"ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗ "ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΦΙΤΙΣΣΗΣ".
Ο ιερεύς· Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου ...
Ηχος δ´. Τη Θεοτόκω εκτενώς.
Τους καταφεύγοντας τη ση εικόνι και αιτουμένοις την σην επιστασίαν, ω Μήτερ, Χρυσαφίτισσα, την υγείαν χάριζε, πλήρου πάσας αιτήσεις, σώους διαφύλαττε του υμνείν την σην χάριν, ότι υπάρχεις πάσιν χορηγός παντός καλού, Θεοτόκε Πανάχραντε.
Δόξα.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής· Δέσποινα βοήθησον, εφ ἡμῖν σπλαχνισθείσα· σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων· μη αποστρέψης Σους δούλους κενούς· Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου· σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν´ (50ος) Ψαλμός.
Ο Κανών.
Ωδή α´. Υγράν διοδεύσας.
Υγείαν και ρώσιν σωματικήν και νου φωτισμόν τε και βασάνων απαλλαγήν, ημίν τοις σοις δούλοις παράσχου, Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε.
Ελέους ανέδειξας την πηγήν και της σης φροντίδος την εικόνα σου τοις πιστοίς, τοις επιζητούσιν αρωγήν σου, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε.
Δόξα.
Χαίρε Πύλη Θεία, Μήτερ σεμνή, δι ἧς ο Θεός μας εσαρκώθη επί της γης, δι οὗ εν παντί ζωοποιούνται πάντες πιστοί σου, Μήτερ Πανάχραντε.
Και νυν.
Το έλεος δίδεις πάσιν πιστοίς, ω συμπαθεστάτη και χαρίζεις τας δωρεάς, και σώζεις ημάς παντός κινδύνου, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε.
Ωδή γ´. Ουρανίας αψίδος.
Εκ ποικίλων παγίδων του πονηρού δαίμονος, και της ψυχοφθόρου κακίας, ημάς απάλλαξον, Μήτερ Θεόνυμφε, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ, τους θερμώς προστρέχοντας τη προστασία σου.
Τους την σην προστασίαν αιτουμένους βοήθησον τη ση ισχυρά βοηθεία, Κόρη Πανύμνητε, προς σε γαρ σπεύδουσιν, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ, το σεπτόν σου όνομα επικαλούμενοι.
Δόξα.
Του Υιού σου η χάρις τοις πιστοίς σου παρέχεται, εκ της σης Αγίας Εικόνος, Μήτερ Πανάχραντε, βοηθούσα άπαντας και αναψύχουσα πάντας, τους πυρί των θλίψεων κατακαιομένους.
Και νυν.
Την ειρήνην παράσχου, Παρθένε Άχραντε, τη ση ισχυρά βοηθεία, πάσιν αιτούσιν σε, ω Χρυσαφίτισσα και εν ειρήνη και πίστει την ζωήν κυβέρνησον ημών δεόμεθα.
Διάσωσον, Χρυσαφίτισσα Κόρη Θεογεννήτορ, εκ παντοίων κινδύνων και περιστάσεων, τους καταφεύγοντας πίστει τη χάριτί σου.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Είτα μνημονεύει ο ιερεύς, δι οὓς η παράκλησις γίνεται, και ημείς μεθ ἑκάστην αίτησιν ψάλλομεν το Κύριε, ελέησον (γ´).
Ο χορός· Αμήν.
Κάθισμα.
Ήχος β´. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβεία θερμή και τείχος ισχυρότατον, ελέους πηγή, πιστών σου καταφύγιον, εκτενώς βοώμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ωδή δ´. Εισακήκοα, Κύριε.
Πιεζόμενοι θλίψεσιν προς την σην βοήθειαν καταφεύγομεν, και λυτρούμεθα, Πανάχραντε, πάσης επηρείας του αλάστορος.
Πειρασμών ελευθέρωσον, θλίψεων, κινδύνων και περιστάσεων, πάντας, Μήτερ Χρυσαφίτισσα, τους τα μεγαλεία σου δοξάζοντας.
Δόξα.
Νόσους και φθοράς απομάκρυνον και υγείαν πάσιν ημίν χορήγησον, μητρική σου αγαθότητι, τους τα Μεγαλεία σου δοξάζοντας.
