Χριστός, εύσπλαχνος, θα ευδοκήσει να πλύνει τις αμαρτίες μας και θα μας άνοιξει τις πόρτες του Παραδείσου, όπου με μεγάλη χαρά, μαζί με τους Αρχαγγέλους και Αγγέλους, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και με όλους τους Αγίους, αιώνια θα δοξάζουμε τον Σωτήρα του κόσμου, τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό, τον Αμνό του Θεού μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την Ομοούσιο και αδιαίρετο Τριάδα.</span></div><span style="font-family: arial;"><div style="text-align: left;"> </div><span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box; font-weight: bolder;"><div style="text-align: left;"><span style="font-weight: bolder;">Μαρτυρία θαυμαστή Αγιορείτη περί π.Τύχων</span></div></span></span><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Αφήγηση γέροντα ηγουμένου (τελευταίο πνευματικοπαίδι του χαρισματούχου παπα-Φιλάρετου του Κωνσταμονίτη).</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Όταν ήμουν νεαρός μοναχός με την ευλογία του γέροντά μου Φιλάρετου πήγα να εξομολογηθώ στον παπα-Τύχωνα τον Ρώσο, τον γέροντα του π.Παισίου. Αφού μας δέχθηκε, του είπαμε γιατί πήγαμε και ξεκίνησα την εξομολόγηση.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Έλεγα με σκυμμένο κεφάλι τις αμαρτίες μου και όσο περνούσε η ώρα ένιωθα τον αυχένα μου να μουσκεύει. Δεν ήξερα τι συμβαίνει. Μόλις τελείωσα την εξομολόγηση και σήκωσα το κεφάλι είδα τον παπα-Τύχωνα να κλαίει με πολλά δάκρυα, τα οποία έπεφταν πάνω στο κεφάλι μου όση ώρα έκανα την εξομολόγηση!</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f7f7f7; box-sizing: border-box; color: #111111; margin: 0px 0px 10px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ο παπα-Τύχων ήταν ρώσος και μιλούσε μόνο σπαστά ελληνικά. Όταν όμως άρχιζε να μας συμβουλεύει μετά την εξομολόγηση εμείς ακούγαμε τα λόγια του στην καθαρεύουσα, σε γλώσσα όμοια με αυτή που μιλούσε ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος!</span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-80577839991085737992020-12-23T16:59:00.004+02:002020-12-27T16:26:59.160+02:00Όσιος Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης (1846-1929)<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbx3sAyUhnyTQ54fU7yK0nXGKFJM3N1tX6L_JqYLKlx8uii7MEaKjIEgr8tSFepmYejoU_woFwTb6YOCYo-tTEMPVpwyLk0N0Xz8FcbULboeAms0hb2xD76OajJT98ZrGEuuadwsu_OZc/s440/danihl-katounakiotis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; font-family: arial; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="376" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbx3sAyUhnyTQ54fU7yK0nXGKFJM3N1tX6L_JqYLKlx8uii7MEaKjIEgr8tSFepmYejoU_woFwTb6YOCYo-tTEMPVpwyLk0N0Xz8FcbULboeAms0hb2xD76OajJT98ZrGEuuadwsu_OZc/s320/danihl-katounakiotis.jpg" /></a><span style="font-family: arial;"></span></p><div style="text-align: left;"><span style="font-family: arial;"><b style="color: #323232; text-align: justify;">Ὑπό τοῦ Γέροντος Μαξίμου Ἰβηρίτου</b></span></div><p></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Τήν 7/20 Ὀκτωβρίου 2019 ἡ Α.Θ.Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ.Βαρθολομαῖος ἀνήγγειλε κατά τήν ἐπίσκεψίν του εἰς τό Ἅγιον Ὄρος τήν κατάταξιν πέντε Ἁγιορειτῶν Πατέρων εἰς τήν χορείαν τῶν Ἁγίων, συγκαταλεγομένου μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ μακαρίου Μοναχοῦ καί Γέροντος Δανιήλ Κατουνακιώτου (1846-1929).</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ὁ ἀοίδιμος οὗτος Γέρων ἐγεννήθη εἰς τήν Σμύρνην τῆς μαρτυρικῆς γῆς τῆς Ἰωνίας, ὅπου εἶχεν ἐγκατασταθῆ ὁ ἐκ Δημητσάνης τῆς Πελοποννήσου πατήρ του Σταμάτιος Δημητριάδης ὁμοῦ μετ’ ἄλλων Δημητσανιτῶν, ὅτε ἦτο Μητροπολίτης Σμύρνης ὁ μετέπειτα Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί συντοπίτης αὐτῶν Ἐθνοϊερομάρτυς Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ε΄. Ὁ Γέρων Δανιήλ ἦτο εὐπαίδευτος καί ἐνάρετος Μοναχός, καί κατεστολίζετο μέ πλεῖστα πνευματικά χαρίσματα. Συνεδέετο δέ οὗτος πνευματικῶς μέ τόν Ὅσιον Ἀρσένιον τῆς Πάρου, τόν θαυματουργόν Ἅγιον Νεκτάριον τῆς Αἰγίνης, τόν σπουδαῖον λογο-τέχνην Ἀλέξανδρον Μωραϊτίδην (μετέπειτα Μοναχόν Ἀνδρόνικον)κ.ἄ.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ὡς ἀριστοῦχος ἀπόφοιτος τῆς Εὐαγγελικῆς Σχολῆς τῆς Σμύρνης καί υἱός εὐλαβεστάτων γονέων, καθώς καί ἀκριβής μελετητής τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Φιλοκαλίας, μετεφύτευσεν εἰς τόν Ἄθωνα τούς καρπούς τῶν ἀρετῶν του. Ἀρχικῶς μετέβη εἰς τήν ἄλλοτε Ἑλληνικήν Ἱ. Μονήν τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ἔνθα ἔλαβε τό Μοναχικόν σχῆμα καί μετ’ ὀλίγον ἀνεδείχθη Γραμματεύς τῆς Μονῆς.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ἐνταῦθα ἐβίωσεν ἐντόνως τήν πανσλαβιστικήν λαίλαπα, ἥτις εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἐξορίαν του ἐκ τῆς Μονῆς καί ἐν τέλει τήν κατάληψιν αὐτῆς ὑπό τῶν Ῥώσων. Ἀδιάψευστος μάρτυς τῶν γεγονότων τούτων ἀποτελεῖ ἡ ἐν Πάτραις ἐκδοθεῖσα τό 1927 ἱστορική αὐτοῦ μελέτη, περί τῆς ἀναφυείσης διαφορᾶς μεταξύ Ἑλλήνων καί Ῥώσων πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ἐπιδικασθείσης ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ΚΠόλεως τό 1875, Πατριαρχεύοντος τοῦ Πατριάρχου Ἰωακείμ τοῦ Β΄.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Κατόπιν ἑξαμήνου διαμονῆς του ὡς ἐξορίστου εἰς τήν Ἁγίαν Ἀναστασίαν Χαλκιδικῆς, ἐπέστρεψεν εἰς τόν Ἄθωνα καί ἐγκατεβίωσεν ἐπί μίαν ὅλην πενταετίαν εἰς τήν Ἱ. Μονήν τοῦ Βατοπαιδίου, ἔνθα καί ἐθεραπεύθη ἐκ σοβαρᾶς ἀσθενείας ὑπό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἐντεῦθεν ἀνεχώρησε διά τήν ἀπωτέραν ἔρημον τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἐγκατεστάθη εἰς τά πάντερπνα Κατουνάκια, ἔνθα τό 1880-1881 συνέστησε τό Ἡσυχαστήριον τῆς περιωνύμου Ἀδελφότητος τῶν Δανιηλαίων, τιμώμενον εὐλαβῶς ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ὁσίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ὡς γνωστόν, ὁ Ἁγιώνυμος Ἄθως καθώρισεν, ὅπως τιμῶνται καί ἑορτάζωνται ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ πάντες οἱ Ὅσιοι Ἀθωνῖται Πατέρες, ὧν ἡ μνήμη ἄγεται πανηγυρικῶς τήν Β΄Κυριακήν τοῦ Ματθαίου, ἤτοι τῇ Α΄Κυριακῇ μετά τήν τῶν Ἁγίων Πάντων· ἡ δέ Ἱερά Κοινότης ἀνέθεσε κατά τό πάλαι εἰς τόν σοφόν Διδάσκαλον Ὅσιον Νικόδημον τόν Ἁγιορείτην τήν σύνταξιν γλαφυρᾶς Ἀκολουθίας μετ’ ἐκτενοῦς ἐγκωμιαστικοῦ Λόγου.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ὁ Ὅσιος Γέρων Δανιήλ Κατουνακιώτης ἠγωνίσθη καθ’ ὅλον τόν βίον αὐτοῦ εἰς τήν ἐρημικήν τοποθεσίαν τῶν Κατουνακίων μέ σοφίαν, προσευχήν, ταπείνωσιν καί μελέτην. Μετά μεγάλης δεξιότητος ἐπανέφερεν εἰς τήν ἁγιοπατερικήν ὁδόν τούς περί τρισυνθέτου τοῦ ἀνθρώπου ὑποστηρίζοντας Μακρακιστάς, ἔσωσεν ἐκ τῆς πλάνης πολλούς παρεκτραπέντας, καί ἐθεράπευσεν εἰς τήν ἐποχήν του πολλούς δαιμονοπλήκτους.