Προεπισκόπηση

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΟΣΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ; ΤΙ ΑΠΑΝΤΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ

15-Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσοι νέοι άνθρωποι;

- Κανείς δεν έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό πότε θα πεθάνη. Ο Θεός τον κάθε
άνθρωπο τον παίρνει στην καλύτερη στιγμή της ζωής του, με έναν ειδικό τρόπο,
για να δώση την ψυχή του. Εάν δη ότι κάποιος θα γίνη καλύτερος, τον αφήνει να
ζήση.


Εάν δη όμως ότι θα γίνη χειρότερος, τον παίρνει, για να τον σώση. Μερικούς
πάλι που έχουν αμαρτωλή ζωή, αλλά έχουν την διάθεση να κάνουν καλό, τους
παίρνει κοντά Του, πριν προλάβουν να το κάνουν, επειδή ξέρει ότι θα έκαναν το
καλό, μόλις τους δινόταν η ευκαιρία.

Είναι δηλαδή σαν να τους λέη: 
«Μην κουράζεσθε· αρκεί η καλή διάθεση που έχετε». Άλλον, επειδή είναι πολύ καλός,
τον διαλέγει και τον παίρνει κοντά Του, γιατί ο Παράδεισος χρειάζεται
μπουμπούκια.

Φυσικά οι γονείς και οι συγγενείς είναι λίγο δύσκολο να το καταλάβουν αυτό.
Βλέπεις, πεθαίνει ένα παιδάκι, το παίρνει αγγελούδι ο Χριστός, και κλαίνε και
οδύρονται οι γονείς, ενώ έπρεπε να χαίρωνται, γιατί που ξέρουν τι θα γινόταν, αν
μεγάλωνε;


Θα μπορούσε άραγε να σωθή; Όταν του 1924 φεύγαμε από την Μικρά
Ασία με το καράβι, για να έρθουμε στην Ελλάδα, εγώ ήμουν βρέφος. Το καράβι
ήταν γεμάτο πρόσφυγες και, όπως με είχε η μητέρα μου μέσα στις φασκιές, ένας
ναύτης πάτησε επάνω μου. Η μάνα μου νόμισε ότι πέθανα και άρχισε να κλαίη.
Μια συγχωριανή μας άνοιξε τις φασκιές και διαπίστωσε ότι δεν είχα πάθει τίποτε.

Αν πέθαινα τότε, σίγουρα θα πήγαινα στον Παράδεισο. Τώρα που είμαι τόσων
χρονών και έχω κάνει τόση άσκηση, δεν είμαι σίγουρος αν πάω στον Παράδεισο.
Αλλά και τους γονείς βοηθάει ο θάνατος των παιδιών. Πρέπει να ξέρουν ότι από
εκείνη την στιγμή έχουν έναν πρεσβευτή στον Παράδεισο. 
Όταν πεθάνουν, θα
‘ρθούν τα παιδιά τους με εξαπτέρυγα στην πόρτα του Παραδείσου να υποδεχθούν
την ψυχή τους.

Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό! Στα παιδάκια πάλι που
ταλαιπωρήθηκαν εδώ από αρρώστιες ή από κάποια αναπηρία ο Χριστός θα πη:
«Ελάτε στον Παράδεισο και διαλέξτε το καλύτερο μέρος». Και τότε εκείνα θα Του
πουν: «Ωραία είναι εδώ, Χριστέ μας, αλλά θέλουμε και την μανούλα μας κοντά
μας».


Και ο Χριστός θα τα ακούση και θα σώση με κάποιον τρόπο και την μητέρα.
Βέβαια δεν πρέπει να φθάνουν οι μητέρες και στο άλλο άκρο. Μερικές μανάδες
πιστεύουν ότι το παιδί τους που πέθανε αγίασε και πέφτουν σε πλάνη. Μια μητέρα
ήθελε να μου δώση κάτι από τον γιο της που είχε πεθάνει, για ευλογία, γιατί
πίστευε ότι αγίασε.


«Έχει ευλογία, με ρώτησε, να δίνω τα πράγματά του;»
«Όχι,της είπα, καλύτερα να μη δίνης». Μια άλλη είχε κολλήσει την Μεγάλη Πέμπτη το
βράδυ στον Εσταυρωμένο την φωτογραφία του παιδιού της που το είχαν σκοτώσει
οι Γερμανοί και έλεγε: «Και το παιδί μου σαν τον Χριστό έπαθε». Οι γυναίκες που
κάθονταν και ξενυχτούσαν στον Εσταυρωμένο την άφησαν, για να μην την
πληγώσουν. Τι να έλεγαν; Πληγωμένη ήταν.
 
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

1Η παρακολούθηση του εαυτού μας είναι απαραίτητη όπως κάνουν και οι μπακάληδες, που εάν δεν παρακολουθούν τα κέρδη απ’ τις ζημιές τους για να τις προσέξουν, γρήγορα χρεοκοπούν.

Επίσης, και η προσοχὴ στους λογισμούς είναι απαραίτητη, διότι από απροσεξία μικρή, πολλοὶ έκαψαν τα σπίτια τους και έμειναν στους δρόμους δυστυχισμένοι.

Όποιος ελευθερώνεται απ’ τα υλικά πράγματα, πολύ γρήγορα ελευθερώνει την καρδιά του για να τη δώσει στον Θεό, καθὼς και τα πάθη κόβονται εύκολα.

Η διπλή ελευθερία, αυτή είναι τα δύο φτερά που ανεβάζουν την ψυχή κοντά στον Θεό. Στον προορισμό της.

Απὸ το βιβλίο «Επιστολὲς» του γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, εκδόσεις Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – Σουρωτή. 
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΙΣΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;

1"Γέροντα, τού είπα, έχω τήν εξής απορία: οι μάρτυρες τού Ελληνικού Γένους καί τής Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίαςυπερβαίνουν τά δέκα εκατομμύρια. Ο καλός Θεός δέ θά λυπηθεί κάποτε τούς Έλληνες καί όλο αυτό τό αίμα τών μαρτύρων, ώστε νά μάς δώσει τήν Κωνσταντινούπολη πάλι πίσω;...

- Παιδί μου, Χρήστο, μού απάντησε, ο Θεός μάς λυπήθηκε τό 1920 καί ήθελε νά μάς τή δώσει. 
Τό θωρηκτό ''ΑΒΕΡΩΦ'' καί τό θωρηκτό ''ΚΙΛΚΙΣ'' είχαν ελλιμενιστεί στόν Κεράτιο κόλπο τής Κωνσταντινούπολης, αλλά εμείς , τότε, είχαμε μία μεγάλη αμαρτία. Ήμασταν βλάσφημοι.  
Βρίζαμε τά Θεία καί, δυστυχώς , ξέρω ότι θά σέ στενοχωρήσω, αλλά πρέπει νά σού τό πώ, περισσότερο βλάσφημοι ήταν οι Έλληνες αξιωματικοί. Η Τουρκία έχει τά κόλλυβα στό ζωνάρι της καί θά διαλυθεί. Εγώ είμαι γέρος δέ θά προλάβω νά τά δώ. Εσύ, όμως είσαι νέος καί θά τά δείς."


*Μαρτυρία τού κ. Τσιαλίκη Χρήστου στό βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ,τόμος β'
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕ Ο,ΤΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΔΩ, Μ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

15Η σκέψη του θανάτου είναι ικανή να παρακινήσει τον αμαρτωλό σε μετάνοια. Μας είναι και γνωστός και άγνωστος ο θάνατος. Γνωστός, γιατί ξέρουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε. Άγνωστος, γιατί δεν ξέρουμε πότε, πού και πώς θα πεθάνουμε. Όσο περισσότερο ζούμε, τόσο περισσότερο μικραίνει η ζωή μας, τόσο λιγοστεύουν οι μέρες μας και πλησιάζουμε στο θάνατο.

Είμαστε πιο κοντά του σήμερα απ΄ό,τι χθές, αυτή την ώρα απ΄ό,τι την προηγούμενη. Ο θάνατος βαδίζει αόρατος πίσω απ΄τον καθένα και τον αρπάζει τότε που δεν το υποπτεύεται.Εντούτοις, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι - και μάλιστα οι υγιείς και οι δυνατοί - κάνουν τις ακόλουθες σκέψεις για τον ευατό τους:

- Εγώ θα ζήσω ακόμη αρκετά. Είναι πολύ μακριά το τέλος μου. Θα μαζέψω πλούτη και θα ευφραίνομαι. Μα ορμάει ξαφνικά εναντίον τους ο θάνατος και σβήνουν τα όνειρα και οι επιθυμίες. Και πεθαίνει γρήγορα εκείνος που έταξε στον εαυτό του μακροζωία. Και αφήνει τ΄αγαθά του και το σώμα του στον κόσμο εκείνος που ήθελε να συγκεντρώνει πλούτη. Άγνωστο λοιπόν μας είναι το τέλος, χριστιανοί.