Και νυν.
Την χαράν πάσιν δώριζε, και την Υιού σου χάριν Πανάχραντε, Θεοτόκε Χρυσαφίτισσα, τους σε μεγαλύνοντας Θεόνυμφε.
Ωδή ε´. Φώτισον ημάς.
Πάντες οι πιστοί, μεγαλύνουσί σε Κυρία ως προστάτιδα, και εν πάσιν βοηθόν· συ γαρ πάντας ελεείς, ω Χρυσαφίτισσα.
Θείον θησαυρόν, την Εικόνα σου κατέχοντες, πάντες οι εν Μονεμβασία, σεμνή, δαψιλώς τας δωρεάς απολαμβάνουσιν.
Δόξα.
Την σην εορτήν και μετάστασιν Πανάχραντε, εορτάζομεν και χαίρομεν πιστοί, έχοντές σε την θερμήν, ημών προστάτιδα.
Και νυν.
Σκέπασον σεμνή, Χρυσαφίτισσα Μήτερ ημών τους πιστούς Σου, Λακωνίας τα παιδία, και χορήγησον αυτοίς αφειδώς προστασίαν.
Ωδή ς´. Την δέησιν.
Μαστίγων και κινδύνων ποικίλων και δεινών φοβερών τε και νόσων, Χρυσαφίτισσα Πάναγνε Κόρη, και βασκανίας δεινής ελευθέρωσον τους καταφεύγοντας πιστώς προς την σην ταχυτάτην αντίληψιν.
Εν πίστει τω σω ναώ προσιόντες, πανταχόθεν, Θεοτόκε της Ελλάδος, από βαθέων ψυχής σοι βοώμεν· ασθενειών και ποικίλων κακώσεων ελεύθερον και γαληνόν, ημών τήρει τον βίον δεόμεθα.
Δόξα.
Χαράν, κόρη πιστοίς σου παρέσχες και ταχείαν την λύσιν ζητημάτων, και εν θλίψεσι παρηγορίαν και εκ κινδύνων ταχείαν την λύτρωσιν, συ Χρυσαφίτισσα, διο πας πιστός σοι προσφεύγει και σώζεται.
Και νυν.
Διάσωσον βασκανίας και νόσου και ποικίλων παγίδων του εχθρού μας και χάριτός σου πλήρωσον πάντας, Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε· και ζώωσον ημάς συμπαθώς, τη του Υιού σου δυνάμει, ω Πάναγνε.
Διάσωσον, Χρυσαφίτισσα Πανύμνητε Κόρη, εκ ποικίλων κινδύνων και περιστάσεων τους καταφεύγοντας, πίστει τη χάριτί σου.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ ἐσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Είτα μνημονεύει και πάλιν ο ιερεύς, δι οὓς η παράκλησις γίνεται, και ημείς μεθ ἑκάστην αίτησιν ψάλλομεν το Κύριε, ελέησον (γ´).
Ο χορός· Αμήν.
Μετά δε την εκφώνησιν, το επόμενον·
Κοντάκιον. Ήχος β´. Προστασία των Χριστιανών.
Τη προστασία σου Κόρη προστρέχοντες, ελευθερούμεθα πάσης κακώσεως, διο σου την χάριν κηρύττομεν, ω Χρυσαφίτισσα πίστει καλούντες σε· συ γαρ ημών καταφύγιον.
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι του ονόματός Σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στιχ. Άκουσον θύγατερ και ίδε, και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού Σου, και του οίκου του Πατρός Σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους Σου.
Ο Ιερεύς· Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Ο χορός· Κύριε, ελέησον (γ´).
Ο Ιερεύς· Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου.
Ο Ιερεύς· Ειρήνη πάσι.
Ο χορός· Και τω πνεύματί σου.
Ο Ιερεύς· Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου, το Ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.