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ἐκτός τῶν πολλῶν διασῳζομένων ἐπιστολῶν του, καρπός τῆς σοφίας του εἶναι καί τά περί τά ἑβδομήκοντα ἔργα του ἐπί σοβαρῶν πνευματικῶν θεμάτων, κυρίως ἀντιαιρετικῶν καί πνευματικῆς οἰκοδομῆς. Κατά τήν ἐπί τεσσαράκοντα καί ὀκτώ ὅλα ἔτη διαμονήν του εἰς τά Κατουνάκια ἐδημιούργησεν ἕνα περίφημον οἶκον ἀρετῆς, ἁγιογραφίας, συγγραφῆς, μουσικῆς καί φιλοξενίας διά τούς προσκυνητάς καί τούς διερχομένους Μοναχούς.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ἡ πρός Κύριον ἀποδημία αὐτοῦ συνέβη κατά τήν ἑορτήν τῶν Γενεθλίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου τοῦ 1929), τήν ὁποίαν Κυρίαν Θεοτόκον ἐτίμα καί ἠγάπα κατά πολύ. Ἡ εἴδησις τῆς ὁσιακῆς τελευτῆς του ἐλύπησε τούς Ἁγιορείτας καί τά πνευματικά αὐτοῦ τέκνα, διά τήν μεγάλην ἀπώλειαν τοῦ μοναδικοῦ τούτου ἐρημίτου Γέροντος.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Τό 1980, μέ τήν συμπλήρωσιν ἑκατόν ἐτῶν ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐν Κατουνακίοις, καί πεντήκοντα ἐτῶν ἀπό τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεως τοῦ Γέροντος, ἡ Μοναστική Ἀδελφότης τῶν Δανιηλαίων προέβη εἰς τήν ἔκδοσιν τοῦ πρώτου ἔργου πρός τιμήν τοῦ πάππου καί ἱδρυτοῦ αὐτῆς, ἥτις ἔκδοσις ἀπετέλεσε τήν ἀπαρχήν ἐκδόσεως καί ἄλλων ἔργων του, ὑπό τόν γενικόν τίτλον: Ἀγγελικός Βίος.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ὁ Ἀγγελικός Βίος πρέπει νά εἶναι στόχος ἑκάστου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, ἐάν ἐπιθυμεῖ τήν σωτηρίαν του· οἱ δέ θεούμενοι Ἅγιοι Πατέρες, οἱ τήν «πᾶσαν ἀλήθειαν» κατέχοντες περί τῶν θείων καί ἀποῤῥήτων μυστηρίων, πρέπει νά εἶναι ὁδηγοί εἰς τήν ἀλήθειαν τῆς πίστεως· χωρίς αὐτῶν τῶν μοναδικῶν σκευῶν τῆς ἀληθείας, ἡ ὀρθή πίστις θά ἦτο ἀδύνατον νά διατηρηθῇ ἐπί τῆς γῆς.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Ἡ Ἐκκλησία μας θέτει ὑπεράνω ὅλων τούς Ἁγίους αὐτῆς καί μάλιστα τούς ἐξ αὐτῶν Πατέρας καί Διδασκάλους της, οἱ ὁποῖοι παρουσιάζουν μίαν ὑπέρ φύσιν πνευματικήν γονιμότητα καί εἶναι οἱ μόνοι δυνάμενοι νά φέρουν εἰς τό εἶναι διά τήν Ἐκκλησίαν τέκνα δι’ ὕδατος, οὐχί μόνον τῆς κολυμβήθρας ἀλλά καί τῶν δακρύων· ὅθεν, δικαίως ἀποκαλοῦνται Θεολόγοι καί Διδάσκαλοι αὐτῆς. Πᾶσα ἄλλη θεολογική ἤ πνευματική δραστηριότης, ἡ ὁποία δέν τεκμηριοῦται διά τῆς τοιαύτης ἁγιοπνευματικῆς γονιμότητος ἐν τῇ πράξει, θεωρεῖται ὀρθοδόξως στεῖρα καί ἄγονος, ἀνεπαρκής καί ἐπικίνδυνος διά τούς κατ’ ἰδίαν πιστούς καί τήν ἐν συνόλῳ Ἐκκλησίαν.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Μοναδικός τρόπος διά νά ἀξιωθῇ νά παραλάβῃ ἕκαστος αὐτήν τήν «πᾶσαν ἀλήθειαν» τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι νά διέλθῃ καλῶς καί νομίμως τό στάδιον τῆς καθάρσεως καί νά εἰσέλθῃ τοὐλάχιστον εἰς τό στάδιον τοῦ φωτισμοῦ, ἤ καί νά προχωρήσῃ καί εἰς τό στάδιον τῆς ἐλλάμψεως καί τοῦ δοξασμοῦ ἤ τῆς θεώσεως, γενόμενος τοιουτοτρόπως πνευματικός ἄνθρωπος καί θεολόγος ἀλάθητος καί ἀκριβέστατος, πλουτῶν τήν θεωρίαν τῶν θείων διά τῆς θέας καί οὐχί διά τοῦ στοχασμοῦ τῆς διανοίας του. Τοιοῦτοι ὑπῆρχαν ἀσφαλῶς πάντες οἱ τιμώμενοι Ὅσιοι Ἁγιορεῖται Πατέρες, ἐν οἷς καί ὁ μακάριος Μοναχός Γέρων Δανιήλ Κατουνακιώτης, ἕβδομος κατά σειράν Ἅγιος τῆς Δημητσάνης, συμφώνως πρός τό Ἡμερολόγιον 2020 τῆς ἐν Ἀθήναις Ἀδελφότητος Δημητσανιτῶν «Γρηγόριος Ε΄».</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: left;"><span style="font-family: arial;">Αἰτούμεθα ταπεινῶς ταῖς πρεσβείαις αὐτοῦ, ὅπως τύχωμεν παρά τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ἐλέους καί σωτηρίας.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #323232; margin: 0px 0px 15px; text-align: right;"><span style="font-family: arial;"><b>Ἅγιον Ὄρος Ἄθω, 8/21 Ἰουνίου 2020<br /></b></span><b style="font-family: arial;">† Κυριακή τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων</b></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-15362762012214441002020-12-23T16:54:00.001+02:002020-12-23T18:29:56.401+02:00Γέροντας Γαβριήλ ο Αγιορείτης<p><span style="font-family: arial;"><span style="background-color: white;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGkYt3wB16DRC8A2WB_k19P3p28B16o8G3mSpCclgg7H-G5hknO6wPNMyoW6LanxJu75ZH8dQsoeDCc294R37KsLWfTGR_IjHL-XA01_-s108wC8GzVA9F5ryy38bWyUM3IaukgMOvdg0/s700/gavriil.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="467" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGkYt3wB16DRC8A2WB_k19P3p28B16o8G3mSpCclgg7H-G5hknO6wPNMyoW6LanxJu75ZH8dQsoeDCc294R37KsLWfTGR_IjHL-XA01_-s108wC8GzVA9F5ryy38bWyUM3IaukgMOvdg0/s320/gavriil.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: arial;"><span style="background-color: white;">Ο </span><b>Γέροντας Γαβριήλ ο Αγιορείτης</b>, είναι μ</span><span style="background-color: white; font-family: arial;">ια φωτισμένη μορφή, γεννημένος το 1933, ο οποίος ασκητεύει στο Άγιο Όρος, σε κελί της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, πλησίον του κελίου του Γέροντος Παϊσίου, και τα λόγια ξεπηδούν τόσο γρήγορα και αποτυπώνονται στο μυαλό. Διαβάστε κάποια από αυτά…</span><p></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Ό Θεός θέλει να στηριζόμαστε σ’ Αυτόν, και όχι σέ ανθρώπινες δυνάμεις.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας• Ή αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη. Όταν αναθέτουμε τα πάντα στον Θεό, Αυτός υποχρεώνεται να μας βοηθήσει.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Ή απαισιοδοξία υπερνικάτε διά της πίστεως στον Θεό Προνοητή, Κυβερνήτη και Ρυθμιστή των πάντων, και διά της υπακοής στο θέλημα του Θεού.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Γνωρίζει ό πονηρός ότι ή πίστη είναι ή μεγαλύτερη παρηγοριά για τη στενοχωρημένη και άρρωστη ψυχή μας, πού έχει πληγωθεί από την αμαρτία. Γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να διαβάλει την Αλήθεια, σπέρνοντας μέσα μας αμφιβολίες, διαστρεβλώνοντας την πίστη, σκοτίζοντας το νου και ψυχραίνοντας την καρδιά όταν διαβάζουμε ή ακούμε τούς θείους λόγους.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Φαίνεται πώς μόνο ή ζωντανή πίστη και ή ελπίδα στο Θεό μας κάνουν να είμαστε σταθεροί και γενναίοι, όπως το βλέπουμε στους αγίους Ιεράρχες, τούς Μάρτυρες, τούς Όσιους και τούς Δικαίους του Θεού.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">Για την αγάπη την Χριστιανική</span></span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Οι πρώτες και κύριες και μεγάλες εντολές είναι: η αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Ή αγάπη προς τον πλησίον είναι επαινετή, αν η μέριμνα της όμως δεν μας αποσπά καί από την αγάπη του Θεού…</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Ή αγάπη προς τον Θεό είναι ή κορωνίδα των αρετών. Μαζί με την αγάπη προς τον Θεό έρχεται και ή αγάπη προς τον πλησίον.