Ιεροί κανόνες και εξορκισμοί

Υπάρχει ένας κανόνας ο Ξ (=60ος) της ΣΤ Οικουμενικής Συνόδου που ορίζει τα εξής: Όποιος υποκρίνεται ότι έχει δαιμόνιο και παρουσιάζει συμπτώματα των δαιμονιζομένων προκειμένου να αποσπά
χρήματα ή το κάνει από φαυλότητα γνώμης και γυρνά διάφορες πόλεις δημιουργώντας εντυπωσιασμούς και θεατρινισμούς και γίνεται αιτία ταραχής σε ανυποψίαστους ανθρώπους, προστάζει ο κανόνας να
κανονίζεται και να επιτιμάτε με κάθε τρόπο και μάλιστα να υποβάλλεται σε σκληραγωγίες και κόπους στις οποίες εμπίπτουν και όσοι είναι πραγματικά δαιμονισμένοι για να ελευθερωθούν από το δαιμόνιο
που ανυποψίαστα οικειώθηκαν οι υποκρινόμενοι δαιμονισμένοι. Και μάλιστα όπως αυτοί που προσκολλώνται με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό γίνονται ένα πνεύμα με Αυτόν, έτσι παθαίνει και όποιος παίζει με
τον διάβολο, νομίζοντας ότι παίζει μαζί του γίνεται ένα μ' εκείνον.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας ο δαιμονισμένος θεωρείται ακάθαρτος. Σύμφωνα με την ερμηνεία του ΟΘ' κανόνος των Αγίων Αποστόλων ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει ότι «κάθε
δαιμονισμένος ωσάν ακάθαρτος κρίνεται, επειδή και δίδει υποψίαν ότι δια την φαυλότητα της ζωής του έδωκεν άδειαν εις τον διάβολον και εμβήκεν εις αυτόν».

Στον ίδιο κανόνα ΟΘ' των Αγίων Αποστόλων συνεχίζοντας την ερμηνεία ο Άγιος Νικόδημος αναφέρει «ότι ανίσως τινάς έχη δαιμόνιον παντοτεινόν, ο τοιούτος ας μη γίνεται κληρικός. Αλλά μηδέ ας
συμπροσεύχηται εν τη Εκκλησία με τους πιστούς, δια να μη ταράτη την προσευχήν και δοξολογίαν αυτών την εις Θεόν, με τας αταξίας, και δαιμονιώδεις κραυγάς του, τας συνήθεις εις τους δαιμονιζομένους».



Ο δε ΞΑ' κανόνας της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου ορίζει ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να μεταχειρίζονται κανένα πράγμα από εκείνα όπου οι ειδωλολάτρες μεταχειρίζονταν δηλαδή μαντείας και γοητείας. Και
μάλιστα ο κανόνας είναι τόσο αυστηρός όχι μόνον για τους επαγγελματίες μάγους, χαρτορίχτρες, γητευτές, νεφοδιώκτες, φυλακτήριους όσο και για όλους εκείνους που τρέχουν να ζητήσουν συμβουλές ή να
μάθουν το μέλλον.

Ο κανόνας είναι αυστηρός και προστάζει έξι χρόνια αποχή από τα άχραντα μυστήρια. Γιατί δεν μπορεί κάποιος που λέει ότι είναι Χριστιανός να τρέχει και με το Θεό και με το διάβολο. Γιατί ποια κοινωνία έχει
το φως με το σκοτάδι; Η ποια ένωση έχει ο Ναός του Θεού με τον διάβολο και τους οίκους όπου τελούνται οι μαντικές τέχνες;

Στον ίδιο κανόνα ΞΑ' της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου ορίζεται ότι ο κληρικός απαγορεύεται να χρησιμοποιεί τα των μάγων τεχνάσματα. Εάν δε και τα χρησιμοποιεί εξάπαντος καθαιρείται και πέφτει του υψηλού
υπουργήματος της ιεροσύνης.

Π. Θεμιστοκλέους Στ. Χριστοδούλου

Πηγή από: http://xristianos.gr/