Το Ευαγγέλιον (Λουκ. κεφ. α´ 39-49, & 56)
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής, εις πόλιν Ιούδα· και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη, και είπεν· Ευλογημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτά μου, εσκίρτησεν το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ· Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τω Θεώ τω Σωτήρί μου· ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ, από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί· ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις, και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριας η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις Χρυσαφιτίσσης, ταις θείαις ικεσίαις, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β´. Όλην αποθέμενοι.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προστασίαν φοβεράν, και βοήθειαν Κόρη, ισχυρόν προπύργιον εν παντί των βίω, ω Μήτερ σε έχοντες· εκ κινδύνων, θλίψεων και ολισθημάτων, και παγίδων του εχθρού, και πάσης, Δέσποινα, άλλης συμφοράς τε και μάστιγος· ταχέως εκλυτρούμεθα, τη ση βοηθεία Πανάχραντε. Όθεν μη ελλείπης παρέχειν τας ιάσεις συμπαθώς, τοις προς την σην αγαθότητα, Κόρη ατενίζουσιν.
Έτερα Θεοτοκία.
Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε· αλλ αἰτεῖται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων, υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
Ο Ιερεύς· Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου·
Ο χορός· Κύριε, ελέησον (ιβ´).
Είτα, αποπληρούμεν τας λοιπάς ωδάς του Κανόνος.
Ωδή ζ´. Οι εκ της Ιουδαίας.
Χάριζε την υγείαν των ψυχών και σωμάτων τε και βοήθειαν, Μητέρα του Κυρίου, τη ση θερμή πρεσβεία τοις πίστει αδιστάκτω προσιούσιν και ψάλλουσιν· ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.
Χρυσαφίτισσα Μήτερ, η Θεόν σαρκωθέντα ασπόρως τέξασα, ταις θείαις σου πρεσβείαις περιφρουρεί Μονεμβασίας Κάστρον, ίνα υμνούσί σε πιστοί, σωθέντες χάριτί σου.
Δόξα.
Ως εβοήθησας πάντας τους πιστούς εν κινδύνοις ω Χρυσαφίτισσα, ούτω και νυν κινδύνοις, παγίδας, απειλάς τε, δίωξον, σύντριψον, ω Προστασία Φοβερά, Κυρία των Αγγέλων.
Και νυν.
Ως μετέβης το πάλαι εκ χωρίου εις Κάστρον της Μονεμβάσιας, νυν πέταξον ταχέως εν ώρα του κινδύνου, ω Χρυσαφίτισσα, και σώζε πάντας πιστούς βοήθειαν αιτούντος.
Ωδή η´. Τον Βασιλέα των ουρανών.
Σώσόν με Κόρη, της φρικτής μαγγανίας και δεινής βασκανίας με ρύσαι, νυν της απειλούσης ζωήν μου την αθλίαν.
Χάριτι θεία βοηθείας σου Μήτερ, παραμύθησαι την θλίψιν της ψυχής μου, ίνα σε δοξάζω· Υπερδεδοξασμένη.
Δόξα.
Σην προστασίαν, Χρυσαφίτισσα Μήτερ, νυν πλουτίσαντες εν τω παρόντι βίω, θερμώς ευχαριστούμεν· μεγαλύνοντές σε.
Και νυν.
Ίδε ευσπλάχνως, Χρυσαφίτισσα Μήτερ, τους προστρέχοντας εικόνι σου τη θεία, σπεύσον, δος πάσιν το μέγα έλεός σου.
Ωδή θ´. Κυρίως Θεοτόκον.
Ούσα η Προστάτις της οικογενείας, Χρυσαφίτισσα Μήτερ, ευλόγησον, νέους τους πιστούς σου, εν αρχή, συνεχεία, εγγάμου βίου τους.
Έκτεινον την χείρα πάσι τοις δεομένοις και εκ κινδύνων πιστούς σου διάσωζε, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ ημών πανθαύμαστε.
Ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ, σώσον ημάς.
Μητέρα του Θεού μας, Κυρία των Αγγέλων, τη χάριτί σου πιστώς καταφεύγουσιν, πλήθη πιστών Ορθοδόξων και διασώζονται.
Ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ, σώσον ημάς.
Υμνούμέν σου την χάριν, Κεχαριτωμένη, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε, ότι ημάς περισκέπεις και σώζεις πάντοτε.
Και ευθύς το·
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.
Την υψηλοτέραν των Ουρανών, και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.
Και θυμιά ο ιερεύς το θυσιαστήριον και τον ναόν, όπου ψάλλεται η Παράκλησις, και ψάλλομεν τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Ω Θεού Μητέρα και θαυμαστή, Άχραντε Παρθένε, συ το καύχημα των πιστών, πλήρου τας αιτήσεις των προσερχομένων τη θεία σου εικόνι, ω Χρυσαφίτισσα.
