Παρακλητικός Κανών στον Άγιον Παντελεήμονα τον Ιαματικό και Μεγαλομάρτυρα.Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σου• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ
δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ
ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ
τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς
καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωΐ τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου• ἐξελού
μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μου• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ
ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας
τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Ὡς στρατιώτην τοῦ Χριστοῦ γενναιότατον, καί Ἀναργύρων ἰατρόν τόν σοφώτατον, ἀνευφημοῦμεν ἅπαντες ἐκ βάθους ψυχῆς, πόθω ἑορτάζοντες, τήν ἁγίαν σου μνήμην,
Παντελεῆμον ἔνδοξε, καί πιστῶς σοί βοῶμεν• τάς νόσους πάντων ἴασαι ἠμῶν, ταῖς πρός Χριστόν τόν Θεόν, θερμαίς σου δεήσεσι.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τή Θεοτόκω ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν, ἁμαρτωλοί καί ταπεινοί καί προσπέσωμεν, ἐν μετανοία, κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς• Δέσποινα βοήθησον, ἐφ’ ἠμίν σπλαγχνισθεῖσα•
σπεῦσον ἀπολλύμεθα, ὑπό πλήθους πταισμάτων• μή ἀποστρέψης σούς δούλους κενούς• σέ γάρ καί μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου•ἐπί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας
μου καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς
ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά
κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην,
ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός,
καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ
σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας
μου•ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν•ὁλοκαυτώματα
οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί
οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος. Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας
Πρό τοῦ μαρτυρίου τού σου, σοφέ, ὡς πέρ τόν θανόντα, ἀνεζώωσας ἐν Χριστῷ, οὕτω νεκρωθέντας δήγματι ἁμαρτίας, ἠμᾶς ταῖς σαῖς πρεσβείαις, πάντας ἀναστησον.
Ἀφθόνως τήν χάριν παρά Θεοῦ, λαβῶν ἰαμάτων, τάς ἰάσεις πάσας, σοφέ, παρέχεις ἀφθόνους τοῖς ἐν πίστει, Παντελεῆμον, προσιούσι τή εἰκόνι σου.
Νεκρωθεῖς τῷ κόσμω καί τόν Χριστόν, ὤ Παντελεῆμον, ἐνδυσάμενος ἐν χαρά, γέγονας δοχεῖον τοῦ Πνεύματος θεοφρον, τοῖς πάσιν ἀναργύρως βραβεύων ἴασιν.
Θεοτοκίον
Σταγόνα κατανύξεως τῷ οἰκτρῶ, ὀμβρησόν μοί, Κόρη, ἀναστέλλουσα βλαβερόν, καύσωνα καρδίας μου Παρθένε, ἐξαίρουσα πάθη τά πολεμοῦντα μέ.
Ὠδή γ΄. Σύ εἰ τό στερέωμα.
Τάς νόσους θεράπευσον, Παντελεῆμον, τοῦ δούλου σου, καί τήν ἐμήν, εὐχαίς σου καρδίαν, τή δυνάμει σου εὔφρανον.
Ἔνδοξε, σύ καύχημα, τοῦ προσιόντος σοί πέφυκας, σύ ἰατρός ἐμοῦ τηκομένου, ὑπό νόσων καί θλίψεων.
Λαβῶν, Ἀνάργυρε, παρά Χριστοῦ χάριν ἄφθονον, δοῦναι πιστοῖς, ἰάσεις τῶν νόσων, τούτων σύ μέ διασωσον.
Θεοτοκίον
Ἔχεις ἐν ἀγκάλαις σου, τόν Ποιητήν πάσης κτίσεως• τοῦτον διό, δυσώπει, Παρθένε, ἐκ κινδύνων ρυσθῆναι μέ.
Ὠδή δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε...
Ἐπί σέ νῦν κατέφυγον, ὤ Παντελεῆμον, θεῖε Ἀνάργυρε, μή παρίδης μέ τόν ἄθλιον, ἀλλ’ εὐχαίς σου θείαις διαφύλαξον.
Ἠρεμίαν μοί δώρησαι, Μάρτυς ἐν τῷ βίω καί νόσων ἴασιν, ταῖς ἐνθέρμοις σου ἐντεύξεσι, τῷ τή σή εἰκόνι προσπελάζοντι.
Μάρτυς ἔνδοξε προφθασον, καί τῆς ἁμαρτίας μέ κυματούμενον, δεινῶ σάλω ταῖς πρεσβείαις σου, ὅρμον πρός ἀκύμαντον ὁδήγησον.
Θεοτοκίον
Ράβδον θείαν ὁ ἔνδοξος, πάλαι Ἠσαΐας σέ κατωνόμασεν, ἄνθος φέρουσαν τόν Κύριον, Θεοτόκε μῆτερ ἀειπάρθενε.