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Τίποτε δεν μπορεί να εξισωθεί με την αγάπη προς τους εχθρούς μας, και όταν πονούμε γι’ αυτούς πού υποφέρουν.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Με την προσευχή να ζητάς από το Θεό, να σού δώσει τη χάρη Του να Τον αγαπήσεις.</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><span style="font-family: arial;">* Φρόντιζε να θυμάσαι συχνά τις αμέτρητες τελειότητες του Θεού, και τα αμέτρητα αγαθά πού σου χάρισε.</span></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-69536215359843983602014-07-15T18:06:00.004+03:002020-04-08T20:48:02.009+03:00Όσιος Πορφύριος: Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2q0A5fGMQRzWI1rhTNEk9gkpWJ7m25NHEhBb-T_orCen7-bK6GVuAS5GKF8JoDILdZT2qFnQ4UxToQsrjdv59D9uMvtn3qHN1zFliostd-t8yPyWGKz29ZYQw2GaJkqfaErhRZHBGMVs/s1600/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2586%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" data-original-height="1004" data-original-width="685" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2q0A5fGMQRzWI1rhTNEk9gkpWJ7m25NHEhBb-T_orCen7-bK6GVuAS5GKF8JoDILdZT2qFnQ4UxToQsrjdv59D9uMvtn3qHN1zFliostd-t8yPyWGKz29ZYQw2GaJkqfaErhRZHBGMVs/s320/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2586%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="218" /></span></a></div>
<span style="line-height: 1.6;"><span style="color: red; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του.</b></span><br /><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. </span><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.</b></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη αυτά να μεταδίδομε.Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό.Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον άλλο ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.</span><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν φοβάσαι μη σε τιμωρήσει;».</b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Άλλη φορά πάλι λέμε: </span><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">«Ο Θεός δεν μπορεί θα σε τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανες» ή «Θεέ μου, μην κάνεις κακό σ’ αυτόν τον άνθρωπο γι’ αυτό που μου έκανε» ή «Να μην πάθει αυτό το πράγμα ο τάδε».</b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχομε βαθιά μέσα μας την επιθυμία να τιμωρηθεί ο άλλος. Αντί, όμως να ομολογήσομε το θυμό μας για το σφάλμα του, παρουσιάζομε με άλλον τρόπο την αγανάκτησή μας και, δήθεν, παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτόν. Έτσι, όμως, στην πραγματικότητα καταριόμαστε τον αδελφό.Κι αν, αντί να προσευχόμαστε, λέμε, «να το βρεις απ’ τον Θεό, να σε πληρώσει ο Θεός για το κακό που μου έκανες», και τότε πάλι ευχόμαστε να τον τιμωρήσει ο Θεός.Ακόμη και όταν λέμε, «ας είναι βλέπει ο Θεός», η διάθεση της ψυχής μας ενεργεί κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, επηρεάζει την ψυχή του συνανθρώπου μας και αυτός παθαίνει κακό.</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-weight: 700;">Καταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους;</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια.Ο Χριστός ποτέ δεν θέλει το κακό. Αντίθετα παραγγέλλει: «Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς …». </span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-81782197187892229642014-07-15T18:06:00.001+03:002020-04-08T20:48:16.813+03:00Άγιος Πορφύριος: Προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση η Θρησκεία, η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNNygjcShHY1C19npaENKc3QrXjNHwr7rEcZzEeAI6du8oNikwBhs8sHy10c1gAwSBC76N6EklzQYYwgF3mHcbp3dh29OM9Ln_3cYyvZ8i2VZeExt9fDLnlXEJuCXjdbDgPHjU0xzEzHo/s1600/profiri.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" data-original-height="434" data-original-width="827" height="166" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNNygjcShHY1C19npaENKc3QrXjNHwr7rEcZzEeAI6du8oNikwBhs8sHy10c1gAwSBC76N6EklzQYYwgF3mHcbp3dh29OM9Ln_3cYyvZ8i2VZeExt9fDLnlXEJuCXjdbDgPHjU0xzEzHo/s320/profiri.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: red;"><span style="font-weight: 700;"><span style="line-height: 1.6;">Και διάβολος υπάρχει και όλα όπως τα γράφει η Γραφή, υπάρχουνε. Και διάβολος και κόλαση και όλα.</span></span></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-weight: 700;">Ο άνθρωπος έχει φτιάξει πολλούς θεούς, και οι θεοί είναι πάρα πολλοί.</span> Ακόμη και αυτοί οι άσωτοι, οι άθεοι πιστεύουνε στον Θεό, όχι στον αληθινό, αλλά εις την σάρκα, εις τα πάθη, στην ύλη..., όλοι κάτι λατρεύουνε... Σ' αυτό που λατρεύει κανείς σ' αυτό δουλεύει. Δηλαδή είσαι πόρνος, είσαι άνθρωπος της σαρκός, δουλεύεις για την σάρκα, για την ύλη...<br />Η αλήθεια είναι στην Ορθοδοξία... Υπάρχουν πολλά φώτα, που βλέπει κανείς και εντυπωσιάζεται, μα ένα είναι το φως το αληθινόν... αξίζει να λατρέψει κανείς τον μόνον αληθινόν Θεόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν... Οι αλήθειες του Θεού, όπως τις έχει πει, από την αρχή, αυτές είναι. Δεν υπάρχουνε άλλες αλήθειες, νέες, επειδή ο κόσμος προόδεψε και η επιστήμη και οι άνθρωποι πήγανε στα άστρα...<br /><span style="font-weight: 700;">Μόνο η Θρησκεία του Χριστού ενώνει και όλοι πρέπει να προσευχόμαστε να έρθουνε σ' αυτή</span>. Έτσι θα γίνει ένωσις, όχι με το να πιστεύεις ότι όλοι είμαστε το ίδιο και ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Δεν είναι το ίδιο... προσεύχομαι ο Θεός να σας δώσει φώτιση να καταλάβετε ότι δεν έχει σχέση η Θρησκεία, η Ορθοδοξία μας, με άλλες θρησκείες<br /><br /><b style="font-style: italic;">*ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ του πνευματικού του τέκνου Κων/νου Γιαννιτσιώτη, εκδόσεως Ιερού Ησυχαστηρίου Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ, Αθήναι 1995).</b></span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-36872016550629986952014-07-15T18:05:00.002+03:002020-04-08T20:48:58.835+03:00Άγιος Πορφύριος: Πώς φεύγει η ανασφάλεια, η απελπισία, η κατάθλιψη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw0DReZB9iAjq-Q8qa6X4OrBubesiWz9-29VbX4K-o_K_7rEowYDuE-9ACMOYkpPkSjn0IfkRSr9U4WjC6BTHoueSoaWBTSQkb1MN3BB_96mUWGXFIrCPDex3rBQMC9wg8qjukC1XQEJ0/s1600/579a42495aa42bae75dd59d5d7e176a0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="500" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw0DReZB9iAjq-Q8qa6X4OrBubesiWz9-29VbX4K-o_K_7rEowYDuE-9ACMOYkpPkSjn0IfkRSr9U4WjC6BTHoueSoaWBTSQkb1MN3BB_96mUWGXFIrCPDex3rBQMC9wg8qjukC1XQEJ0/s320/579a42495aa42bae75dd59d5d7e176a0.