Δέξου, ω Μητέρα μας ευμενώς, προς τους νέους πάντας, τους προστρέχοντας ευλαβώς, προς την σην εικόνα, εν πίστει αδιστάκτω και λύτρωσαι κινδύνων, ω Χρυσαφίτισσα.
Της Χρυσαφιτίσσης τη θαυμαστή και σεπτή εικόνι καταφύγωμεν ευλαβώς, ίνα φυλαχθώμεν εκ πάσης επηρείας και πάσης ενεργείας του πολεμήτορος.
Χαίρε των Αγγέλων η χαρμονή, χαίρε των πιστών σου η ταχεία καταφυγή, των πασχόντων, χαίρε, η ίασις Παρθένε, και της Μονεμβασίας, Μήτερ, Υπέρμαχε.
Δεύτε Ορθοδόξων αι στρατιαί, τη σεπτή εικόνι Χρυσαφίτισσας της Μητρός, κλίνοντες το γόνυ μεγαλύνομέν την, ως του Θεού Μητέρα και προστασίαν μας.
Πάσης Λακωνίας η βοηθός, δέξαι μου τους ύμνους, ω Παρθένε Μήτερ σεμνή, ω Χρυσαφίτισσα δέομαί σου, την έκβασιν παράσχου παντός αιτήματος.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Τρισάγιον...
Απολυτίκιον
Ήχος α´. Της ερήμου πολίτης.
Εικόνα Σου αγίαν, Χρυσαφίτισσα Άχραντε, νυν πανευλαβώς προσκυνούντες γεραίρομεν Παρθένε, επέστη γαρ Πρόμαχος ημών, παρέχουσα θαυμάτων ποταμόν· εκ κινδύνων παντοίων ημάς απαλλάττουσα, ευχαρίστως βοώμεν· Δόξα τω Σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω Σε μεγαλύναντι, δόξα τω παρέχοντι ημίν την χάριν δια Σου.
Είτα τα τροπάρια ταύτα.
Ήχος πλ. β´.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς· πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελεήσον ημάς.
Δόξα.
Κύριε, ελέησον ημάς· επί σοι γαρ πεποίθαμεν· μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών· αλλ ἐπίβλεψον και νυν, ως εύσπλαγχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών· συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου· πάντες έργα χειρών σου, και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νυν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε· ελπίζοντες εις σε, μη αστοχήσωμεν· ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων· συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των χριστιανών.
Είτα μνημονεύει και πάλιν ο ιερεύς, και μεθ ἑκάστην αίτησιν ψάλλομεν το Κύριε, ελέησον (γ´).
Ο χορός· Αμήν.
Και ο ιερεύς ποιεί την απόλυσιν·
Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι. Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού Μητρός, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, χάριτι και σκέπη της θαυματουργού εικόνος της Χρυσαφιτίσσης· δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού· προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων· ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου· των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων· των αγίων ενδόξων και καλλινίκων μαρτύρων· των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών· του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Λεοντίου· του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Ιωάννου· του εν αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού· του αγίου (του Ναού)· των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης· του αγίου (της ημέρας), ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.
Μετά την Απόλυσιν ψάλλονται τα επόμενα τροπάρια.
Ήχος β´. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντας τους την θείαν και σεπτήν, κατασπαζομένους εικόνα σου Χρυσαφίτισσα, ήνπερ θεωρούμεν νυν ημών προστάτιδα, πειρασμών ελευθέρωσον και νόσων παντοίων και πταισμάτων αίτησαι ημών την άφεσιν, ίνα μεγαλύνωμεν πάντες τα σα μεγαλεία, Παρθένε, και την προς ημάς κηδεμονίαν σου.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Εκ παντοίων κινδύνων τους δούλους σου φύλατε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, την ελπίδα των ψυχών ημών.
Τη πρεσβεία Κύριε, πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου, την σην ειρήνην δος ημίν, και ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων.
Υπό την σην ευσπλαχνίαν καταφεύγομεν Θεοτόκε, τας ημών ικεσίας μη παρίδης εν περιστάσει, αλλ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, μόνη Αγνή, μόνη ευλογημένη.