Ο φιλάνθρωπος Θεός, που φροντίζει για το καλό μας, τα καθόρισε έτσι, ώστε να είμαστε πάντα έτοιμοι και να καταφεύγουμε στην ειλικρινή μετάνοια. Με ό,τι θα φύγει ο άνθρωπος από δω, μ΄αυτό και θα παρουσιαστεί μπροστά στο κριτήριο του Χριστού.

Αδελφοί, ας συλλογιστούμε προσεκτικά αυτά τα λόγια κι ας μετανοήσουμε, για να μην ταξιδέψουμε προς την αιωνιότητα με τις αμαρτίες μας και εμφανιστούμε μ΄αυτές σ΄εκείνο το δικαστήριο. Ο φιλεύσπλαχνος Θεός μας υποσχέθηκε το έλεός Του, δεν μας υποσχέθηκε όμως ότι θα ζούμε το επόμενο πρωί. Και τούτο, για να είμαστε προσεκτικοί, και όταν ξυπνάμε, να θυμόμαστε το θάνατό μας, να διορθώνουμε τον εαυτό μας, να ετοιμαζόμαστε για την έξοδό μας, ώστε να έχουμε μακάριο τέλος. Είναι φοβερή η ώρα του θανάτου.

Όλοι οι άγιοι τη σκέφτονταν κι έκλαιγαν, ικετεύοντας τον φιλάνθρωπο Θεό να τους ελεήσει εκείνη την ώρα. Εκπληκτικό! Να κλαίνε οι άγιοι στη σκέψη του θανάτου, και οι αμαρτωλοί ωστόσο να μη συγκινούνται, αν και καθημερινά κάποιον βλέπουν να πεθαίνει. Φτωχοί αμαρτωλοί! Γιατί κοιμόμαστε, ενώ ο διάβολος σαν κλέφτης αρπάζει τη σωτηρία μας; Ας γράψουμε στη μνήμη μας την ώρα του θανάτου και ας είμαστε έτοιμοι. Απ΄αυτήν θα εξαρτηθεί, αν ο άνθρωπος θα είναι αιώνια ευτυχισμένος ή αιώνια δυστυχισμένος.

Από το θάνατο ανοίγουν για τον καθένα οι πύλες της αιωνιότητας, ο δρόμος για την αιώνια μακαριότητα ή την αιώνια δυστυχία. Απ΄αυτόν τον σταθμό αρχίζει ο άνθρωπος να ζει ή να πεθαίνει αιώνια. Πού βρίσκονται τώρα όσοι έζησαν πρίν από μας και πέρασαν τη ζωή τους αμετανόητα, με κραιπάλες και ηδονές; Έφυγαν απ΄αυτόν τον κόσμο, αφήνοντας εδώ όλες τους τις χαρές. Οδηγήθηκαν καθένας στον τόπο του, περιμένοντας την τελευταία Κρίση, οπότε θα λάβουν την αμοιβή των έργων τους.

Γι΄αυτό εφόσον δεν ήρθε ακόμα για μας εκείνη η ώρα, ας στραφούμε ολόψυχα προς το Θεό μας με την πίστη και τη μετάνοια, ώστε να κερδίσουμε την αιωνιότητα. Αγαπητέ χριστιανέ! Ο θάνατος μας ακολουθεί βήμα προς βήμα χωρίς να τον βλέπουμε, και το τέλος φτάνει τότε που δεν το περιμένουμε. Γι΄αυτό να βρίσκεσαι συνέχεια σε κατάσταση μετάνοιας, έτοιμος παντού και πάντοτε για την αναχώρησή σου. Ο συνετός δούλος είναι πάντα άγρυπνος και περιμένει πότε θα τον καλέσει ο Κύριός του.

Αγρύπνα κι εσύ και περίμενε πότε θα σε καλέσει ο Κύριός σου, ο Χριστός. Να ζεις όπως θα ήθελες να σε βρει ο θάνατος. Να ζεις με ευσέβεια και να εργάζεσαι με φόβο και τρόμο για τη σωτηρία σου. Έτσι δεν θα στερηθείς την αιώνια σωτηρία, που μας δώρισε ο Κύριός μας με το αίμα Του και το θάνατό Του. Έτσι θα τελειώσεις τη ζωή σου χριστιανικά. Και είναι πραγματικά μακάριοι οι νεκροί εκείνοι πού πεθαίνουν πιστοί στον Κύριο και ενωμένοι μαζί Του".

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ: Ο θάνατος (Αγ. Τύχων, αρχιεπ. Βορονέζ και Ζαντόνσκ) 
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ ΕΙΣΑΙ....

1Υποκριτής είσαι, όταν εις μεν τον ναόν φιλείς το χέρι του ιερέως και γονατίζεις εμπρός του και επιζητής τας προς τον Θεόν ευχάς του και, όταν χρειάζεσαι βάπτισιν, τρέχεις και τον αναζητείς, εις το σπίτι σου δε και εις τας διαφόρους συναναστροφάς σου τον λούεις με ύβρεις ή ανέχεσαι να κακολογούν και να καταλαλούν άλλοι τους περιβεβλημένους το ιερατικόν αξίωμα...!!!


Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΓΙΑ ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ

1Ήταν κάποιο ανδρόγυνο ευλαβές και είχαν εννιά παιδιά. Ο σύζυγος ήταν πάρα πολύ ευλαβής και ολίγον τι ζηλωτής στα πνευματικά.

Κατά γράμμα ήθελε να τα κάνει όλα σαν καλόγερος. Η γυναίκα παραπονιόταν στο Γέροντα ότι κουράζεται και θέλει βοήθεια. Όταν ερχόταν στη Μονή το βράδυ μόνη της η σύζυγος με τα παιδιά κλαίγανε, φώναζαν αυτά, έκλαιγε και αυτή γιατί κουραζόταν...

Αυτός πήγαινε σ’ ενα παρεκκλήσι των Αγίων Aναργύρων έκανε μετάνοιες, κομποσχοίνι και αγρυπνούσε.  
Η σύζυγος παραπονιόταν και έκλαιγε στον Γέροντα και είχε δίκιο.
Την άλλη μέρα ο Γέροντας μόλις τους είδε στην αυλή μαζί κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει και ότι είχαν έλθει σε καυγά μεταξύ τους.

Ο Γέρονας μιλάει με γλυκά λόγια και διάκριση για να παρηγορήσει την πονεμένη μητέρα και κουρασμένη και διακριτικά με το χαμόγελο λέει στον πατέρα: «Σε χάρηκα, απόψε. Έψαλλες όλη τη νύκτα και προσευχόσουν. Καλά έκανες! Αλλά θα είχε μεγαλύτερη ευλογία και μισθό, αν καθόσουν μισή ώρα και όχι τρεις ώρες και ήσουν κοντά στη γυναίκα και τη βοηθούσες για τα παιδιά να φάνε και να κοιμηθούν.

Γιατί για σας τους παντρεμένους κομποσχοίνια και μετάνοιες είναι τα παιδιά σας. Όταν μεγαλώσουν θάχετε καιρό να κάνετε… «αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος». Να γίνεται πάντα κάτι εν κοινή συναινέσει.
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΙΤΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑΝ

1Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, Δέσποινα, τους ψυχικούς, ίνα βλέψω και κατίδω τους εχθρούς τους νοητούς,
Βάθος των ανομιών μου και πταισμάτων τας σειράς, πράξεις δε μου τας ατόπους, πράξεις μου τας ρυπαράς,


Γύμνωσιν, ήνπερ υπέστην, γύμνωσιν την της ψυχής, και φροντίσω ενδυθήναι μέσω θείας προσευχής.
Δος μοι μετανοίας τρίβον, άγουσαν εις ουρανούς, και Φωτός του θείου λάμψιν, που καθαίρεται ο νους.
Έλεος αιτώ, Παρθένε, έλεος του σου Υιού και μεσίτην σε προβάλλω, ίνα τύχω του σκοπού.

Ζέσιν θείας μετανοίας και δακρύων τας πηγάς δώρησαι καμοί, Παρθένε, ίνα πλύνω τας πληγάς.
Ήμαρτον εγώ ο τάλας, και κατέστην μισητός, εβδελύχθη με ο κόσμος, μ’ εγκατέλιπε ο Θεός. 
Θρήνος των αγγέλων πέλω και δαιμόνων η χαρά, με προσμένουσι κολάσεις και θανάτου τα δεινά.
θέλω να μετανοήσω, και ν’ αγωνισθώ ξανά.
Ίλαθι, Παρθένε Κόρη, μίαν χάριν σου ζητώ, δια να με δυναμώσης, μήπως πάλιν και ψευστώ.
Κόλασιν την αιωνίαν τρέμω, του ασβέστου του πυρός, και τα βάσανα του άδου και την στέρησιν Φωτός.

