ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Γιορτάζουμε σήμερα 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ας πούμε λίγα λόγια:
Το γεγονός της Υπαπαντής του Κύριου ημών Ιησού Χριστού, μας εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο κεφάλαιο Β', στ. 22-35, και συνέβη σαράντα μέρες μετά τη Γέννηση του Ιησού που σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, κάθε πρωτότοκο αρσενικό παιδί έπρεπε να αφιερώνεται στον Θεό και να προσφέρει σε Αυτόν θυσία, ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια την τεσσαρακοστή ημέρα από τη γέννησή του. Έτσι, η Υπεραγία Θεοτόκος, 40 ημέρες μετά τη Γέννηση του Χριστού, πήγε τον Υιό Της με τον Ιωσήφ στην Ιερουσαλήμ για να τον παρουσιάσει στο Ιερό.
Εκείνη τη στιγμή που έμπαιναν στο Ναό ήταν εκεί και ο υπερήλικας Δίκαιος Συμεών που εορτάζεται η μνήμη του αύριο 3 Φεβρουαρίου, που Φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα... βρισκόταν εκεί για να Τους υποδεχθεί στην είσοδο. Ο Συμεών, ήταν ένας ευλαβής ιερέας, που είχε πληροφορηθεί ύστερα από Θεία Αποκάλυψη, ότι δεν θα πεθάνει προτού δει τον Μεσσία, τον Υιό του Θεού. Ο Συμεών περίμενε στην είσοδο του ναού και δέχτηκε στην αγκαλιά του τον Κύριο έχοντας καταλάβει μέσω Θείας παρεμβάσεως ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας, τότε κοίταξε τον ουρανό και είπε δοξολογόντας: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις άποκάλυψιν εθνών και δόξαν λάου σου Ισραήλ». Δηλαδή, πάρε την ψυχή μου Δέσποτα, σύμφωνα με το Λόγο Σου, ειρηνικά, διότι τα μάτια μου είδαν Αυτόν που θα φέρει τη σωτηρία που ετοίμασες για όλους τους λαούς και θα είναι γι'αυτούς Φως, που θα αποκαλύψει τον αληθινό Θεό και θα δοξάσει το λαό σου Ισραήλ. Τότε, η Θεοτόκος με τον Ιωσήφ θαύμασαν τα λεγόμενά του, τους ευλόγησε και είπε στην Θεοτόκο: "Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. Και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί". Δηλαδή, Προφήτευσε ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος ότι ο Ιησούς Χριστός θα είναι σημείο αντιλεγόμενο, όσοι πιστέψουν σ'Αυτόν θα σώσουν τις ψυχές τους, κι όσοι δεν Τον πιστέψουν θα χαθούν. Προφήτευσε ακόμη και τον ψυχικό πόνο που θα ένιωθε η Παναγία ως Μητέρα του Χριστού κατά την Σταύρωση του Υιού Της.
Υ.Γ.
Στις ημέρες μας, 40 ημέρες μετά την γέννηση ενός παιδιού, γίνεται ο Σαραντισμός. Ο Σαραντισμός είναι η προσφορά του νεογέννητου παιδιού στον Θεό και γίνεται σε μίμηση του σαραντισμού (Υπαπαντή) του Κυρίου. Δηλαδή, είναι το πρώτο βήμα που κάνει το παιδί προς την Εκκλησία. Οι Άγιοι Πατέρες όρισαν τον αριθμό των 40 ημερών επειδή χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα ο οργανισμός της γυναίκας για να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν πριν την εγκυμοσύνη. Κατά τον Σαραντισμό ο Ιερέας διαβάζει ευχές ευλογώντας το παιδί και την μητέρα.
Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ἦχος α'.
Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἠμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἠμῶν, χαριζόμενον ἠμὶν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ» (Λκ. 2. 2932)
Tὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Συμεών σημειώνουν τὸ τέλος μιᾶς μακρᾶς περιόδου, χιλιάδων χρόνων κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ὁποίων οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν χωρὶς τὸ Θεό· εἶχαν περάσει χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἀδὰμ εἶχε χύσει τὸ πρῶτο του δάκρυ, ἀπὸ τότε ποὺ εἶχε θρηνήσει γιὰ πρώτη φορὰ πάνω στὴ γῆ ἐκείνη στὴν ὁποία δὲν εὕρισκες πιὰ τὸ Θεὸ ἀνάμεσα στὰ πλάσματά Του.
Ὁλόκληρη ἡ γῆ, ὅλο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ποθοῦσε τὴν ἡμέρα ἐκείνη ποὺ ἐπιτέλους θὰ συναντοῦσε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὸ Θεό του πρόσωπο μὲ πρόσωπο. Νά λοιπὸν ποὺ ἡ μέρα ἐκείνη εἶχε φτάσει: ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος μέσα σὲ μιὰ φάτνη στὴ Βηθλεέμ· ὁ Αἰώνιος μπῆκε μέσα στὸ χρόνο· ὁ Ἀπεριχώρητος καὶ Ἀτελεύτητος ὑπάχθηκε στοὺς περιορισμοὺς τῆς κτιστῆς μας κατάστασης.