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="color: red; font-family: arial, helvetica, sans-serif;"><b>Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νὰ κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μὲ τὴν ταπείνωση.</b></span><br /><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ταπείνωση, ὁ ἐγωιστής, δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νὰ τὸν θίξεις, νὰ τοῦ κάνεις ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρᾶ, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη.</b><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Ἡ κατάσταση αὐτὴ θεραπεύεται μὲ τὴ χάρη. Πρέπει ἡ ψυχὴ νὰ στραφεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία θὰ γίνει μὲ τὸ ν’ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ λαχτάρα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Πολλοὶ ἅγιοί μας μετέτρεψαν τὴν κατάθλιψη σὲ χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό. Παίρνανε δηλαδὴ τὴν ψυχικὴ δύναμη, ποὺ ἤθελε νὰ τὴ συντρίψει ὁ διάβολος, καὶ τὴ δίνανε στὸν Θεὸ καὶ τὴ μεταβάλλανε σὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση.</b>Ἡ προσευχή, ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μεταβάλλει σιγὰ σιγὰ τὴν κατάθλιψη καὶ τὴ γυρίζει σὲ χαρά, διότι ἐπιδρᾶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ χρειάζεται νὰ ἔχεις τὴ δύναμη, ὥστε ν’ ἀποσπάσεις τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ σὲ βοηθάει νὰ ἑνωθεῖς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη.<br /><b>Ὅταν δοθεῖς στὸν Θεὸ καὶ γίνεις ἕνα μαζί του, θὰ ξεχάσεις τὸ κακὸ πνεῦμα, ποὺ σὲ τραβοῦσε ἀπὸ πίσω, κι ἐκεῖνο ἔτσι περιφρονημένο θὰ φύγει. Στὴ συνέχεια, ὅσο θ’ ἀφοσιώνεσαι στὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τόσο δὲν θὰ κοιτάζεις πίσω σου, γιὰ νὰ δεῖς αὐτὸν ποὺ σὲ τραβάει.</b>Ὅταν σὲ ἑλκύσει ἡ χάρις, ἑνώνεσαι μὲ τὸν Θεό. Κι ὅταν ἑνωθεῖς μὲ τὸν Θεὸ καὶ δοθεῖς σ’ Ἐκεῖνον, πᾶνε ὅλα τ’ ἄλλα, τὰ ξεχνάς καὶ σώζεσαι. Ἡ μεγάλη τέχνη, λοιπόν, τὸ μεγάλο μυστικό, γιὰ ν’ ἀπαλλαγεῖς ἀπ’ τὴν κατάθλιψη καὶ ὅλα τ’ ἀρνητικά, εἶναι νὰ δοθεῖς στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.<br /><b>Ἕνα πράγμα ποὺ μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν καταθλιπτικὸ εἶναι καὶ ἡ ἐργασία, τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ ζωή. Ὁ κῆπος, τὰ φυτά, τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα, ἡ ἐξοχή, ὁ περίπατος στὴν ὕπαιθρο, ἡ πορεία, ὅλ’ αὐτά, βγάζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπ’ τὴν ἀδράνεια καὶ τοῦ δημιουργοῦν ἄλλα ἐνδιαφέροντα. Ἐπιδροῦν σὰν φάρμακα.</b>Ἡ ἀσχολία μὲ τὴν τέχνη, τὴ μουσικὴ κ.λπ. κάνουν πολὺ καλό. Σ’ ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ δίνω τὴ μεγαλύτερη σημασία εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γιὰ τὶς ἀκολουθίες. Μελετώντας τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, θεραπεύεται κανεὶς χωρὶς νὰ τὸ καταλάβει.</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Νὰ σᾶς διηγηθῶ γιὰ μιὰ κοπέλα, ποὺ ἦλθε σ’ ἐμένανε τὸν ταπεινό. Ἔπασχε ἀπὸ φοβερὴ κατάθλιψη. Δὲν κατάφερε κάτι μὲ τὰ φάρμακα. Παράτησε τὰ πάντα, τὴ δουλειά της, τὸ σπίτι της, τὶς ἀπασχολήσεις της. Κι ἐγὼ τῆς εἶπα αὐτὰ ποὺ ξέρω.</b></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τῆς εἶπα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ αἰχμαλωτίζει τὴν ψυχή, διότι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ γεμίζει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ἀλλάζει. Τῆς ἐξήγησα ὅτι εἶναι δαιμονικὴ αὐτὴ ἡ δύναμη ποὺ καταλαμβάνει τὴν ψυχὴ καὶ μεταβάλλει τὴν ψυχικὴ δύναμη σὲ κατάθλιψη, τὴ ρίχνει κάτω, τὴ βασανίζει καὶ τὴν ἀχρηστεύει. Τὴν συμβούλευσα ν’ ἀσχολεῖται μὲ διάφορες ἀπασχολήσεις, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, μὲ τὴ μουσικὴ ποὺ τῆς ἄρεσε πρῶτα κ.λπ.</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Τόνισα, ὅμως, περισσότερο τὴ στροφὴ καὶ τὴν ἀγάπη της πρὸς τὸν Χριστό. Τῆς εἶπα ἀκόμη ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία μας ὑπάρχει θεραπεία μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν προσευχή, ἀλλὰ ποὺ θὰ γίνεται μὲ λαχτάρα.</b></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς θεραπείας. Αὐτὰ δέχεται ἡ Ἐκκλησία μας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης</span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-92002012271253185842014-07-15T18:04:00.002+03:002020-04-08T20:50:46.128+03:00Όσιος Γέρων Πορφύριος: Περί προσευχής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="clear: left; float: left; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="380" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj85h5E6HEm30uoBwnuHAou1dsPOpiZta9jTsl2ysNko-ncHLrAseskMVvQg5ABjLf-akfMayh1a2wvMhsf35WebVGbGkkj84-pDXX_mvt4YwCii5R0hWMcJa4hCUdCYqrPx0c4CRxAmI4/s320/unnamed.jpg" width="237" /></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: red;"><b>*Ο τελειότερος τρόπος προσευχής είναι ο σιωπηλός. </b></span>*Πιο πολύ θα προσεύχεσθε για τους άλλους παρά για τον εαυτό σας. Όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου Πατέρα, είμαστε όλοι ένα. Για αυτό όταν προσευχόμαστε για τους άλλους λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» και όχι «ελέησέ τους». Τους κάνουμε έτσι ένα με τον εαυτό μας.<br />*Όλα τα προβλήματά μας, τα υλικά, τα σωματικά, τα πάντα, να τα αναθέτουμε στο Θεό.<br />*Αυτά που θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας.<br /><b>Τα παιδιά δεν ακούν με τα αφτιά. Μόνον όταν έρχεται η Χάρις που τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε.</b>*Αν τα χαλάσω με τον επίσκοπο, αν ο επίσκοπος είναι θυμωμένος μαζί μου, η προσευχή μου δεν ανεβαίνει στον ουρανό.</span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-46783177648535266102014-07-15T17:48:00.002+03:002020-04-08T20:50:56.793+03:00Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhldxVQkEu7aHL8G57EmPBvRmIRP1VBWKWfQCSdNeGz-4dZhyP9HHDBc3SInqHcfTkaqVIEnmNbwdXeSRjxT3YreaNNwhox0_gHGVuyniAMD0b-9SFCpPVNVp-XvvMOBYG8fUDpBYvLiRc/s1600/nikodhmos-cf86cf85cf83ceb9cebfcebbcebfceb3ceb9ceb1-3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="439" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhldxVQkEu7aHL8G57EmPBvRmIRP1VBWKWfQCSdNeGz-4dZhyP9HHDBc3SInqHcfTkaqVIEnmNbwdXeSRjxT3YreaNNwhox0_gHGVuyniAMD0b-9SFCpPVNVp-XvvMOBYG8fUDpBYvLiRc/s320/nikodhmos-cf86cf85cf83ceb9cebfcebbcebfceb3ceb9ceb1-3.jpg" width="234" /></a></div>