Λήθαργος της ακηδίας μ’ έχει σφίξει ασφυκτικώς, δεν μ’ αφίνει να ξυπνήσω και να προχωρήσω εμπρός.
Μάνα και προστάτις πέλεις πάντων των χριστιανών, και το στήριγμα παρθένων, μα προ πάντων μοναχών.
Νίκην κατά των εχθρών μου, των εχθρών των νοητών, εξαιτούμαι σε, Παρθένε, και αγάπην 'ς τον Θεόν.
Ξένος εγενόμην κόσμου, για την μέλλουσαν χαράν, και φοβούμαι αντί ταύτης, μήπως πέσω 'ς την αράν.

Όλην μου η ξενιτεία, ύπουλη κι απατηλή και προς δόξαν των ανθρώπων, και εμέ δεν ωφελεί.
Παύσον όλους τους πολέμους και προ πάντων τους αισχρούς, ένδυσόν με τους χιτώνας της αγνείας τους λαμπρούς.
'Ρέπω προς την αμαρτίαν, μα την αρετήν ποθώ, θέλω να 'βρω ένα τρόπον, να μπορέσω να σωθώ.
Σύντριψον κάθε παγίδα, που μου στήνει ο εχθρός, δεν μπορώ να προχωρήσω, εμποδίζει με αυτός.
Τήρησόν μου την καρδίαν καθαράν και φωτεινήν, ίνα όψωμαι την Δόξαν, Δόξαν λέγω Θεϊκήν.
Ύμνον σοι προσφέρω, Κόρη, και παράκλησιν ομού, θέλω να με οδηγήσης εις τον δρόμον του Θεού.
Φλόγα έρωτος, Παρθένε, έρωτος του σου Υιού, δώρησαί μοι, για να νοιώσω την αγάπην του Θεού.
Χάρισαί μοι πένθος, Κόρη, πένθος το χαροποιόν, να εκπλύνω μου τον ρύπον, ρύπον των ανομιών.
Ψάλλω και βοώ απαύστως τ’ όνομα του Ιησού, άμα των αγίων πάντων και ονόματος του Σου.
Ω! Πανύμνητε Παρθένε, θέλω να σε αγαπώ, ως την ώραν του θανάτου, και κοντά Σου να σταθώ!

Αμήν.

“ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΩΝ”
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ
 
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

15«Τη αυτή ημέρα, Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την αγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν. Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι. Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν»

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, οι Απόστολοι και οι υπόλοιποι μαθητές του, καθώς και οι γυναίκες που από την αρχή τον είχαν ακολουθήσει, η Παναγία Παρθένος Μαρία η Μητέρα του, περίπου 120 άτομα, γύρισαν στο όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ και, μπαίνοντας στο υπερώο, δηλαδή στον πάνω όροφο του σπιτιού εκεί, περίμεναν με προσευχή την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος,σύμφωνα με την υπόσχεση του Σωτήρα Χριστού. Στο μεταξύ εκεί, εξέλεξαν και τον Ματθία και τον συναρίθμησαν με τους ένδεκα Αποστόλους.

Τότε αυτοί πληρωθέντες από το Πνεύμα το Άγιο, άρχισαν να κηρύττουν και να καλούν τους ανθρώπους να βαπτισθούν και να λάβουν κι αυτοί την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στο Χριστό και δεν το είχαν τότε κατανοήσει, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλλονται στο λαό.

Τώρα γνωρίζουν ποια είναι η προοπτική της καινής ζωής και που πρέπει να οδηγήσουν το λαό, γι’ αυτό και τους πρώτους τρεις χιλιάδες που βαπτίστηκαν, τους οδηγούν στο Δείπνο της Ζωής, την Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θα τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και θα συμμετέχει έτσι στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.

Με την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη μια φορά κάποτε, αλλά είναι η ζωή της Εκκλησίας, ως αδιάκοπη κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Η Πεντηκοστή, αποτελεί τη γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Χρόνια πολλά!!!
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ

15Κυριακή της Πεντηκοστής - (᾿Ιω. ζ´ 37-52, η´ 12)
Τή εσχάτη ημέρα τή μεγάλη τής εορτής ειστήκει ο ᾿Ιησούς καί έκραξε λέγων• ᾿Εάν τις διψά, ερχέσθω πρός με καί πινέτω. ῾Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ τής κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. Τούτο δέ είπε περί τού Πνεύματος ού έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν• ούπω γάρ ήν Πνεύμα ῞Αγιον, ότι ᾿Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη. 

Πολλοί ούν εκ τού όχλου ακούσαντες τόν λόγον έλεγον• Ούτός εστιν αληθώς ο προφήτης• άλλοι έλεγον• Ούτός εστιν ο Χριστός• άλλοι έλεγον• Μή γάρ εκ τής Γαλιλαίας ο Χριστός έρχεται; Ουχί η γραφή είπεν ότι εκ τού σπέρματος Δαυΐδ καί από Βηθλεέμ τής κώμης, όπου ήν Δαυΐδ, ο Χριστός έρχεται; Σχίσμα ούν εν τώ όχλω εγένετο δι᾿ αυτόν. Τινές δέ ήθελον εξ αυτών πιάσαι αυτόν, αλλ᾿ ουδείς επέβαλεν επ᾿ αυτόν τάς χείρας. ῏Ηλθον ούν οι υπηρέται πρός τούς αρχιερείς καί Φαρισαίους, καί είπον αυτοίς εκείνοι• Διατί ουκ ηγάγετε αυτόν;

᾿Απεκρίθησαν οι υπηρέται• Ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος. ᾿Απεκρίθησαν ούν αυτοίς οι Φαρισαίοι• Μή καί υμείς πεπλάνησθε; μή τις εκ τών αρχόντων επίστευσεν εις αυτόν ή εκ τών Φαρισαίων; αλλ᾿ ο όχλος ούτος ο μή γινώσκων τόν νόμον επικατάρατοί εισι! Λέγει Νικόδημος πρός αυτούς, ο ελθών νυκτός πρός αυτόν, είς ών εξ αυτών• Μή ο νόμος ημών κρίνει τόν άνθρωπον, εάν μή ακούση παρ᾿ αυτού πρότερον καί γνώ τί ποιεί;

᾿Απεκρίθησαν καί είπον αυτώ• Μή καί σύ εκ τής Γαλιλαίας εί; ερεύνησον καί ίδε ότι προφήτης εκ τής Γαλιλαίας ουκ εγήγερται.
 Πάλιν ούν αυτοίς ο ᾿Ιησούς ελάλησε λέγων• ᾿Εγώ ειμι τό φώς τού κόσμου• ο ακολουθών εμοί ου μή περιπατήση εν τή σκοτία, αλλ᾿ έξει τό φώς τής ζωής.

Απόδοση στη νεοελληνική:
Τήν τελευταία μέρα τής γιορτής, τήν πιό λαμπρή, στάθηκε ο ᾿Ιησούς μπροστά στό πλήθος καί φώναξε• «῞Οποιος διψάει, νά ᾿ρθεί σ’ εμένα καί νά πιεί. Μέσα από κείνον πού πιστεύει σ’ εμένα, καθώς λέει η Γραφή, ποτάμια ζωντανό νερό θά τρέξουν». Αυτό τό είπε ο ᾿Ιησούς εννοώντας τό Πνεύμα πού θά έπαιρναν όσοι πίστευαν σ’ αυτόν.

Γιατί, τότε ακόμα δέν είχαν τό ῞Αγιο Πνεύμα, αφού ο ᾿Ιησούς δέν είχε δοξαστεί μέ τήν ανάσταση. Πολλοί άνθρωποι από τό πλήθος, πού άκουσαν αυτά τά λόγια, έλεγαν• «Αυτός είναι πραγματικά ο προφήτης πού περιμένουμε». ῎Αλλοι έλεγαν• «Αυτός είναι ο Μεσσίας». ᾿Ενώ άλλοι έλεγαν• «῾Ο Μεσσίας θά ᾿ρθεί από τή Γαλιλαία; ῾Η Γραφή δέν είπε πώς ο Μεσσίας θά προέρχεται από τούς απογόνους τού Δαβίδ καί θά γεννηθεί στή Βηθλεέμ, τό χωριό καταγωγής τού Δαβίδ;»Διχάστηκε, λοιπόν, τό πλήθος εξαιτίας του.