Ο Ιερεύς· Δι ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς.
Ο Αναγνώστης· Αμήν.
Ο ιερεύς· Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου ...
Ηχος δ´. Τη Θεοτόκω εκτενώς.
Τους καταφεύγοντας τη ση εικόνι και αιτουμένοις την σην επιστασίαν, ω Μήτερ, Χρυσαφίτισσα, την υγείαν χάριζε, πλήρου πάσας αιτήσεις, σώους διαφύλαττε του υμνείν την σην χάριν, ότι υπάρχεις πάσιν χορηγός παντός καλού, Θεοτόκε Πανάχραντε.
Δόξα.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής· Δέσποινα βοήθησον, εφ ἡμῖν σπλαχνισθείσα· σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων· μη αποστρέψης Σους δούλους κενούς· Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου· σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν´ (50ος) Ψαλμός.
Ο Κανών.
Ωδή α´. Υγράν διοδεύσας.
Υγείαν και ρώσιν σωματικήν και νου φωτισμόν τε και βασάνων απαλλαγήν, ημίν τοις σοις δούλοις παράσχου, Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε.
Ελέους ανέδειξας την πηγήν και της σης φροντίδος την εικόνα σου τοις πιστοίς, τοις επιζητούσιν αρωγήν σου, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε.
Δόξα.
Χαίρε Πύλη Θεία, Μήτερ σεμνή, δι ἧς ο Θεός μας εσαρκώθη επί της γης, δι οὗ εν παντί ζωοποιούνται πάντες πιστοί σου, Μήτερ Πανάχραντε.
Και νυν.
Το έλεος δίδεις πάσιν πιστοίς, ω συμπαθεστάτη και χαρίζεις τας δωρεάς, και σώζεις ημάς παντός κινδύνου, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε.
Ωδή γ´. Ουρανίας αψίδος.
Εκ ποικίλων παγίδων του πονηρού δαίμονος, και της ψυχοφθόρου κακίας, ημάς απάλλαξον, Μήτερ Θεόνυμφε, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ, τους θερμώς προστρέχοντας τη προστασία σου.
Τους την σην προστασίαν αιτουμένους βοήθησον τη ση ισχυρά βοηθεία, Κόρη Πανύμνητε, προς σε γαρ σπεύδουσιν, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ, το σεπτόν σου όνομα επικαλούμενοι.
Δόξα.
Του Υιού σου η χάρις τοις πιστοίς σου παρέχεται, εκ της σης Αγίας Εικόνος, Μήτερ Πανάχραντε, βοηθούσα άπαντας και αναψύχουσα πάντας, τους πυρί των θλίψεων κατακαιομένους.
Και νυν.
Την ειρήνην παράσχου, Παρθένε Άχραντε, τη ση ισχυρά βοηθεία, πάσιν αιτούσιν σε, ω Χρυσαφίτισσα και εν ειρήνη και πίστει την ζωήν κυβέρνησον ημών δεόμεθα.
Διάσωσον, Χρυσαφίτισσα Κόρη Θεογεννήτορ, εκ παντοίων κινδύνων και περιστάσεων, τους καταφεύγοντας πίστει τη χάριτί σου.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Είτα μνημονεύει ο ιερεύς, δι οὓς η παράκλησις γίνεται, και ημείς μεθ ἑκάστην αίτησιν ψάλλομεν το Κύριε, ελέησον (γ´).
Ο χορός· Αμήν.
Κάθισμα.
Ήχος β´. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβεία θερμή και τείχος ισχυρότατον, ελέους πηγή, πιστών σου καταφύγιον, εκτενώς βοώμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.
Ωδή δ´. Εισακήκοα, Κύριε.
Πιεζόμενοι θλίψεσιν προς την σην βοήθειαν καταφεύγομεν, και λυτρούμεθα, Πανάχραντε, πάσης επηρείας του αλάστορος.
Πειρασμών ελευθέρωσον, θλίψεων, κινδύνων και περιστάσεων, πάντας, Μήτερ Χρυσαφίτισσα, τους τα μεγαλεία σου δοξάζοντας.
Δόξα.