<span style="color: red; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης είναι μία από τις μεγαλύτερες θεολογικές και διδασκαλικές μορφές της τουρκοκρατίας.</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-weight: bold;">Το έργο του ανύψωσε τα ήθη των μοναχών και όλων των πιστών. Έκανε γνωστή την αγιοπατερική σοφία, την αγιολογική ευωδία και την υμννογραφική χάρη. </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δίκαια αποτελεί καύχημα του Αγίου Όρους και δόξα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Κατα τον φιλάρετο παραδελφό του και εξαίρετο βιογράφο του ιερομόναχο Ευθύμιο γεννήθηκε στη Νάξο το 1749 από ενάρετους γονείς, τον Αντώνιο και την Αναστασία, η οποία τελείωσε τον βίο της ως μοναχή Αγάθη στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στη Νάξο.<span style="font-weight: 700;"> Νωρις φάνηκαν τα εξαιρετικά χαρίσματα που τον κοσμούσαν. Η οξύνοια, η φιλομάθεια, η δυνατή μνήμη και η καθαρότητά του τον κάνουν άριστο μαθητή του ιερέως-διδασκάλου της ενορίας του και διακονητή του στις ιερές ακολουθίες και θείες λειτουργίες.</span> Η ευφυΐα και οι επιδόσεις του φάνηκαν και στο σχολείο της Χώρας Νάξου.<br />Μόλις 16 ετών εισέρχεται μαθητής στην περίφημη Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης με διδασκάλους τους σπουδαίους Ιθακήσιους Ιερόθεο Δενδρινό και Χρύσανθο Καραβία. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του πλούτισε τις γνώσεις του από τον γνωστό και πολύ καλό διδάσκαλο Χρύσανθο τον Αιτωλό (+1785), αδελφό του ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού. Ο μητροπολίτης του τόπου Άνθιμος Βαρδής, που τον εκτιμούσε και ήλπιζε σε αυτόν, τον προσέλαβε γραμματέα. <span style="font-weight: 700;">Ο βιογράφος του σημειώνει: «Εκεί όντας ανταμώθη με πατέρας Αγιορείτας, με τους Ιερομόναχους, λέγω, Γρηγόριον και Νήφωνα και με τον Γερο-Αρσένιον, άνδρας τη αληθεία τους πολλούς υπερέχοντας τη αρετή και σεμνότητι, από τους οποίους ελκύσθη εις την μοναδικήν πολιτείαν και έδιδάχθη απ΄αύτους την νοεράν προσευχήν. </span>Απ’ αυτού, δεν ήξεύρω πότε, επήγεν εις την Ύδραν. Εκεί ηύρε τον άγιον Κορίνθου κύριον Μακάριον, με κάθε αρετήν και αγιωσύνην λάμποντα. Ηυρε και τον Γερο-Σίλβεστρον, τον υψίνουν και πλατύνουν, τον Καισαρέα, τω μέλι της ησυχίας και θεωρίας τρεφόμενον, έξω άπο την Ύδραν, εις έναν στενότατον οικίσκον κεκλεισμένον, από τον οποίον μάλιστα εκαρπώθη όλας τας αρετάς του μονήρους βίου». Πρόκειται για τους αυτοεξόριστους Αγιορείτες λεγομένους Κολλυβάδες, οι όποίοι, όπως αναφέραμε, ύπηρξαν ακόλουθοι του φιλοκαλικοϋ εκείνου κινήματος, που μιλούσε για επάνοδο στην ορθή και γνήσια εκκλησιαστική παράδοση. Από τους λίαν ενάρετους αυτούς Γέροντες ο νεαρός Νικόλαος Καλλιβούρτζης μυήθηκε στα μυστικα της νοεράς προσευχής και αγάπησε τον αγιορείτικο μοναχισμό.<br />Το 1755 «έρχεται μονάσων εις Άγιον Όρος, όπου και κείρεται μοναχός εν τη του Αγίου Διονυσίου, Νικόδημος άντι Νικολάου μετονομασθείς. <span style="font-weight: 700;">Εκεί διορίζεται αναγνώστης και Γραμματεύς της Μονής, απελθών δε της Μονής μετά 7ετίαν, ειργάζετο εν τινι Κελλίω, παρά την Ιεράν Μονήν Παντοκράτορος, όπου διεκρίθη διά τε τον ασκητικόν αυτού βίον και την φιλοπονίαν του, ένθα επί εξαετίαν όλη ησυχάζων και μελετών, εγένετο δόκιμος της θείας γραφής ερμηνευτής». </span>Ο πόθος του για υψηλή πνευματική εργασία ήθελε να τον πάει άλλοτε στη Ρουμανία, στον εργάτη της νοεράς προσευχής, όσιο Παΐσιο Βελιτσκόφσκυ (+1794), που ματαιώθηκε, και άλλοτε στην πλησιόχωρη του Αγίου Όρους ερημική νησο Σκυροπούλα, επί ένα έτος, κοντα στον Γέροντα Αρσένιο Κολλυβά, όπου συνέθεσε το «Συμβουλευτικού Εγχειρήδιον» δίχως κανένα βοήθημα.<br />Ο βιογράφος του επιμένει να αναφέρει τους πολλούς και μακρούς κόπους και μόχθους του για τη συγγραφή των ψυχωφελών βιβλίων του, όπως την περίφημη «Φιλοκαλία», τον «Ευεργετινό», το «Περί της θείας και ιεράς συνεχούς Μεταλήψεως», τα «Έργα Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου», τό «Εξομολογητάριον»,<span style="font-weight: 700;"> το «Θεοτοκάριον», τον «Αόρατο Πόλεμο», το «Νέον Μαρτυρολόγιον», τα «Πνευματικά Γυμνάσματα», τα «Άπαντα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά», τα οποία δυστυχώς χάθηκαν, το «Πηδάλιον», τη «Χρηστοήθεια», το «Ευχολόγιον», τον «Κήπο Χαρίτων»</span>, τους «Διαλόγους Βαρσανουφίου», τον «Συναξαριστή», την «Αλφαβηταλφάβητο» του οσίου Μελετίου, το «Νέον Εκλόγιον», το «Εορτοδρόμιον», τη «Νέα Κλίμακα». Ακόμη πολλα ερμηνευτικά, λειτουργικά, υμνογραφικά, απολογητικά και επιστολές, μαζί με τα κανονικά, ασκητικά, μυστικά, ηθικά και αγιολογικά, που αναφέραμε και που φθάνουν όλα μαζί περί τα εκατό έργα και τα οποία γνώρισαν πολλές εκδόσεις.<br />Ζώντας σε διάφορες καλύβες στην έρημο της Καψάλας, που ανήκει στη μονή Παντοκράτορος, υπέμεινε πολλούς πειρασμούς με συνεχη νηστεία, ακτημοσύνη και μεγάλη άσκηση, και έγινε πόλος έλξεως πολλών. «Όλοι οι πληγωμένοι εκ των αμαρτιών άφησαν τους Αρχιερείς και Πνευματικούς και όλοι έτρεχαν εις τον ρακενδύτην Νικόδημον, διά να εύρουν την Ιατρείαν τους και παραμυθίαν των θλίψεων τους ου μόνον από τα Μοναστήρια και Σκήταις και κελλιά, αλλά και πολλοί Χριστιανοί ήρχοντο από διαφόρους χώρας να ιδούν και να παρηγορηθούν εις τας θλίψεις των από τον Νικόδημον».<span style="font-weight: 700;"> Παρότι έπασχε για τη βοήθεια των συνανθρώπων του, και τούτο βέβαια φαίνεται από τα πολλά διδακτικά του βιβλία, εντούτοις τον κούραζε ο πολύς κόσμος, γιατί τον απομάκρυνε από την αγαπητή του προσευχή, καθώς λέγει πάλι ωραία ο θαυμάσιος βιογράφος του: Με τον κόσμο «εμποδίζετο από το θείον τούτο έργον και διά τον πόθον όπου είχεν να αδολεσχή νυκτός και ημέρας εις την θείαν και νοεράν προσευχήν. </span>Επιμελείτο γάρ και ταύτης διαπαντός, όλας τας ώρας του ημερονυκτίου εις ταύτας τας δύο εργασίας τας είχεν αφιερωμένας, η να εξηγήση κανένα νόημα της θείας Γραφής η να κλίνη την κεφαλήν του εις το αριστερόν μέρος του στήθους του και να βάνη τον νούν του μέσα εις την καρδίαν και να φωνάζη νοερώς το «Κύριε Ιησού, ελέησόν με». Και διά τούτο πολλάκις μας έλεγεν: «πάμε, πατέρες μου εις κανένα ερημονήσιον να γλυτώσωμεν από τον κόσμον».<br />Πως ο συνέκδημός του άγιος Μακάριος ο Νοταράς, έτσι και αυτός συνδεόταν με τη μονή Βατοπαιδίου, επισκεπτόμενος την πλούσια βιβλιοθήκη της. Ο συνδεσμός του υπήρχε και δια της σχολής της μονής της Αθωνιάδος Ακαδημίας. Όταν το 1801 η σχολή διήρχετο δυσκολίες, η Ιερά Σύναξη των Αγιορειτών Πατέρων διόρισε μεταξύ άλλων και τον πολύσοφο και ενάρετο αγιο Νικόδημο ως μέλος της τριμελούς εφορείας, που ήταν υπεύθυνη για την εύρυθμη λειτουργία της σχολής. Η προσφορά του αγίου ύπηρξε «πολυτιμότατη τόσο από διοικητική, όσο και από πνευματική και ηθική άποψη για την ανόρθωση των πραγμάτων της Σχολής».