Μερικοί απ’ αυτούς ήθελαν νά τόν πιάσουν, κανείς όμως δέν άπλωνε χέρι πάνω του. Γύρισαν, λοιπόν, πίσω οι φρουροί στούς αρχιερείς καί στούς Φαρισαίους, κι αυτοί τούς ρώτησαν• «Γιατί δέν τόν φέρατε;» Οι φρουροί απάντησαν• «Ποτέ άνθρωπος δέν μίλησε όπως αυτός». Τούς ξαναρώτησαν τότε οι Φαρισαίοι• «Μήπως παρασυρθήκατε κι εσείς; Πίστεψε σ’ αυτόν κανένα μέλος τού συνεδρίου ή κανείς από τούς Φαρισαίους; 

Μόνον αυτός ο όχλος πιστεύει, πού δέν ξέρουν τόν νόμο τού Μωυσή καί γι’ αυτό είναι καταραμένοι». Τούς ρώτησε τότε ο Νικόδημος, πού ήταν ένας απ’ αυτούς, εκείνος πού είχε πάει στόν ᾿Ιησού νύχτα λίγον καιρό πρίν• «Μήπως μπορούμε σύμφωνα μέ τόν νόμο μας νά καταδικάσουμε έναν άνθρωπο, άν πρώτα δέν τόν ακούσουμε καί δέν μάθουμε τί έκανε;» Αυτοί τού είπαν• «Μήπως κατάγεσαι κι εσύ από τή Γαλιλαία;

Μελέτησε τίς Γραφές καί θά δείς πώς κανένας προφήτης δέν πρόκειται νά έρθει από τή Γαλιλαία». Τότε ο ᾿Ιησούς τούς μίλησε πάλι καί τούς είπε• «᾿Εγώ είμαι τό φώς τού κόσμου• όποιος μέ ακολουθεί δέν θά πλανιέται στό σκοτάδι, αλλά θά έχει τό φώς πού οδηγεί στή ζωή». 
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

1Ο άγιος Φιλάρετος Μόσχας σε ομιλία του στην Κυριακή της Πεντηκοστής λέει: «Μετά την πτώση του ανθρώπου, και, μη όντας ο άνθρωπος σε θέση να αντέξει το άκτιστο φως, “εκρύβη από προσώπου Κυρίου του Θεού” και ο Θεός αποτραβήχτηκε από τον άνθρωπο, από φόβο μήπως εκμηδενίσει τον παραβάτη με την αγία παρουσία Του.

Τότε ήταν που Εκείνος όντας Ένας σε Τρία Πρόσωπα, από ανείπωτο έλεος προς το αποξενωμένο άνθρωπο τον πλησίασε με διαδοχικές αποκαλύψεις, ώστε “η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος”, να μπορέσει να αυξηθεί και για ακόμη μία φορά να ανυψώσει τον πεπτωκότα άνθρωπο… Πρέπει να δούμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, όχι μόνο σαν ένα θαύμα που δόξασε την Αποστολική Εκκλησία, αλλά σαν ένα γεγονός που συνδέεται ουσιαστικά με την σωτηρία μας». 
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στην ομιλία του στην εορτή της Πεντηκοστής ερμηνεύοντας το γιατί το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με σχήμα γλωσσών και, μάλιστα, πυρίνων, σημειώνει ότι «Γιά να επιδείξει την συμφυία του (την ίδια φύση) με τον Θεόν Λόγον, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος· διότι τίποτε δεν είναι συγγενέστερο από την γλώσσα προς τον λόγο. Συγχρόνως δε και για την χάρι της διδασκαλίας· διότι ο κατά Χριστόν διδάσκαλος χρειάζεται χαριτωμένη γλώσσα.

Γιατί δε με πύρινες γλώσσες; Όχι μόνο για το ομοούσιο του Πνεύματος προς τον Πατέρα και τον Υιό (διότι πυρ είναι ο Θεός μας, και μάλιστα πυρ που κατατρώει την μοχθηρία), αλλά και για την διπλότητα της ενέργειας του κηρύγματος των Αποστόλων· διότι μπορεί συγχρόνως να ευεργετεί και να τιμωρεί, και, όπως το πυρ έχει την ιδιότητα και να φωτίζει και να φλογίζει, έτσι και ο λόγος της κατά Χριστόν διδασκαλίας, τους μεν υπακούοντας φωτίζει, τους δε απειθούντας παραδίδει τελικώς σε πυρ».

Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς γράφει για αυτήν την εορτή «Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι σαν το βίαιο άνθρωπο, που μπαίνει απρόσκλητα στο ξένο σπίτι. Μπαίνει μόνο στα σπίτια που έχουν θεληματικά και πρόθυμα την πόρτα τους ανοιχτή, εκεί που το λογαριάζουν ως κάτι το αγαπητό, σαν ένα επισκέπτη που τον περιμένουν από καιρό. Οι απόστολοι το περίμεναν με έντονη επιθυμία. Καί το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε σε αυτούς και τους έκανε κατοικητήριό Του. Δεν κατέβηκε κοντά τους με κάποιο απειλητικό θόρυβο, μα με κραυγή χαράς. Αδελφοί μου! Να ξέρετε πόσο χαίρεται το Άγιο Πνεύμα, πόσο ευφραίνεται με απερίγραπτη χαρά, όταν βρίσκει ψυχές αγνές, που έχουν ανοιχτές τις πόρτες της ψυχής τους, που το νοσταλγούν! Σε αυτές φτιάχνει το κατοικητήριό του με μία κραυγή χαράς και τους χαρίζει τις πλούσιες δωρεές Του». 

Ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας γράφοντας για την Θεία Λειτουργία λέει ότι «Το άγιο Πνεύμα είναι η δύναμις που ώπλισε τους Αποστόλους από άνω, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου προς αυτούς “καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ, έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους”. Αυτό είναι έργο εκείνης της καθόδου· διότι το Πνεύμα δεν κατέβηκε μία μόνο φορά κι᾽ έπειτα μας εγκατέλειψε, αλλά είναι και θα είναι μαζί μας για πάντα. Καί δεν μας έστειλε μόνο το άγιο Πνεύμα ο Κύριος, αλλά και ο ίδιος υποσχέθηκε ότι θα μένει μαζί μας έως της συντέλειας του αιώνος.
Αλλά ο μεν Παράκλητος παρίσταται αοράτως, ο δε Κύριος και βλέπεται και στην αφή προσφέρεται με τα φρικτά μυστήρια».

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλώντας για το ίδιο θέμα αναφέρει «Ανέβηκε η ανθρώπινη φύση πριν δέκα ημέρες στον θρόνο του Θεού και σήμερα κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα σε αυτήν. Γιά να μη αμφιβάλλει κανένας και να μη αναρωτιέται τι έκαμε άραγε ο Χριστός, όταν ανέβηκε στον ουρανό. Άραγε συμφιλίωσε τον Πατέρα; Άραγε τον έκαμε να μας συγχωρέσει; Θέλοντας να μας δείξει ότι τον συμφιλίωσε με το ανθρώπινο γένος, μας έστειλε αμέσως τα δώρα για την συμφιλίωση. Στείλαμε εμείς πίστη και πήραμε από τον ουρανό δώρα· στείλαμε υπακοή και πήραμε δικαιοσύνη».

…………………………………………………………………………………………
1.Η Θεολογία της Καρδιάς Άγιος Φιλάρετος Μόσχας Εκδ. Ίνδικτος σελ.147
2. Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς Ε.Π.Ε. τομ. 10 σελ. 107
3. Αναστάσεως ημέρα, αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, επιμέλεια Πέτρου Μπότση σελ. 235
4.Νικολάου Καβάσιλα Ε.Π.Ε. σελ. 145 5.Ἱ. Χρυσοστόμου τόμ. 36 Ε.Π.Ε. σελ. 305
 
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ: ΠΩΣ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ ΕΦΕΡΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΑΝΙΩΔΗ ΚΑΠΝΙΣΤΗ ΧΑΣΙΣ!!!

1Μαρτυρία του Λεμονή Ευθυμίου, πρώην σερδάρη Αγίου Όρους, Θεσσαλονίκη

Μετά από δυο μήνες ξαναπήγα στο Άγιον Όρος και τον Γέροντα Παϊσιο, με άλλους τρεις φίλους μου... Δίπλα καθόταν ένας φίλος μου, ο οποίος έπινε χασίσι. Είχε κι ένα "δέντρο" μέσα στο σπίτι του.

Αυτός ο φίλος ήταν άσχετος με την Εκκλησία. Για πρώτη φορά πήγαινε στο Γέροντα Παϊσιο.

Χωρίς να έχει πει τίποτα, ο Γέροντας τον ρωτάει:

"Δεν πιστεύω εσύ να πίνεις χασίσια;" 

Εκείνος είπε ψέματα: "Όχι, Γέροντα".

"Κοίταξε, του λέει ο παππούλης με αγάπη, "θα σε κρεμάσω σ' εκείνο το δέντρο! Ξέρεις ποιο!"