Νόσους και φθοράς απομάκρυνον και υγείαν πάσιν ημίν χορήγησον, μητρική σου αγαθότητι, τους τα Μεγαλεία σου δοξάζοντας.
Και νυν.
Την χαράν πάσιν δώριζε, και την Υιού σου χάριν Πανάχραντε, Θεοτόκε Χρυσαφίτισσα, τους σε μεγαλύνοντας Θεόνυμφε.
Ωδή ε´. Φώτισον ημάς.
Πάντες οι πιστοί, μεγαλύνουσί σε Κυρία ως προστάτιδα, και εν πάσιν βοηθόν· συ γαρ πάντας ελεείς, ω Χρυσαφίτισσα.
Θείον θησαυρόν, την Εικόνα σου κατέχοντες, πάντες οι εν Μονεμβασία, σεμνή, δαψιλώς τας δωρεάς απολαμβάνουσιν.
Δόξα.
Την σην εορτήν και μετάστασιν Πανάχραντε, εορτάζομεν και χαίρομεν πιστοί, έχοντές σε την θερμήν, ημών προστάτιδα.
Και νυν.
Σκέπασον σεμνή, Χρυσαφίτισσα Μήτερ ημών τους πιστούς Σου, Λακωνίας τα παιδία, και χορήγησον αυτοίς αφειδώς προστασίαν.
Ωδή ς´. Την δέησιν.
Μαστίγων και κινδύνων ποικίλων και δεινών φοβερών τε και νόσων, Χρυσαφίτισσα Πάναγνε Κόρη, και βασκανίας δεινής ελευθέρωσον τους καταφεύγοντας πιστώς προς την σην ταχυτάτην αντίληψιν.
Εν πίστει τω σω ναώ προσιόντες, πανταχόθεν, Θεοτόκε της Ελλάδος, από βαθέων ψυχής σοι βοώμεν· ασθενειών και ποικίλων κακώσεων ελεύθερον και γαληνόν, ημών τήρει τον βίον δεόμεθα.
Δόξα.
Χαράν, κόρη πιστοίς σου παρέσχες και ταχείαν την λύσιν ζητημάτων, και εν θλίψεσι παρηγορίαν και εκ κινδύνων ταχείαν την λύτρωσιν, συ Χρυσαφίτισσα, διο πας πιστός σοι προσφεύγει και σώζεται.
Και νυν.
Διάσωσον βασκανίας και νόσου και ποικίλων παγίδων του εχθρού μας και χάριτός σου πλήρωσον πάντας, Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε· και ζώωσον ημάς συμπαθώς, τη του Υιού σου δυνάμει, ω Πάναγνε.
Διάσωσον, Χρυσαφίτισσα Πανύμνητε Κόρη, εκ ποικίλων κινδύνων και περιστάσεων τους καταφεύγοντας, πίστει τη χάριτί σου.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ ἐσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Είτα μνημονεύει και πάλιν ο ιερεύς, δι οὓς η παράκλησις γίνεται, και ημείς μεθ ἑκάστην αίτησιν ψάλλομεν το Κύριε, ελέησον (γ´).
Ο χορός· Αμήν.
Μετά δε την εκφώνησιν, το επόμενον·
Κοντάκιον. Ήχος β´. Προστασία των Χριστιανών.
Τη προστασία σου Κόρη προστρέχοντες, ελευθερούμεθα πάσης κακώσεως, διο σου την χάριν κηρύττομεν, ω Χρυσαφίτισσα πίστει καλούντες σε· συ γαρ ημών καταφύγιον.
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι του ονόματός Σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στιχ. Άκουσον θύγατερ και ίδε, και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού Σου, και του οίκου του Πατρός Σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους Σου.
Ο Ιερεύς· Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Ο χορός· Κύριε, ελέησον (γ´).
Ο Ιερεύς· Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου.
Ο Ιερεύς· Ειρήνη πάσι.
Ο χορός· Και τω πνεύματί σου.
Ο Ιερεύς· Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου, το Ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.