<span style="font-weight: 700;"> Η τριμελής επιτροπή απετελείτο από τον πρώην Τρίκκης Αμβρόσιο και τους λίαν εναρέτους Αγιορείτες διδασκάλους Χριστόφορο Προδρομίτη και «το καύχημα του Αγίου Όρους» άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, του οποίου ήταν «πλέον των άλλων, ευεργετική η παρουσία στην Αθωνιάδα». </span>Ο άγιος Νικόδημος συνέδραμε για την οικονομική βελτίωση της σχολης και «ηργάσθη μετά ζήλου διά την πρόοδον της Σχολής και ούτω κατωρθώθη να παραμείνη λειτουργούσα έως τα πρόθυρα της Επαναστάσεως του 1821». Επιστολές του Αγίου Νικοδήμου υπάρχουν στη μονή Βατοπαιδίου.<br />Ο αγίος Νικόδημος ύπηρξε πράγματι «ο θεολόγος του κινήματος των Κολλυβάδων», «αρχηγέτης» αυτού, και «τυγχάνει ο πρώτος εκκλησιαστικός ανήρ, ερευνητής και συγγραφεύς,<span style="font-weight: 700;"> βάσει των διαφόρων χειρογράφων, μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως. Φροντίζει διά τας εκδόσεις των έργων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και του Συμεών του Νέου Θεολόγου. Συγγράμματα του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου</span> έχουν μεταφρασθή εις την τουρκικήν, ρωσικήν και ρουμανικήν γλώσσαν» και άλλες γλώσσες. Είναι δε γεγονός «ότι τα συγγράμματα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου κυκλοφορούν και διαβάζονται και στις μέρες μας από χιλιάδες χριστια-νούς».<br />Ο άγιος Νικόδημος, εκτός των όσων αναφέραμε, σχετιζόταν με τον ιερομάρτυρα Γρηγόριο τον Ε΄(+1821), που βρισκόταν στη μονή Ιβήρων, και ο όποιος τον βοήθησε στην έκδοση των έργων του. Ο άγιος Γρηγόριος έστειλε στον άγιο Νικόδημο τον νεομάρτυρα Κωνσταντίνο τον Υδραίο (+1801) για να τον κατηχήσει και να τον προετοιμάσει για το μαρτύριο, και του οποίου κατόπιν τον βίο συνέγραψε. Επίσης μέχρι το κελλι του Καψαλιώτη ασκητή φθάνουν αρκετοί ετερόδοξοι, τους οποίους εισάγει στην ορθόδοξη θεολογία, λατρεία και ζωή. Ένας από αυτούς, πολύ αργότερα, θα γράψει γι΄αυτόν: <span style="font-weight: 700;">«Ο Νικόδημος ως συγγραφέας βιβλίων που αναφέρονται στο κανονικό δίκαιο, στη λειτουργική, στη βιογραφία των αγίων και στην ασκητική ζωή, καθώς επίσης και ως εκδότης, είναι ένας από τους πιο γόνιμους συγγραφείς και ασφαλώς ο εργατικότερος από τους μοναχούς για τους οποίους μπορεί να παινευτεί η ελληνική Εκκλησία εδώ και πολλούς αιώνες».</span> Ο άγιος Νικόδημος αναμφισβήτητα «υπήρξε δάσκαλος με τη στενή και την ευρύτερη έννοια του όρου, ως δάσκαλος των συμμαθητών του στη Σμύρνη, ως οικοδιδάσκαλος, ως Μέλος της Σχολικής Εφορείας της Αθωνιάδος Ακαδημίας, ως δάσκαλος των δόκιμων μοναχών και γενικά της Άθωνικης Πολιτείας, ως δάσκαλος των κληρικών που ζούσαν έξω από το Άγιον Όρος, ως δάσκαλος των λαϊκών αδελφών, ως δάσκαλος των αρνησίθρησκων και κατηχητης των νεομαρτύρων, ως δάσκαλος των ορθοδόξων λαών και ειδικότερα ως δάσκαλος, παιδαγωγός και φωτιστης των σκλαβωμένων Ελλήνων έν ολίγοις· Μέγας Διδάσκαλος του Γένους».<br />Ο όντως μέγας αυτός διδάσκαλος της Εκκλησίας και του Γένους δυστυχώς ζηλοφθονήθηκε σκληρά από ορισμένους αδαείς, οι οποίοι τον κατηγορούσαν και συκοφαντούσαν με απίθανες και φανταστικές θεωρίες. Έτσι αναγκάσθηκε να συγγράψει Ομολογία πίστεως αποδεικτική του ορθού του φρονήματος και κατανυκτική της ακριβούς πίστεως του. Λέγει κάπου ο άγιος:<span style="font-weight: 700;"> «Διά να ειπούμεν καθολικώς, πάντα όσα η του Χριστού Αγία Καθολικη Αποστολική και Ανατολική Εκκλησία, η κοινή και πνευματικη ημών μήτηρ αποδέχεται και ομολογεί, ταύτα και ημείς συναποδεχόμεθα και συνομολογούμεν· όσα δε αύτη αποστρέφεται και αποκηρύττει, ταύτα παρομοίως και ημείς συναποκηρύττομεν και συναποστρεφόμεθα, ως τέκνα αυτής ειλικρινή τε και γνήσια». </span>Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους σε ανακοινωθέν της της 13 Ιανουαρίου 1801 μεταξύ άλλων βαρυσήμαντων αναφέρει για τον άγιό μας: «Ημείς γαρ άπαντες ομοφώνως κηρύττομεν αυτόν και ομολογούμεν ευσεβέστατον και ορθοδοξώτατον και των δογμάτων της του Χριστού Εκκλησίας τρόφιμον, καθώς και εκ των Ιερών και κοινωφελών Συγγραμμάτων αυτού αποδεικνύεται, μέσα εις τα οποία ουδέν φρόνημα αιρετικόν περιέχεται. Και καθώς ημείς ομολογούμεν αυτόν Ορθόδοξον, ούτω και υμείς άπαντες να τον γνωρίζητε ως τοιούτον όντα τη αληθεία».<br />Ο γενναίος αθλητής του πνεύματος, ο διαπρύσιος ομολογητής των ακραιφνών αγιοπατερικών ορθοδόξων παραδόσεων, ο λάτρης της Θεοτόκου, ο φίλος και υμνητής των αγίων, ο κοπιάσας πολύ υπέρ της αληθείας, ο ταλαιπωρηθείς από τις σκυκοφαντίες <span style="font-weight: 700;">και όχι τις πολυχρόνιες και μυστικές ασκήσεις και κακουχίες, ασθένησε και διαισθάνθηκε το τέλος του, ευρισκόμενος στο αγαπητό, φιλόξενο και ασκητικό κελλί του Αγίου Γεωργίου, των φίλων, αδελφών, ομοφρόνων, συνδρομητών και εκδοτών των έργων του εναρέτων Σκουρταίων</span>. Εξομολογήθηκε, έκανε ευχέλαιο, κοινωνούσε καθημερινά, προσευχόταν συνεχώς, έχοντας αδιάκοπα, το γλυκύ όνομα του Ιησού στα χείλη του. Τη νύκτα της 13ης Ιουλίου του 1809 κοινώνησε για τελευταία φορά, αισθανόμενος ότι πλησιάζει το τέλος του. Όταν τον ρώτησαν οι αδελφοί: «Διδάσκαλε, τι κάνεις, ησυχάζεις;» Απάντησε: «Τον Χριστόν έβαλα μέσα μου και πως να μην ησυχάσω;»<br />Ο εξαίρετος βιογράφος του γράφει δίκαια, επαινετά και χαρακτηριστικά: «Τη δε δεκάτη τετάρτη ανατέλλοντος του αισθητού ηλίου εις την γην εβασίλευσεν ο νοητός ήλιος της Εκκλησίας του Χριστού· έλειφεν ο στύλος ο οδηγών τον νέον Ισραήλ εις την ευσέβειαν· εκρύβη η νεφέλη η δροσίζουσα τους τηκομένους τω καύσωνι των αμαρτιών επένθησαν οι φίλοι και γνωστοί και όλοι οι Χριστιανοί, εκ των οποίων ένας Χριστιανός και άγράμματος ων είπε τοιούτον λόγον: «Πατέρες μου, καλλίτερον να απόθαιναν χίλιοι Χριστιανοι σήμερον και όχι ο Νικόδημος»… Αλλά αι ακτίνες των διδαχών αυτού είναι μετεμάς κα μας φωτίζουν και έχουν να φωτίζουν την Εκκλησίαν».<br />Τον ωραίο βίο του θεοφόρου αγίου Νικοδήμου έγραψε ο ιερομόναχος Ευθύμιος (+1829). Άλλο συνοπτικό βίο έγραψε ο μοναχός Ονούφριος Ιβηρίτης, όπου αναφέρει: «Ην δε τον τρόπον απλούς και ανεξίκακος, το ήθος γλυκύς και χαρίεις, ακτήμων και λίαν απερίσπαστος. Εις τοσούτον δε ήλασε μνήμης, ώστε και όλα κεφάλαια απεστομάτιζε της Γραφης, ρητών εδάφια και σελίδας και πλείστας μαρτυρίας και γνώμας Πατέρων, ων και τους τόπους των λόγων και τόμων ανεπισφαλώς εκ μνήμης εγίνωσκε». <span style="font-weight: 700;">Στους δύο αυτούς βιογράφους βασίζονται όλοι οι κατοπινοί συγγραφείς, που ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του. Πλήρη ασματική ακολουθία μετά Χαιρετισμών συνέθεσε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ο μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος Βαλληνδράς και ο μητροπολίτης Μηθύμνης Ιάκωβος, Η τίμια κάρα του αγίου φυλάγεται σήμερα στην ιερά μονή Μεγίστης Λαύρας. </span>Πολλές και διάφορες εικόνες του φυλάγονται σε μονές, ναούς και οικίες. Η αρχαιότερη απεικόνιση του αγίου, που σώζεται σήμερα είναι σε χαλκογραφία του 1818. Αυτή χαράχθηκε στη Βενετία και κοσμεί πολλές πρώτες εκδόσεις έργων του αγίου. Στη χαλκογραφία αυτή υπάρχει ιαμβικό επίγραμμα, που είναι ποίημα του «Πανοσιωτάτου και Σοφολογιωτάτου εν Ιεροδιδασκάλοις κυρίου Ιωσήφ του Πελοποννησίου, του της Ιερής Βασιλικής και όντως μεγαλοπρεπούς Μονής του Βατοπεδίου αγίου Αρχιμανδρίτου, επικυρωτική του παρόντος νέου Συναξαριστού, ην απέστειλε τω φιλοπονήσαντι». Πρόκειται για μία ακόμη τεκμηριωμένη μαρτυρία των σχέσεων του αγίου με τη μονή Βατοπαιδίου:<br />«Τις Νικόδημος ούτος ου κλέος μέγα;<br />Εν Ορθοδόξοις και σοφοίς Όρους Άθω;<br />Ος την δε βίβλον ευφυώς τάξεν φίλε<br />Νάξιος ανήρ. Εύγε της ευφυΐας».