Όταν φθάσαμε στη Θεσσαλονίκη, στο σπίτι του φίλου μου, εκείνο το "δεντράκι" είχε ξεραθεί! Έμεινε άναυδος μόλις το είδε. Μετά εξομολογήθηκε, "μπήκε" στην Εκκλησία και πήρε το δρόμο του Θεού.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924 - 1994, ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ".
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΙΣΩ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

1"Γέροντα, τού είπα, έχω τήν εξής απορία: οι μάρτυρες τού Ελληνικού Γένους καί τής Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπερβαίνουν τά δέκα εκατομμύρια. 

Ο καλός Θεός δέ θά λυπηθεί κάποτε τούς Έλληνες καί όλο αυτό τό αίμα τών μαρτύρων, ώστε νά μάς δώσει τήν Κωνσταντινούπολη πάλι πίσω; - Παιδί μου, Χρήστο, μού απάντησε, ο Θεός μάς λυπήθηκε τό 1920 καί ήθελε νά μάς τή δώσει.

Τό θωρηκτό ''ΑΒΕΡΩΦ'' καί τό θωρηκτό ''ΚΙΛΚΙΣ'' είχαν ελλιμενιστεί στόν Κεράτιο κόλπο τής Κωνσταντινούπολης, αλλά εμείς , τότε, είχαμε μία μεγάλη αμαρτία.

Ήμασταν βλάσφημοι. Βρίζαμε τά Θεία καί, δυστυχώς , ξέρω ότι θά σέ στενοχωρήσω, αλλά πρέπει νά σού τό πώ, περισσότερο βλάσφημοι ήταν οι Έλληνες αξιωματικοί. Η Τουρκία έχει τά κόλλυβα στό ζωνάρι της καί θά διαλυθεί. Εγώ είμαι γέρος δέ θά προλάβω νά τά δώ. Εσύ, όμως είσαι νέος καί θά τά δείς."

Μαρτυρία τού κ. Τσιαλίκη Χρήστου στό βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ,τόμος β'
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

15Περιμένει νά Τού ανοίξουμε µόνοι µας τήν πόρτα
Άν έκανε τά έργα Του μέ τρόπο φανερό – εκκωφαντικό θά μάς ανάγκαζε νά Τόν αποδεχτούμε. Άν πάλι επιδίωκε νά συμμορφώσει, θέλοντας καί μή, τόν καθέναν, παρατηρούσε ο π. Πορφύριος, τότε οΊδιος θά έφευγε από τό δρόμο πού έχει χαράξει (δηλ. τό δρόμο τής ελευθερίας). . Ο Θεός καί τό αυτεξούσιο τού ανθρώπου Ο Χριστός γεμίζει τήν ψυχή, όταν ο άνθρωπος ανοιχτεί σ’ Αυτόν. Ποτέ όμως δέν τό κάνει αυτοβούλως καί χωρίς τήν συγκατάθεση τού ανθρώπου. Είναι ο Χριστός Μας Ταπεινός, Αφανής, Διακριτικός.

Ο Θεός, παρατηρούσε ο Γέροντας, εργάζεται μυστικά, δέν θέλει νά επηρεάσει τήν ελευθερία τού ανθρώπου. Ο Πανάγαθος Κύριος γνωρίζει καί ρυθμίζει τά πάντα, αλλά δέν θέλει νά φαίνεται. Άν έκανε τά έργα Του μέ τρόπο φανερό – εκκωφαντικό θά μάς ανάγκαζε νά Τόν αποδεχτούμε. Άν πάλι επιδίωκε νά συμμορφώσει, θέλοντας καί μή, τόν καθέναν, παρατηρούσε ο π. Πορφύριος, τότε οΊδιος θά έφευγε από τό δρόμο πού έχει χαράξει (δηλ. τό δρόμο τής ελευθερίας).

Ο Θεός σέβεται τό αυτεξούσιο τού ανθρώπου καί δέν τό ακυρώνει ποτέ• δέν μάς εξαναγκάζει νά γίνουμε καλοί, ούτε μάς πειθαναγκάζει νά Τόν υπακούουμε. «Οάνθρωπος» δίδασκε ο π. Πορφύριος «είναι ελεύθερος νά διαλέξει τό ένα ή τό άλλο… Ο Θεός εργάζεται μυστικά. Δέ θέλει νά επηρεάσει τού ανθρώπου τήν ελευθερία. Τά φέρνει έτσι καί σιγά-σιγά-σιγά-σιγά πάει ο άνθρωπος εκεί πού πρέπει»
alt

1. Διαλάμπει εδώ η έξοχη, ορθοδοξότατη ανθρωπολογία τού Γέροντα, πού καταδεικνύει ως κύριο συστατικό τού «κατ’ εικόνα» τό αυτεξούσιο, τήν ελευθερία. Γι’ αυτήν θά μιλήσουμε αναλυτικώτερα στό επόμενο κεφάλαιο (Ανθρωπολογία-Σωτηριολογία).

Τούτο τό θεϊκό δώρο τής προσωπικήςελευθερίας τού καθενός είναι απαραβίαστο όχι μόνο από τούς άλλους ανθρώπους αλλά καί από Αυτόν τόν Θεόν.

Η ευγένεια τού Θεού

Ο π. Πορφύριος τό διδάσκει μ’ έναν πολύ όμορφο λεκτικά τρόπο: «Ο Χριστός είναι ευγενής» παρατηρεί. Σέβεται τό αυτεξούσιο τού δημιουργήματος. Στέκεται έξω απ’ τή θύρα τής ψυχής μας καί κρούει γιά νά Τού ανοίξουμε, μά δέν μπαίνει μέσα. Νά πώς μάς τό δηλώνει στήν Αποκάλυψη: «Ιδού έστηκα επί τήν θύραν καί κρούω• εάν τίς ακούση τής φωνής μου καί ανοίξη τήν θύραν, εισελεύσομαι πρός αυτόν καί δειπνήσω μετ’ αυτού καί αυτός μετ’ εμού»2. Άν Τού ανοίξουμε θά έλθει μέσα καί θά μάς δώσει τόν Εαυτό Του, θά μάς διακονήσει. Ο φιλοξενούμενος θά γίνει ο φιλοξενών. Θά ζωστεί τό λέντιον γιά νά μάς υπηρετήσει, νά μάς καθαρίσει. Θά τό κάνει δέ, μυστικά καί αθόρυβα. Ο Γέροντας θεολογεί μέ μιά καταπληκτική δογματική συνέπεια, απλά καί αλάνθαστα, τριαδοκεντρικά, αλλά καί μέ λέξεις κατανοητές, από τούς σημερινούς ανθρώπους. 

«Καί τώρα τό Άγιο Πνεύμα θέλει νά μπεί στίς ψυχές µας», παρατηρούσε, «όπως καί τότε, αλλά σέβεται τήν ελευθερία µας, δέ θέλει νά τήν παραβιάσει. Περιμένει νά Τού ανοίξουμε µόνοι µας τήν πόρτα• τότε θά μπεί στήν ψυχή µας καί θά τήν µεταµορφώσει. Όταν έρθει καί κατοικήσει σ’ όλο τό χώρο τής ψυχής µας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τά προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες. Τότε φεύγει καί η αµαρτία»3. Άλλοτε πάλι έλεγε, ότι η Θεία Χάρη κρούει συνεχώς τήν πόρτα τής ψυχής μας καί περιμένει νά Τής ανοίξουμε. Άν τό κάνουμε, τότε η ψυχή μας θά «γεμίσει». Εκείνος, πού μπορεί νά μάς χαρίσει αυτό τό πλήρωμα, αυτό τό γέμισμα τής ψυχής είναι μόνο ο Χριστός, η Παναγία Μας, η Αγία Τριάς. Άς αποτολμηθεί ένα δογματικό σχόλιο στά ανωτέρω τρία αποσπάσματα τών λόγων του. Στό πρώτο λέγει «ο Χριστός κρούει», στό δεύτερο ότι «τό Άγιον Πνεύμα κρούει» καί στό τρίτο ότι η «Θεία Χάρη» είναι αυτή, πού «κρούει».

Φαίνεται καθαρά από αυτά ότι ο Γέροντας διακρίνει σαφώς ουσία καί ενέργειες στό Θεό. Ουσία αμέθεκτη καί ενέργειες μεθεκτές απο τούς ανθρώπους. Πράγματι η Χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η οποία στή Αγ. Γραφή λέγεται καί Άγιον Πνεύμα (ως θεία ενέργεια καί όχι ως πρόσωπον, ή ως ουσία), είναι Αυτή, πού κρούει στήν ψυχή τού κάθε ανθρώπου. Αυτή η Θεία Χάρις είναι η κοινή ενέργεια τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος, η άκτιστη θεοποιός Χάρις, στήν Οποία, όποιος μετέχει γίνεται κατά Χάριν Θεός. Σ΄ αυτήν μετέχει κάθε άνθρωπος πού θέλει, κάθε άνθρωπος, πού μετανοεί, βαπτίζεται καί τηρεί τίς εντολές τού Θεού.