Το Ευαγγέλιον (Λουκ. κεφ. α´ 39-49, & 56)
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής, εις πόλιν Ιούδα· και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου, και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ, και ανεφώνησε φωνή μεγάλη, και είπεν· Ευλογημένη συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτά μου, εσκίρτησεν το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ· Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τω Θεώ τω Σωτήρί μου· ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ, από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί· ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις, και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριας η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις Χρυσαφιτίσσης, ταις θείαις ικεσίαις, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β´. Όλην αποθέμενοι.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προστασίαν φοβεράν, και βοήθειαν Κόρη, ισχυρόν προπύργιον εν παντί των βίω, ω Μήτερ σε έχοντες· εκ κινδύνων, θλίψεων και ολισθημάτων, και παγίδων του εχθρού, και πάσης, Δέσποινα, άλλης συμφοράς τε και μάστιγος· ταχέως εκλυτρούμεθα, τη ση βοηθεία Πανάχραντε. Όθεν μη ελλείπης παρέχειν τας ιάσεις συμπαθώς, τοις προς την σην αγαθότητα, Κόρη ατενίζουσιν.
Έτερα Θεοτοκία.
Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε· αλλ αἰτεῖται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων, υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
Ο Ιερεύς· Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου·
Ο χορός· Κύριε, ελέησον (ιβ´).
Είτα, αποπληρούμεν τας λοιπάς ωδάς του Κανόνος.
Ωδή ζ´. Οι εκ της Ιουδαίας.
Χάριζε την υγείαν των ψυχών και σωμάτων τε και βοήθειαν, Μητέρα του Κυρίου, τη ση θερμή πρεσβεία τοις πίστει αδιστάκτω προσιούσιν και ψάλλουσιν· ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.
Χρυσαφίτισσα Μήτερ, η Θεόν σαρκωθέντα ασπόρως τέξασα, ταις θείαις σου πρεσβείαις περιφρουρεί Μονεμβασίας Κάστρον, ίνα υμνούσί σε πιστοί, σωθέντες χάριτί σου.
Δόξα.
Ως εβοήθησας πάντας τους πιστούς εν κινδύνοις ω Χρυσαφίτισσα, ούτω και νυν κινδύνοις, παγίδας, απειλάς τε, δίωξον, σύντριψον, ω Προστασία Φοβερά, Κυρία των Αγγέλων.
Και νυν.
Ως μετέβης το πάλαι εκ χωρίου εις Κάστρον της Μονεμβάσιας, νυν πέταξον ταχέως εν ώρα του κινδύνου, ω Χρυσαφίτισσα, και σώζε πάντας πιστούς βοήθειαν αιτούντος.
Ωδή η´. Τον Βασιλέα των ουρανών.
Σώσόν με Κόρη, της φρικτής μαγγανίας και δεινής βασκανίας με ρύσαι, νυν της απειλούσης ζωήν μου την αθλίαν.
Χάριτι θεία βοηθείας σου Μήτερ, παραμύθησαι την θλίψιν της ψυχής μου, ίνα σε δοξάζω· Υπερδεδοξασμένη.
Δόξα.
Σην προστασίαν, Χρυσαφίτισσα Μήτερ, νυν πλουτίσαντες εν τω παρόντι βίω, θερμώς ευχαριστούμεν· μεγαλύνοντές σε.
Και νυν.
Ίδε ευσπλάχνως, Χρυσαφίτισσα Μήτερ, τους προστρέχοντας εικόνι σου τη θεία, σπεύσον, δος πάσιν το μέγα έλεός σου.
Ωδή θ´. Κυρίως Θεοτόκον.
Ούσα η Προστάτις της οικογενείας, Χρυσαφίτισσα Μήτερ, ευλόγησον, νέους τους πιστούς σου, εν αρχή, συνεχεία, εγγάμου βίου τους.
Έκτεινον την χείρα πάσι τοις δεομένοις και εκ κινδύνων πιστούς σου διάσωζε, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ ημών πανθαύμαστε.
Ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ, σώσον ημάς.
Μητέρα του Θεού μας, Κυρία των Αγγέλων, τη χάριτί σου πιστώς καταφεύγουσιν, πλήθη πιστών Ορθοδόξων και διασώζονται.
Ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ, σώσον ημάς.
Υμνούμέν σου την χάριν, Κεχαριτωμένη, ω Χρυσαφίτισσα Μήτερ Πανάχραντε, ότι ημάς περισκέπεις και σώζεις πάντοτε.
Και ευθύς το·
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.