<br /><b>Τα έργα του έχουν γνωρίσει επανειλημμένες εκδόσεις και μεταφράσεις. Η επίσημη αναγνώριση και αγιοκατάταξή του έγινε το 1955. Η μνήμη του τιμάται στις 14 Ιουλίου.</b></span><br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι</span></div>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2007 </span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-83319924226294940002014-07-15T17:47:00.001+03:002020-04-08T20:51:09.476+03:00Μαγκιά είναι να είσαι του Θεού…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHjOv3hIGdQS1KZNT96OBrS5D2_fATabvLjgAqPhlmvkzzamoCwOnnPxSGMFMy82SegxfHaE5074Ing9Wk2PLl6Ll_ybSiPccOVvI8qNWq0ywau4gcqU0HLkJenPRPEZwT9FQCMAMEhj8/s1600/jesus.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHjOv3hIGdQS1KZNT96OBrS5D2_fATabvLjgAqPhlmvkzzamoCwOnnPxSGMFMy82SegxfHaE5074Ing9Wk2PLl6Ll_ybSiPccOVvI8qNWq0ywau4gcqU0HLkJenPRPEZwT9FQCMAMEhj8/s320/jesus.png" width="320" /></span></a></div>
<span style="color: red; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Τελικά πόσο μάγκας είσαι;</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 1.6;">Η απιστία, δεν είναι μαγκιά… </span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 1.6;">Η αμαρτία, δεν είναι μαγκιά... </span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 1.6;">Να υπάρχεις απλά για τις επιθυμίες σου, δεν είναι μαγκιά… </span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το να μιλάς χωρίς να πράττεις, δεν είναι μαγκιά…<br />Το να ζεις στο καβούκι του «εγώ» σου, δεν είναι μαγκιά…</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το να κάνεις κάτι επειδή «το κάνουν οι πολλοί», δεν είναι μαγκιά…</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />Μαγκιά είναι να βουτάς σε ουρανούς δυσπρόσιτους για τους πολλούς…</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μαγκιά είναι να σκαρφαλώνεις σε κόσμους αρετής και νήψης…</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μαγκιά είναι να μπορείς να βλέπεις τα λάθη σου…<br />Μαγκιά είναι να λες συγνώμη…<br />Μαγκιά είναι να ζεις για τους άλλους…</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μαγκιά είναι να είσαι του Θεού…<b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></b></span><br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος</span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-61126800582605129302014-07-15T17:45:00.004+03:002020-04-08T20:47:22.511+03:00Ο Σταυρός, το Θείον Βάπτισμα, η Αγία Κοινωνία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizukKWI53GjfjuFbyJbYI_N7j38ieKqhduX2AYbLWfGP6_ikqtmxIP5KRn2LPGqi0g2ipH2BYDC70C9eHEctLvHFI_76vMBDOor-xj4kx4BIc6b0shTMTKkoTPOFzl33HF7n8kwNPP_rU/s1600/18325a37bf525b9d88d51a3441669c72_XL-e1578829045515.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="900" height="144" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizukKWI53GjfjuFbyJbYI_N7j38ieKqhduX2AYbLWfGP6_ikqtmxIP5KRn2LPGqi0g2ipH2BYDC70C9eHEctLvHFI_76vMBDOor-xj4kx4BIc6b0shTMTKkoTPOFzl33HF7n8kwNPP_rU/s320/18325a37bf525b9d88d51a3441669c72_XL-e1578829045515.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="color: red; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Αν προσέχατε και φυλάγατε καλά αυτό που μεταλαμβάνετε...</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Στο βιβλίο του Γεροντικού αναφέρεται το εξής θαυμαστό: Ένας Άγιος Γέροντας, ο Ιωάννης ο Βοστρηνός, που είχε το κατά δαιμόνων χάρισμα, ερώτησε κάποτε τους δαίμονες που βασάνιζαν μερικούς δαιμονισμένους</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">«Ποιά πράγματα των χριστιανών φοβάστε περισσότερο;».</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Και οι δαίμονες απάντησαν: «Έχετε όντως τρία πράγματα μεγάλα, ένα που φοράτε στο λαιμό σας, ένα που λούζεσθε στην Εκκλησία και ένα που τρώγετε στην Λειτουργία».</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αυτός δε τους ερώτησε πάλι: «Ποιά από τα τρία φοβάστε περισσότερο;».<br />Και αυτοί απάντησαν: <b>«Αν προσέχατε και φυλάγατε καλά αυτό που μεταλαμβάνετε, κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να βλάψει κανένα χριστιανό».</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><br /></b></span>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από έναν αγαπημένο γέροντα μοναχό (</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Λ.Α.) </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">του Αγίου Όρους</span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-67800038545328770862014-07-15T17:42:00.000+03:002020-04-08T20:56:03.669+03:00Στο Άγιον Όρος αναπαύεσαι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivHAXjp4iOz3ILKVCxciVEB54mztHtDvusRRfkujGNdvnyLy4S_Xrhx1EOtuAOG0AM65R8Iav3C5cLRFp8dT68WJkZtPgfWHTVSZOLe_FFXxAbe-fqRXXLqjxob4J2Gvk4NTEYNPEtj-o/s1600/politismos_agioritiki_BLIZNYUK_LIFE.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1055" data-original-width="1600" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivHAXjp4iOz3ILKVCxciVEB54mztHtDvusRRfkujGNdvnyLy4S_Xrhx1EOtuAOG0AM65R8Iav3C5cLRFp8dT68WJkZtPgfWHTVSZOLe_FFXxAbe-fqRXXLqjxob4J2Gvk4NTEYNPEtj-o/s320/politismos_agioritiki_BLIZNYUK_LIFE.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: red;"><b>Ένας αγιορείτης έγραφε: «Eίναι σκάνδαλο αυτό που έγινε και μου δόθηκε το προζύμι της Βασιλείας, ο πολύτιμος μαργαρίτης, το δυναμικό μυστικό της ζωής.</b></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μού δόθηκε το λίγο με τον πολύ δυναμισμό. Μού δόθηκε το ελάχιστο, που είναι μέγιστο. Μού δόθηκε αυτό που δεν το αξίζω. Τώρα δεν μένει τίποτε άλλο, παρά να ευχαριστώ σε όλη μου τη ζωή.<br />Μπήκε μέσα στα σπλάχνα της υπάρξεώς μου το σπέρμα που αυτομάτως αυξάνει. Κάθομαι, δουλεύω, κουράζομαι, ξεκουράζομαι με ένα σκοπό: να δώσω τη δυνατότητα σ' αυτό το σπέρμα να αυξηθή.