Απόσπασμα από τό Βιβλίο: Η θεραπεία τής ψυχής κατά τόν Γέροντα Πορφύριο. Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ιερομονάχου Σάββα Αγιορείτου).

Η Βασιλεία των Ουρανών Με το Σταυρό στο χέρι δεν πας μπροστά. Πας Ψηλά!!!
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

1Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσομε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.
Αυτό είναι η Εκκλησία μας, αυτή είναι η χαρά μας,
 αυτό είναι το παν για μας. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς. αλλά ψεύτικης χαράς. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος.

Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο. 
Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.
Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις.

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.
Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.

Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.

Η επικοινωνία με τον Χριστό, όταν γίνεται απλά, απαλά, χωρίς πίεση, κάνει τον διάβολο να φεύγει. Ο σατανάς δεν φεύγει με πίεση, με σφίξιμο. Απομακρύνεται με την πραότητα και την προσευχή. Υποχωρεί, όταν δει την ψυχή να τον περιφρονεί και να στρέφεται με αγάπη προς τον Χριστό. Την περιφρόνηση δεν μπορεί να τη υποφέρει, διότι είναι υπερόπτης. Όταν, όμως, πιέζεσθε, το κακό πνεύμα σας παίρνει είδηση και σας πολεμάει. Μην ασχολείσθε με τον διάβολο, ούτε να παρακαλείτε να φύγει. Όσο παρακαλείτε να φύγει, τόσο σας αγκαλιάζει. Τον διάβολο να τον περιφρονείτε. Να μην τον πολεμάτε κατά μέτωπον. Όταν πολεμάς με πείσμα κατά του διαβόλου, επιτίθεται κι εκείνος σαν τίγρης, σαν αγριόγατα. Όταν του ρίχνεις σφαίρες, αυτός σου ρίχνει χειροβομβίδα. Όταν του ρίχνεις βόμβα, σου ρίχνει πύραυλο. Μη κοιτάζετε το κακό. Να κοιτάζετε την αγκαλιά του Θεού και να πέφτετε στην αγκαλιά Του και να προχωρείτε.

Ο ταπεινός έχει συνείδηση της εσωτερικής του καταστάσεως και, όσο κι αν είναι άσχημη, δεν χάνει την προσωπικότητά του… Δεν χάνει την ισορροπία του. Το αντίθετο συμβάνει με τον εγωιστή, τον έχοντα αισθήματα κατωτερότητος. Στην αρχή μοιάζει με τον ταπεινό. Λίγο, όμως, αν τον πειράξει κανείς, αμέσως χάνει την ειρήνη του, εκνευρίζεται, ταράζεται. 
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ

15Του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς
Τήρησε σθεναρά την πνευματική επιφυλακή, επειδή δεν γνωρίζεις πότε θα σε καλέσει ο Κύριος κοντά Του. Κατά την επίγειο ζωή σου, να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να Του δώσεις λογαριασμό. Πρόσεχε να μην σε πιάσει στα δίχτυα του ο εχθρός, ή να σε ξεγελάσει, προκαλώντας σε να πέσεις σε πειρασμό. Καθημερινά εξέταζε την συνείδησή σου, δοκίμαζε την καθαρότητα των λογισμών σου, τις προθέσεις σου.

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί.

Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

«Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;» ρώτησε ο πατέρας.

«Πατέρα μου και κύριέ μου,» απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;»

«Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου.»

«Πατέρα μου,» απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;»

Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του: «Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν.»

Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα. Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε: «Γιέ μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;»

«Δεν πρόσεξα τίποτε.»

«Τι εννοείς, ‘τίποτε’;» τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή – σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα…»

«Δεν είδα τίποτε απ’ όλα αυτά» είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι χάσω τη ζωή μου.»

«Πολύ σωστή η παρατήρησή σου» είπε ο βασιλιάς. «Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια. Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς.»

Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.

«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α’ Προς Κορινθίους 16:13).

Ο Απόστολος δίνει αυτή την σημαντική συμβουλή, για να στρέψει στην προσοχή τους προς τον κίνδυνο του κόσμου τούτου, να τους καλέσει σε συχνή εξέταση της καρδιάς τους, επειδή χωρίς αυτό, είναι εύκολο κανείς να καταστρέψει την καθαρότητα και το πάθος της πίστεώς του και χωρίς να το αντιληφθεί, να περάσει στην αντίπερα όχθη του πονηρού και της απιστίας.

Όπως είναι βασική μας μέριμνα να προσέχουμε εκείνα που μπορούν να ζημιώσουν την φυσική μας υγεία, έτσι οφείλουμε να έχουμε σαν πνευματική μας μέριμνα να προσέχουμε εκείνα που μπορούν να ζημιώσουν την πνευματική μας ζωή και το έργο της πίστεως και της σωτηρίας. Συνεπώς, πρέπει να ελέγχετε προσεκτικά και με προσήλωση τα εσωτερικά σας ορμέμφυτα: είναι εκ Θεού, ή από το πνεύμα του πονηρού; Να φυλάγεσθε από τους πειρασμούς του κόσμου τούτου, και από τους κοσμικούς ανθρώπους.Να φυλάγεσθε από τους κρυφούς εσωτερικούς πειρασμούς που προέρχονται από το πνεύμα της αδιαφορίας και απροσεξίας την ώρα της προσευχής εξ αιτίας της φθίνουσας Χριστιανικής αγάπης.

Αν στρέψουμε την προσοχή μας στον νου μας, θα παρατηρήσουμε ένα χείμαρρο αλλεπάλληλων λογισμών και ιδεών. Ο χείμαρρος αυτός είναι αδιάκοπος, τρέχει γοργά προς κάθε κατεύθυνση και κάθε στιγμή – στο σπίτι, στην εκκλησία, στην εργασία, όταν διαβάζουμε, όταν συζητούμε…

Συνήθως το ονομάζουμε «σκέψη», γράφει ο Επίσκοπος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια διαταραχή του νοός, ένα σκόρπισμα, μια έλλειψη συγκέντρωσης και προσοχής. Το ίδιο συμβαίνει και στην καρδιά. Έχετε ποτέ παρατηρήσει την ζωή της καρδιάς; Δοκιμάστε να το κάνετε, έστω για ένα μικρό διάστημα, και παρατηρήστε τι θα ανακαλύψετε: Προκύπτει κάτι δυσάρεστο, και ταράζεστε. Σας βρίσκει κάποια δυστυχία, και νοιώθετε λύπηση για τον εαυτό σας. Βλέπετε κάποιον που δεν συμπαθείτε, και αμέσως αναβλύζει μέσα σας η εχθρότητα.

Συναντιέστε με κάποιον ισότιμό σας, ο οποίος εν τω μεταξύ σας έχει προσπεράσει κοινωνικά, και αρχίζετε να τον φθονείτε. Αναπολείτε τα ταλέντα σας και τις ικανότητές σας, και αρχίζετε να νοιώθετε υπερηφάνεια…. Όλη αυτή η σαπίλα: ματαιοδοξία, σαρκική επιθυμία, λαιμαργία, ακηδία, κακία… η μία στοιβαγμένη πάνω στην άλλη, τελικά καταστρέφουν την καρδιά. Και όλα αυτά μπορούν να διαπεράσουν την καρδιά μέσα σε λίγα μόνο λεπτά. Για τον λόγο αυτό, κάποιος ασκητής που ασκούσε αυστηρό έλεγχο στον εαυτό του, είπε -πολύ σωστά- ότι «η καρδιά του ανθρώπου είναι γεμάτη από δηλητηριώδη φίδια. Μόνο οι καρδιές των αγίων είναι απαλλαγμένες από αυτά τα φίδια: τα πάθη.»

Τέτοια όμως απαλλαγή αποκτάται μονάχα μέσω μιας μακροχρόνιας και δύσκολης διαδικασίας αυτογνωσίας, προσωπικής ενασχόλησης και επιφυλακής προς την έσω ζωή μας, δηλαδή, την ψυχή.

Να είστε προσεκτικοί. Να είστε σε επιφυλακή για την ψυχή σας! Να στρέφετε τους λογισμούς σας μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνετε σε εκείνα που είναι αιώνια. Έτσι θα βρείτε την χαρά που ποθεί η ψυχή σας, και για την οποία διψά η καρδιά σας. 
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΚΟΠΙΜΑ ΑΡΓΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΠΑΙΔΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ

15Δυσκολίες στην τεκνοποιία. Σε μερικές γυναίκες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά λειτουργούν και οι πνευματικοί νόμοι, γιατί δεν κάνουν οικογένεια εγκαίρως. Αρχίζουν να διαλέγουν. «Όχι, αυτός είναι έτσι, εκείνος είναι αλλιώς», δίνουν μια υπόσχεση σε κάποιον, κοιτάζουν συγχρόνως και άλλον, λένε μετά «όχι» σ' εκείνον που έδωσαν την υπόσχεση - και αυτός, αντί να το θεώρηση ευλογία που τον αφήνει πριν παντρευτούν, πάει να αυτοκτονήσει.