Ὠδή ἐ΄. Φώτισον ἠμᾶς.
Ὄμβρησον μοί νῦν, ὑετόν τόν τοῦ ἐλέους σου, καί τῆς ἁμαρτίας μου τά ὀμβρήματα, Παντελεῆμον, ταῖς εὐχαίς σου καταξήρανον.
Νῦν αἵ δωρεαί, ὡς πηγαί πιστοῖς ἰάσεων, ταῖς λιταίς σου ἐπιχέονται, Παντελεῆμον, ἐκ Θεοῦ τοῖς προσιούσι σέ.
Ἅπαντας ἠμᾶς, πεπτωκότας εἰς τά χάσματα, τῆς ἁμαρτίας τά βαθύτατα, ταῖς πρός Θεόν σου, πρεσβείαις ἔγειρον ἅγιε.
Θεοτοκίον
Ἄχραντε ψυχῆς, τῆς ἐμῆς τά ἀρρωστήματα, καί τοῦ σώματός μου ἴασαι, ταῖς μητρικαίς σου πρεσβείαις, Κόρη πανάμωμε.
Ὠδή στ΄. Ἰλάσθητί μου.
Τά νάματά σου, σοφέ, ὡς πέρ πηγή Σιλωάμ πότε, ἐκβλύζουσι τοῖς πιστοῖς, παντοία ἰάματα, παύων τά νοσήματα, τῶν προσπελαζόντων, τή σῆ σκέπη, παναοίδιμε.
Οἱ προσιόντες πιστῶς, Παντελεῆμον μακάριε, ἐν τῷ σεπτῶ σου ναῶ, τήν ρῶσιν λαμβάνουσι, καί τήν ἀπολύτρωσιν, πάντων τῶν κινδύνων, καί δεινῶν ταῖς ἰκεσίαις σου.
Νοός μου τοῦ ἀσθενοῦς, ὡς θησαυρός τῶν ἰάσεων, Παντελεῆμον κλεινέ, ἀφθόνως τήν ἴασιν, δώρησαι τοῦ κάμνοντος, καί ὀδυνωμένου, τή τοῦ Πνεύματος χάριτι.
Θεοτοκίον
Φιλάγαθε Μαριάμ, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ἀγάθυνον, τήν ρυπαρᾶν μου ψυχήν, καί ρύσαι κολάσεως, καί πάσης κακώσεως, σόν θερμόν οἰκέτην, τόν ἐκ πόθου ἀνυμνοῦντα σέ.
Πρός τό Διασωσον...
Ἀνάργυρε Παντελεῆμον, ταῖς θείαις λιταίς σου, τά τῆς ψυχῆς ἠμῶν πάθη θεράπευσον, καί δώρησαι ἴασιν τοῖς νοσούσι.
Θεοτοκίον
Ἄχραντε εὐλογημένη Μαρία, ταῖς ἰκεσίαις Παντελεήμονος τοῦ κλεινοῦ διαφύλαξον, ἐκ νόσων τέ καί κινδύνων σούς δούλους.
Ὁ Ἱερεύς μνημονεύει• εἴτα τό Κοντάκιον. Ἦχος β΄.
Θεῖον ἰατρόν ἐν γῆ πλουτοῦντες σέ, Ἀνάργυρε, ἐν θερμοτατη πίστει καί εὐσεβεῖ σου δεόμεθα• πάντα νοσοῦντα καί καταπονούμενον, ταῖς λιταίς σου διασωσον, τάς ρίζας τῶν
ἐπωδύνων παθῶν, τή τοῦ Σωτῆρος ἰσχύϊ ἐκτέμνων, καί ἀναστέλλων τάς χαλεπᾶς τῆς ἀθυμίας ἐπικλύσεις, Παντελεῆμον μάρτυς ἀξιάγαστε.
Καί εὐθύς τό Προκείμενον. Ἦχος δ΄.
Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, καί ὡσεί κέδρος ἡ ἕν τῷ Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στίχος. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκω Κυρίου, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἠμῶν ἑξανθήσουσιν.
Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν (ΣΤ΄ 17-19)
Τῷ καιρῶ ἐκείνω ἦλθε πρός τόν Ἰησοῦν ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καί πλῆθος πολύ του λαοῦ, ἀπό πάσης της Ἰουδαίας καί Ἱερουσαλήμ καί τῆς παραλίου Τύρου καί Σιδῶνος,
οἵ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ, καί ἰαθῆναι ἀπό τῶν νόσων αὐτῶν, καί οἱ ὀχλούμενοι ὑπό πνευμάτων ἀκαθάρτων, καί ἐθεραπεύοντο. Καί πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἀπτεσθαι αὐτοῦ•
ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο, καί ἰάτο πάντας. (Θ΄ 1-2). Συγκαλεσάμενος δέ τούς δώδεκα μαθητᾶς αὐτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς δύναμιν καί ἐξουσίαν ἐπί πάντα τά δαιμόνια,
καί νόσους θεραπεύειν. Καί ἀπέστειλεν αὐτούς κηρύσσειν τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί ἰάσθαι τούς ἀσθενοῦντας (I΄ 16-21). Καί ἔλεγεν αὐτοῖς. Ὁ ἀκούων ὑμῶν, ἐμοῦ ἀκούει•
καί ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς, ἐμέ ἀθετεῖ• ὁ δέ ἐμέ ἀθετῶν, ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντα μέ. Ὑπέστρεψαν δέ οἱ ἑβδομήκοντα μετά χαρᾶς, λέγοντες. Κύριε, καί τά δαιμόνια ὑποτάσσεται
ἠμίν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δέ αὐτοῖς. Ἐθεώρουν τόν Σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. Ἰδού δίδωμι ὑμίν τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπιῶν,
καί ἐπί πάσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καί οὐδέν ὑμᾶς οὐ μή ἀδικήση. Πλήν ἐν τούτω μή χαίρετε, ὅτι τά πνεύματα ὑμίν ὑποτάσσεται, χαίρετε δέ μᾶλλον, ὅτι τά ὀνόματα ὑμῶν
ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν αὐτή τή ὥρα ἠγαλλιάσατο τῷ Πνεύματι ὁ Ἰησοῦς, καί εἶπεν• Ἐξομολογοῦμαι σοί, Πάτερ, Κύριέ του οὐρανοῦ καί τῆς γής, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό
σοφῶν καί συνετῶν, καί ἀπεκάλυψας αὐτά νηπίοις• ναί, ὁ Πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Τάίς του Ἀναργύρου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἁπάλλαξον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τάίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Καί τό παρόν.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Δεῦτε οἱ Ὀρθόδοξοι, πνευματικῶς εὐφρανθῶμεν, δεῦτε τόν Ἀνάργυρον πάντες καταστέψωμεν θείοις ἄσμασι, πρός αὐτόν λέγοντες• ὤ Παντελεῆμον, ἰατρέ νοσούντων ἄριστε,
λιμήν τέ εὔδιε, τῶν χειμαζομένων τοῖς πταίσμασι, προφθάσας δός τήν ἴασιν, πάσι τοῖς θερμῶς σοί προστρέχουσι, καί δεινῶν παντοίων, ἁπάλλαξον ἠμᾶς ταῖς σαῖς εὐχαῖς, καί
εἰρηναίαν κατάστασιν, τῷ κόσμω πρυτάνευσον.
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου. Ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί καταπεμψον
ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια. Πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Προστασίαις
τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων. Ἰκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων.
Τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί
Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν Θαυματουργῶν. Τῶν ἁγίων ἐνδόξων
μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόιρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν
ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί ’Ἄννης. Τοῦ ἁγίου Ἰαματικοῦ καί
Μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα, καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.
Ὠδή ζ΄. Παῖδες Ἑβραίων...
Θείαις, Ἀνάργυρε, εὐχαίς σου, πρός τόν Κτίστην διασωσον, σόν δοῦλον• συνταράσσει μέ γάρ βυθός ἁμαρτημάτων, χειμάζει καί κλυδώνιον, καί φλογμός τῶν παθημάτων.
Ἔφθασαν ἅπαντες ἐν πίστει, εἰς λιμένα τοῦ θείου Ἀναργύρου, οἱ ἐν νόσοις δειναῖς, ποντούμενοι βοῶντες• εὐχαίς σου, ὤ Ἀνάργυρε, τήν ὑγείαν ἠμίν δίδου.
Ἴνα, Ἀνάργυρε, τιμῶ σέ, καί δοξάζω τά ἔνδοξά σου ἄθλα, ἀσθενείας δεινάς, σόν δοῦλον τυραννοῦσας, ἰάτρευσον καί δώρησαι, τήν κατ’ ἄμφω ὑγιείαν.
Θεοτοκίον
Ἔστησας ρύμην τοῦ θανάτου, τόν ἀθάνατον Θεόν καί Βασιλέα, ὡς τεκοῦσα Ἁγνή, ὄν πάντες ἀνυμνοῦμεν, εὐλογημένος λέγοντες, ὁ καρπός τῆς σῆς κοιλίας.
Ὠδή ἡ΄. Τόν Βασιλέα.