<b> Να απομυζήση κάθε ικμάδα από τη γη της υπάρξεώς μου, και να βλαστήση, να βγη από μέσα μου μια άλλη ζωή, πιο δυνατή, άγια, σε χώρο αφθαρσίας.</b>Ας με εγκαταλείψουν όλοι και όλα. Αυτό το ένα μου δόθηκε. Δεν φεύγει. Δεν χάνεται. Αυτό μου έμαθε να βλέπω καθαρά. Να αγαπώ ανυστερόβουλα. Να φεύγω και να έρχωμαι με την ίδια κίνησι. Να αφήνω τους άλλους ελεύθερους, και τότε ακριβώς να είναι που τους έχω δίπλα μου και μέσα μου.<br />Δεν απομένει, παρά μόνο ευχαριστία και δύσις. Να φεύγω πιά. Εφ' όσον άρχισε να δουλεύη μέσα μου αυτό το μυστικό προζύμι που κάνει τη δύσι ανατολή, την απώλεια εύρεσι και το ύπαιθρο ζεστή φωλιά.<br />Έχω μια σιγουριά και ανάπαυσι για όλους τους αδελφούς μου. Αφού σ' εμένα -τον πιο αφιλότιμο και σκληρό- φέρθηκε έτσι η απερινόητη αγάπη του Θεού, τι έχει να κάμη για όλα τα άλλα τόσο άγια παιδιά του,<b> που δεν παρόργισαν ποτέ την αγάπη του όσον εγώ;» </b>Δι' όλων αυτών τα οποία λέμε δεν θέλομε να δώσωμε την εντύπωσι ότι το Άγιον Όρος και οι αγιορειτες είναι κάτι το άψογο.<br />Αντίθετα, μπορούμε να πούμε το παρήγορο, ότι υπάρχουν πάρα πολλές αδυναμίες ανθρώπινες, και ακριβώς γι' αυτό, και το Άγιον Όρος είναι ανθρώπινο. Αν ήταν άψογο και οι αγιορείτες αναμάρτητοι, τότε θα ήταν κάτι υπεράνθρωπο και άρα, απάνθρωπο. Αλλά, παρ' όλες τις αδυναμίες που έχομε, νοιώθομε ότι το Όρος είναι άγιο, επειδή<span style="font-weight: 700;"> η καρδιά του είναι η θεία Λειτουργία, η Μεγάλη Εβδομάδα, οι Άγιοι.</span>Αυτό το μοναδικό που υπάρχει στο Άγιον Όρος και το οποίο το κρατά στη ζωή πάνω από χίλια χρόνια, και κρατά στη ζωή και τους κεκοιμημένους, είναι όχι το ανθρώπινο, αλλά το θεανθρώπινο είναι η ξένη ζύμη της Βασιλείας των Ουρανών, η οποία μεταμορφώνει όλο τον άνθρωπο και όλη τη ζωή του ανθρώπου.<br /><b>Αναπαύεσαι στο Άγιον Όρος ως άνθρωπος, γιατί σώζεται ο άνθρωπος. Αναπαύεσαι, γιατί νοιώθεις τι αγαλλίασι μπορεί να προσφέρη το Άγιον Όρος σε κάθε άνθρωπο. </b>Καί όταν σας λέω έναν καλό λόγο για το Όρος, χαίρομαι, γιατί είναι καλός λόγος για τον καθένα άνθρωπο...</span><br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης</span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-44226682642123455562014-07-15T17:41:00.001+03:002020-04-08T21:02:43.685+03:00Όταν σου έρθει πειρασμός, θλίψη και συμφορά…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2e4pOmhYTKg5zltt7qs4UIahdCt-nLctgIDWL7JweXsx7_i2Kh5l0Ht05HZLxX7b2LLZQoQqazCmGU8WhluCpSXstGr2iknll3n5gX4sIY0uYyFViimbCtfEMfjDzb5kTi_ETIe1C4XQ/s1600/54564.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2e4pOmhYTKg5zltt7qs4UIahdCt-nLctgIDWL7JweXsx7_i2Kh5l0Ht05HZLxX7b2LLZQoQqazCmGU8WhluCpSXstGr2iknll3n5gX4sIY0uYyFViimbCtfEMfjDzb5kTi_ETIe1C4XQ/s320/54564.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: red;"><b>1. Εκείνος που αντιστέκεται στα λυπηρά συμβάντα, πολεμά χωρίς να το γνωρίζει τη διαταγή του Θεού.</b></span><br /><b>Εκείνος που τα παραδέχεται, γνωρίζοντας καλά γιατί έρχονται και ότι από το θέλημα του Θεού προέρχονται, αυτός, κατά την Γραφή, υπομένει τον Κύριο (Ψαλμ. 26:14).</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2. Όταν σου έρθει πειρασμός, θλίψη και συμφορά, μη ζητάς γιατί και μέσω τίνος ήρθε. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-weight: 700;">Ζήτησε να τον υποφέρεις μ' ευχαρίστηση, χωρίς λύπη και χωρίς μνησικακία.</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Άγιος Μάρκος ο Ασκητής</span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από το βιβλίο: «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ των ιερών Νηπτικών»</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Εκδόσεις «Το Περιβόλι Της Παναγίας»</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τα 226 κεφάλαια, Τόμος Α'</span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3966303841163624306.post-86042235244779148422014-07-15T17:39:00.000+03:002020-04-08T21:06:47.100+03:00Μακαριστός Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText" style="background-color: white; line-height: 22.399999618530273px; padding-bottom: 10px;">
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; margin-top: 0.5em;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBigaqRTsBGJLMJ8mIVD56fzfgWbFAcAdv6gV8Aa2JehHx1uuJ5AMBet5md0cXNmz7hGI1DXJhTbQ5CX-dXL3y2xyVnMD0QkuVTnXICUbJ6s6VsFnuEDbNo7H9V3w0qLRn8L5UxZdBuXc/s1600/11_19.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBigaqRTsBGJLMJ8mIVD56fzfgWbFAcAdv6gV8Aa2JehHx1uuJ5AMBet5md0cXNmz7hGI1DXJhTbQ5CX-dXL3y2xyVnMD0QkuVTnXICUbJ6s6VsFnuEDbNo7H9V3w0qLRn8L5UxZdBuXc/s320/11_19.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: red;"><b>Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχει μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.</b></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονεί τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. <span style="font-weight: 700;">Ο άνθρωπος όταν έχει ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. </span>Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος. γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα…<br />Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό, την συνήθεια να γκρινιάζει, να ξέρει ότι θα του έρθει σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήσει τουλάχιστον λίγο σ΄ αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθει σκαμπιλάκι, αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώσει όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.<br /><b>- Δηλαδή Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;</b></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ, όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την Θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι να του δώσει ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι΄ αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός. τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία την οποία ήλεγξε ο Χριστός : «Ουχί οι δέκα εκκαθαρίσθησαν ; οι δε εννέα πού ;» (Λουκάς 17,17), είπε στον λεπρό που επέστρεψε να τον ευχαριστήσει. <b>Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη τους ίδιους θα ωφελούσε.</b></span><br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ,</b></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><b>ΕΚΔΟΣΙΣ: ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ </b></b></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>
</b></span>
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><b>Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2006, ΣΕΛΙΔΑ. 141</b></b></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>
</b></span></div>
<div style="margin-bottom: 1.5em; margin-top: 0.5em;">
<br /></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com