Ε, τι οικογένεια θα κάνη μια τέτοια κοπέλα; Άλλες γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, γιατί στα νεανικά τους χρόνια έζησαν άτακτη ζωή. Μερικές πάλι επηρεάζονται από την διατροφή. Πολλές τροφές περιέχουν πολλά φάρμακα και ορμόνες.

Υπάρχουν και ανδρόγυνα που, μόλις παντρευτούν, θέλουν αμέσως να αποκτήσουν παιδί και, αν λίγο καθυστερήσουν, αρχίζουν να αγωνιούν. Άλλα πώς να κάνουν παιδί, ενώ είναι γεμάτοι αγωνία και άγχος; Αν διώξουν την αγωνία και το άγχος και βάλουν στην ζωή τους μια καλή πνευματική σειρά, τότε θα κάνουν παιδί.

Μερικές φορές ό Θεός σκόπιμα αργεί να δώσει παιδί σε κάποιο ανδρόγυνο. Είδατε, και στους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους Θεοπάτορες, και στον Προφήτη Ζαχαρία και την Αγία Ελισάβετ, στα γεράματα έδωσε παιδί,για να εκπληρωθεί και στις δύο περιπτώσεις το προαιώνιο σχέδιο Του για την σωτηρία των ανθρώπων.

Οι σύζυγοι πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους. Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ό Θεός δεν τον αφήνει. Τίποτε δεν κάνουμε εμείς, και ό Θεός πόσα κάνει για μας! Με πόση αγάπη και απλοχεριά μας τα δίνει όλα! Υπάρχει τίποτε στον Θεό που να μην μπορεί να το κάνη;

Ένα ανδρόγυνο είχε πέντε παιδιά, αλλά, όταν τα παιδιά τους μεγάλωσαν, αποκαταστάθηκαν και έφυγαν από κοντά τους, έμειναν μόνοι.
Τότε αποφάσισαν να κάνουν ακόμη ένα παιδί, για να το έχουν στα γεράματα τους. Παρόλο που ή γυναίκα ήταν σε ηλικία που δεν μπορούσε να τεκνοποίηση και ανθρωπίνως αυτό ήταν αδύνατο, είχαν όμως μεγάλη πίστη στον Θεό και απέκτησαν ένα αγόρι. Έτσι είχαν μαζί τους στα γεράματα τους τον μικρότερο γιο τους, που τον μεγάλωσαν και τον τακτοποίησαν και αυτόν.

Το θέμα της τεκνοποιίας δεν εξαρτάται μόνον από τον άνθρωπο, εξαρτάται και από τον Θεό. Όταν ό Θεός βλέπει ταπείνωση στο ανδρόγυνο που έχει δυσκολία να απόκτηση παιδιά, τότε όχι μόνον ένα παιδί τους δίνει, αλλά και πολυτέκνους μπορεί να τους κάνη. Όταν όμως βλέπει πείσμα και εγωισμό, αν τους εκπλήρωση το αίτημα τους, θα τους ανάπαυση στο πείσμα τους και στον εγωισμό τους. Πρέπει να αφεθούν εν λευκώ στον Θεό. «Θεέ μου, να πουν, Εσύ για το καλό μας φροντίζεις• "γενηθήτω το θέλημα Σου" (Ματθ. 6, 10)». Τότε θα γίνει αυτό που ζητούν. Γιατί, όταν λέμε «γενηθήτω το θέλημα Σον» και αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στον Θεό, τότε γίνεται το θέλημα του Θεού. Άλλα εμείς από το ένα μέρος λέμε «γενηθήτω το θέλημα σου», και από το άλλο μέρος επιμένουμε στο θέλημα το δικό μας. Τότε τι να κάνη και ό Θεός; (σ. 68—70).

Από βιβλίο: Οικογενειακή Ζωή,του γ. Παίσιου 
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΠΟΝΟ

1Όλη η βάση που γίνεται η ευχή είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.

Πολλοί, όταν την στιγμή που τους ζητούν οι άλλοι να προσευχηθούν δεν έχουν χρόνο, προσεύχονται με έναν αναστεναγμό για το πρόβλημά τους.Δεν λέω να μην κάνει κανείς προσευχή, αλλά, αν τυχόν δεν υπάρχει χρόνος, ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μια καρδιακή προσευχή· ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής.

Διαβάζεις λ.χ. ένα γράμμα, βλέπεις ένα πρόβλημα, αναστενάζεις και μετά προσεύχεσαι. Αυτό είναι μεγάλο πράγμα! Πριν πιάσεις το ακουστικό, πριν ακόμα καλέσεις, σε ακούει ο Θεός! Και το πληροφορείται ο άλλος. Να δείτε πως οι δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γι’ αυτούς και φωνάζουν όπου κι αν βρίσκονται!

Η πραγματική προσευχή ξεκινάει από έναν πόνο· δεν είναι ευχαρίστηση, «νιρβάνα». Τι πόνος είναι; Βασανίζεται με την καλή έννοια ο άνθρωπος. Πονάει, βογκάει, υποφέρει, όταν κάνει προσευχή για οτιδήποτε.

Ξέρετε τι θα πει υποφέρει; Ναι, υποφέρει, γιατί συμμετέχει στον γενικό πόνο του κόσμου ή στον πόνο ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Αυτήν την συμμετοχή, αυτόν τον πόνο, τον ανταμείβει ο Θεός με την θεία αγαλλίαση. Δεν ζητάει βέβαια ο άνθρωπος την θεία αγαλλίαση, αλλά η θεία αγαλλίαση έρχεται ως συνέπεια, επειδή συμμετέχει στον πόνο του άλλου.

Απόσπασμα από το βιβλίο: “Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Στ’: Περί προσευχής”
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΑΜΑΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡ.ΠΑΪΣΙΟΥ

1του πατρός Διονυσίου Ταμπάκη - Ι.Ν.Παναγίας - Ναύπλιον

Προβληματίσθηκα αρκετά πριν δημοσιεύσω τούτο το θαύμα. Ίσως να προσκρούσω  σκέφτομαι στην επιθυμία των Αγίων ακόμη και μετά την κοίμηση  τους να θέλουν να βρίσκονται στην αφάνεια και στην «ένδοξη αδοξία». Μα εντούτοις συλλογίζομαι και αυτό που λέγει ο Κύριός μας μας«ούτως λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς.» ( Ματθ ε΄-16)

Πριν λίγο καιρό η εκ Ρωσίας καταγωμένη Αγιογράφος  Елене Нащанской  ανέλαβε να φτιάξει μία εικόνα για τον Ι.Ναός μας.  

Μέσα από την συζήτηση μου ανέφερε και μου επέδειξε μία κύστη  5-6 περίπου διαμέτρου στον καρπό της που την δυσκόλευε στην εργασία της όταν ζωγράφιζε.

Αφού επισκέφθηκε  τον γνωστό Ιατρό – νευροχειρούργο  κ. Μάρκο Καρβέλα  από μία πρώτη διάγνωση είπε πως πρόκειται περί μορφώματος, μικρού ογκιδίου, σαν ένα ξένο σώμα μεσα το σώμα,  που όπως συνηθίζεται, μόνο με χειρουργική επέμβαση  μπορεί να αφαιρεθεί.

Η Αγιογράφος φοβούμενη τις χειρουργικές επεμβάσεις προσέτρεξε στο  Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη και μου ζήτησε να την  σταυρώσω  με άγιον έλαιον και με  τα Ι.Λέιψανα του Αγίου  πάνω στην πάθηση.

Μετά από λίγες ημέρες  και ενόσω εργαζόταν εις τον Ι.Ναό μας διαπίστωσε εντελώς φυσικά ότι το μόρφωμα είχε εξαφανισθεί τελείως  από το χέρι της .

Πράγματι! Μεγάλη η αγάπη και το ενδιαφέρον των Αγίων για τους πόνους και τις αγωνίες μας, έστω και εάν βρίσκονται στην αιωνιότητα, αφού η αγάπη ξεπερνά όλες  τις αποστάσεις. 
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ…

1Της Σταυρούλας Ζαχαριά, ετών 38

Ήμουν στον 7ο μήνα κύησης όταν άρχισε να δακρύζει διαρκώς το δεξί μου μάτι. Ήταν πολύ ενοχλητικό και μου προκαλούσε ζάλη και εκνευρισμό η θολή όραση.