Ὅσοι ἐν πίστει εἰλικρινεῖ προσιούσι, τῷ ναῶ σου, Παντελεῆμον μάρτυς, ψυχῶν καί σωμάτων λαμβάνουσι τήν ρῶσιν.
Ναός τοῦ θείου, ἐπί γής Ἀναργύρου, ἰατρεῖον πρόκειται τοῖς πάσι, παύων αὐτῶν νόσους, ψυχῶν τέ καί σωμάτων.
Σαῖς πρός τόν Κτίστην, Παντελεῆμον, πρεσβείαις, τοῖς τυφλοῖς παρέχεις ἰατρείαν, καί νοσούσι πάσι τήν ποθητήν ὑγείαν.
Θεοτοκίον
Ἰκεσίαις, ταῖς πρός Θεόν σου, Παρθένε, τῶν τοῦ βίου δυσχερῶν μέ σύ σῶσον, καί τόν σάλον παῦσον ἀσθενειῶν παντοίων.
Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Εὐχαίς σου τάς σειρᾶς μου, τῶν πταισμάτων λύσον, καί τό χειρόγραφον μάρτυς διαρρηξον, τῆς ἁμαρτίας τοῦ σοί πιστῶς προσπελάζοντος.
Βοηθείας χείρα, προφθάσας ὄρεξον μοί, καί ἀδόκητων δεινῶν μέ ἁπάλλαξον, Παντελεῆμον, ταῖς θείαις ὄντως πρεσβείαις σου.
Ὤ Παντελεῆμον, στῆσον μου τόν σάλον, τῶν λογισμῶν καί τήν λύπην καταπαυσον, τῆς ταλαίπωρου ψυχῆς μου, θεῖε Ἀνάργυρε.
Θεοτοκίον
Μαρία, μή μέ δείξης, ἐπιχάρμα δαιμόνων, ἐν τή τῆς Κρίσεως ὥρα, Πανάμωμε, ἀλλ’ εὐμενῶς τόν Σωτηρά μου ἐξιλέωσαι.
Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν.
Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις Ὀρθοδόξων ἡ καλλονή, χαίροις διωχθέντων, καταφύγιον ἰσχυρόν, χαίροις τῶν ἐν θλίψει, καί τῶν ἐν ἐξορία, Προκόπιε Θεοφρον, τό παραμύθιον.
Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.
Τούς μετ’ εὐλαβείας τήν ἱεράν, εἰκόνα σου μάρτυς, προσκυνοῦντας σαῖς ἱεραῖς, πρός Θεόν πρεσβείαις, σῶζε δεινῶν παντοίων, Παντελεῆμον θεῖε, ἰατρέ μέγιστε.
Δόξη, ἀθλοφόρε, μαρτυρική, παρεστῶς τῷ θρόνω, τοῦ Παντάνακτος καί Θεοῦ, μέμνησο τῶν πίστει, τήν μνήμην σου τελούντων, Παντελεῆμον θεῖε, ἰατρέ ἄμισθε.
Ὡς ἀστήρ ἀνέτειλας νοητός, ἄθλοις μαρτυρίου, ἀπαστράπτων καί τῶν παθῶν, τήν ἀχλύν διώκων, Παντελεῆμον μάρτυς, τῶν ἐπικαλουμένων σέ μετά πίστεως.
Τούς ἀνευφημούντας σέ εὐλαβῶς, τούς λαμπρούς ἀγώνας, καί τούς ἄθλους, μάρτυς Χριστοῦ, τήν τεθείαν μνήμην, τελοῦντας ἐτησίως, Παντελεῆμον• μάκαρ, σῶζε πρεσβείαις σου.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἁγίοι πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.
Τρισάγιον. Καί τό Τροπάριον. Ἦχος γ΄.
Ἀθλοφόρε ἅγιε καί ἰαματικέ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῶ, ἴνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχη ταῖς ψυχαῖς ἠμῶν.
Ὁ Ἱερεύς ποιεῖ Ἐκτενῆ, καί Ἀπόλυσιν, καθ’ ἤν ψάλλομεν τό παρόν
Προσόμοιον. Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου Σέ νεκρόν...
Χάριν σύ παρέχεις τοῖς πιστοῖς, ἀναργύρως μάρτυς παμμάκαρ, Παντελεῆμον σοφέ, καί τή ἱκεσία σου διώκεις πνεύματα, καί τυφλοῖς τήν ἀναβλέψιν, ἔνδοξε, βραβεύεις,
ὡς θεράπων γνήσιος, τοῦ παντεπόπτου Χριστοῦ• ὅθεν ἰατρέ Ὀρθοδόξων, πάντας τούς πιστῶς σέ ὑμνοῦντας, ρύσαι ἐκ παντοίας περιστάσεως.
Πηγή από: http://xristianos.gr/