Χειρούργος οφθαλμίατρος μου είπε πως είναι ήπιο σύμπτωμα μιας πάθησης επικίνδυνης, με θεραπεία δύσκολη συνήθως χειρουργική. Απόφραξη δακρυϊκού σωλήνα. Προσπάθησε να κάνει διάνοιξη με καθετηριασμό έτσι ώστε να αποφύγω το χειρουργείο. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Μου είπε να κάνω υπομονή να βάζω τοπική αντιβίωση και ότι πρέπει να χειρουργηθώ πριν πρηστεί και προχωρήσει η ζημιά.

Οφθαλμίατρος δεύτερος με συμβούλεψε και αυτός ότι πρέπει να κάνω χειρουργείο οπωσδήποτε. 
Έτσι πηγα σε μεγάλη κλινική,να με δει ένας κορυφαίος χειρουργός που έχει κάνει εξειδίκευση σε θέματα δακρυϊκού σωλήνα. Μετά από ενδελεχή έλεγχο μου είπε πως πρέπει να χειρουργηθώ γιατί αν δεν το κάνω είναι θέμα χρόνου η μόλυνση, πράγμα επικίνδυνο μιας και είναι κοντά στον εγκέφαλο. Συγκεκριμένα μου είπε πως είναι τσιμεντωμένο και δεν ανοίγει. Στο χειρουργείο θα έκανε παράκαμψη με ένα σωληνάκι απ” το δακρυϊκό πόρο ως τη μύτη και αυτό φυσικά σε συνεργασία με χειρούργο Ω.Ρ.Λ. Είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις μιας και δεν υπάρχει άλλη μόνιμη θεραπεία.

Επίσης αν μου πρηστεί το μάτι έστω και λίγο θα πάρω αμέσως τηλέφωνο για να μου δώσει βαρειά αντιβίωση γιατί όπως είπαμε είναι πολύ επικίνδυνο. Άρχισα να ψάχνω και μέσω γνωστού έρχομαι σε επαφή με μια κυρία που είχε περάσει το ίδιο το 2008 κάνοντας χειρουργείο στον Ευαγγελισμό και στα δυο μάτια. Μου είπε και κείνη ακριβώς ότι και οι προηγούμενοι γιατροί. Εκείνης μάλιστα κινδύνεψε η ζωή της και ταλαιπωρήθηκε με επαναλαμβανόμενα χειρουργεία για ένα χρόνο.

Ήταν Παρασκευή βράδυ (19-4-2013) όταν μου είπε «σε παρακαλώ για να μην περάσεις όσα πέρασα και κινδυνέψεις, μόλις σου πρηστεί έστω και λίγο φύγε για εφημερεύων νοσοκομείο. Της απάντησα πως απόψε έχει ήδη ξεκινήσει να πρήζεται, πως φοβάμαι και δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν ήθελα να πάρω ούτε βαρειά αντιβίωση ούτε χειρουργείο με γενική αναισθησία να κάνω, μιας και πια είχα γεννήσει και θήλαζα το μικρό μου αγοράκι. Το πρόβλημα όμως ήταν πολύ έντονο. Είχα ήδη 4 μήνες δακρύρροια, μου προκαλούσε ζαλάδα, θολή όραση και δυσκολευόμουν να φροντίσω το παιδί μου. Επίσης όταν το θήλαζα σκουπιζόμουν με χαρτί συνέχεια για να μην πέφτει πάνω στο μικρό.

Την άλλη μέρα Σάββατο (20-4-2013) ένιωθα πολύ χάλια. Το μάτι ήταν κόκκινο, γεμάτο τσίμπλες, είχε πρηστεί, είχε βαρύνει, δάκρυζε ασταμάτητα, έκαιγε και η όρασή μου ήταν ακόμη πιο θολή. Εκεί η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Αρχισα να κλαίω και να λέω ότι ούτε το παιδί μου έχω καταφέρει να δω όπως είναι.Όλα τα βλέπω θολά και με ζαλίζουν τόσο καιρό. Τι θα κάνω…??? Ναι. Ξέρω ότι πρέπει να κάνω εγχείρηση, αλλά αυτό σημαίνει διακοπή θηλασμού, αφού θα κάνω ολική νάρκωση. Μου είπε τότε ο σύζυγός μου πως έχει κάνει τάμα στην Αγία Παρασκευή, να γίνω καλά χωρίς χειρουργείο και να προσευχηθώ κι εγώ. Μπήκα στο ίντερνετ και διάβασα το βίο Της. Την παρακάλεσα κι ακούμπησα το μάτι μου πάνω στην εικόνα που υπήρχε στο ίντερνετ (στο σπίτι δεν είχαμε εικόνα Της).

Αμέσως ένιωσα δροσιά εκεί που έκαιγε το μάτι μου. Δεν ήθελα να πάρω το μάτι μου από την εικόνα της. Τέτοια ανακούφιση. Βέβαια σκέφτηκα πως είναι η  ιδέα μου… Μετά από λίγη ώρα, παίρνω να θηλάσω το παιδί, κάτι που με στεναχωρούσε, καθώς όταν έσκυβα να το κοιτάξω, έτρεχε ποτάμι το δάκρυ μου πάνω του. Ο σύζυγός μου απέναντι μου συζητούσε για έναν τέταρτο χειρουργό οφθαλμίατρο, που θα πηγαίναμε μες τη βδομάδα και πως μπορεί να μη χρειαστεί γιατί η Αγία Παρασκευή θα κάνει το θαύμα! Σκέφτηκα μακάρι. Ξαφνικά (εκείνη τη στιγμή) με πιάνει μια έντονη καταρροή απο τη μύτη. Νόμισα πως κόλλησα ίωση και είπα ωχ Χριστέ μου μόνο αυτό μου έλειπε τώρα. Ακολούθησε ένα έντονο φτέρνισμα και ξάφνικά νιώθω ότι πνίγομαι από κάτι πίσω στο λαιμό μου.

Στην προσπάθειά μου να ελευθερωθώ κάνω ένα χαα και πετάγεται από το στόμα μου ένα κομμάτι συμπαγές μήκους 5 εκατοστών, πλάτους 4 χιλιοστών (μέτρηση από ειδικό χάρακα χειρουργού που το είδε μετά) σαν σκουλήκι, που είχε το σχήμα του δακρυϊκού σωλήνα όπως είναι στις φωτογραφίες των βιβλίων που είχα διαβάσει σχετικά το τελευταίο διάστημα. Τρομάξαμε και οι δυο και καταλάβαμε πως κάτι παράξενο έγινε.Εκείνη την ώρα ένιωσα έντονη δροσιά στο μάτι μου. Σταμάτησε να δακρύζει. Ξεπρήστηκε, έφυγε το βάρος, η θολή όραση, η ζάλη και η κολλώδης ουσία που σχημάτιζε τσίμπλες. Ναι. Καταλάβαμε τι έγινε και γονατίσαμε στη χάρη της Αγίας Παρασκευής (κάτι που νιώσαμε και κάναμε και οι δύο πρώτη φορά).

Έχουν περάσει τόσες μέρες και το μάτι μου είναι σαν να μην είχε ποτέ τίποτα. Κάθε πρωί που ξυπνάω σαστίζω συνειδητοποιώντας αυτό που έγινε. Οι γιατροί που επικοινώνησα μαζί τους ενθουσιάστηκαν. Με ρώτησαν τι έκανα πριν και πως αυτό δεν έχει ξαναγίνει στην καριέρα τους και ούτε υπάρχει στη βιβλιογραφία. Μάλιστα μου ζήτησαν να το φωτογραφίσουν και να πάρουν δείγμα μιας και δεν ξέρουν τη σύστασή του, για να το παρουσιάσουν σε οφθαλμολογικά συνέδρια! Είναι κανονικό εκμαγείο δακρυϊκού σωλήνα όπως είπαν. Με ευχαρίστησαν κιόλας γιατί αυτό όπως είπαν έχει επιστημονικό ενδιαφέρον. Επίσης παραδέχτηκαν πως έχω ιαθεί πλήρως! Πως αυτό δεν έχει ξαναγίνει και όταν τους είπα για την Αγία Παρασκευή, είπαν τι να πούμε συμβαίνουν κι αυτά. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και έκαναν το σταυρό τους. Ευχαριστώ την Αγία Παρασκευή που με βοήθησε είναι πραγματικά δίπλα μας, μας ακούει τόσο τόσο εύκολα  κι απλά.

(Όλο αυτό που μου συνέβη ξέρω πως πρέπει να το μοιραστώ. Έγινε για κάποιο λόγο. Δεν είμαι η εκλεκτή του Θεού. Δεν γνωρίζω πολλά για πολλούς Αγίους όπως δεν ήξερα και για την Αγία Παρασκευή και λυπάμαι γι αυτό). Τώρα έμαθα. Μας ακούν και μας αγαπούν.
Διαβάστε περισσότερα...