Την υψηλοτέραν των Ουρανών, και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.
Και θυμιά ο ιερεύς το θυσιαστήριον και τον ναόν, όπου ψάλλεται η Παράκλησις, και ψάλλομεν τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Ω Θεού Μητέρα και θαυμαστή, Άχραντε Παρθένε, συ το καύχημα των πιστών, πλήρου τας αιτήσεις των προσερχομένων τη θεία σου εικόνι, ω Χρυσαφίτισσα.
Δέξου, ω Μητέρα μας ευμενώς, προς τους νέους πάντας, τους προστρέχοντας ευλαβώς, προς την σην εικόνα, εν πίστει αδιστάκτω και λύτρωσαι κινδύνων, ω Χρυσαφίτισσα.
Της Χρυσαφιτίσσης τη θαυμαστή και σεπτή εικόνι καταφύγωμεν ευλαβώς, ίνα φυλαχθώμεν εκ πάσης επηρείας και πάσης ενεργείας του πολεμήτορος.
Χαίρε των Αγγέλων η χαρμονή, χαίρε των πιστών σου η ταχεία καταφυγή, των πασχόντων, χαίρε, η ίασις Παρθένε, και της Μονεμβασίας, Μήτερ, Υπέρμαχε.
Δεύτε Ορθοδόξων αι στρατιαί, τη σεπτή εικόνι Χρυσαφίτισσας της Μητρός, κλίνοντες το γόνυ μεγαλύνομέν την, ως του Θεού Μητέρα και προστασίαν μας.
Πάσης Λακωνίας η βοηθός, δέξαι μου τους ύμνους, ω Παρθένε Μήτερ σεμνή, ω Χρυσαφίτισσα δέομαί σου, την έκβασιν παράσχου παντός αιτήματος.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Τρισάγιον...
Απολυτίκιον
Ήχος α´. Της ερήμου πολίτης.
Εικόνα Σου αγίαν, Χρυσαφίτισσα Άχραντε, νυν πανευλαβώς προσκυνούντες γεραίρομεν Παρθένε, επέστη γαρ Πρόμαχος ημών, παρέχουσα θαυμάτων ποταμόν· εκ κινδύνων παντοίων ημάς απαλλάττουσα, ευχαρίστως βοώμεν· Δόξα τω Σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω Σε μεγαλύναντι, δόξα τω παρέχοντι ημίν την χάριν δια Σου.
Είτα τα τροπάρια ταύτα.
Ήχος πλ. β´.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς· πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελεήσον ημάς.
Δόξα.
Κύριε, ελέησον ημάς· επί σοι γαρ πεποίθαμεν· μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών· αλλ ἐπίβλεψον και νυν, ως εύσπλαγχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών· συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου· πάντες έργα χειρών σου, και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νυν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε· ελπίζοντες εις σε, μη αστοχήσωμεν· ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων· συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των χριστιανών.
Είτα μνημονεύει και πάλιν ο ιερεύς, και μεθ ἑκάστην αίτησιν ψάλλομεν το Κύριε, ελέησον (γ´).
Ο χορός· Αμήν.
Και ο ιερεύς ποιεί την απόλυσιν·
Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι. Χριστός ο αληθινός Θεός ημών, ταις πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού Μητρός, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, χάριτι και σκέπη της θαυματουργού εικόνος της Χρυσαφιτίσσης· δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού· προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων· ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου· των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων· των αγίων ενδόξων και καλλινίκων μαρτύρων· των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών· του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Λεοντίου· του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Ιωάννου· του εν αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού· του αγίου (του Ναού)· των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης· του αγίου (της ημέρας), ου και την μνήμην επιτελούμεν, και πάντων των Αγίων, ελεήσαι και σώσαι ημάς, ως αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός.
Μετά την Απόλυσιν ψάλλονται τα επόμενα τροπάρια.
Ήχος β´. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντας τους την θείαν και σεπτήν, κατασπαζομένους εικόνα σου Χρυσαφίτισσα, ήνπερ θεωρούμεν νυν ημών προστάτιδα, πειρασμών ελευθέρωσον και νόσων παντοίων και πταισμάτων αίτησαι ημών την άφεσιν, ίνα μεγαλύνωμεν πάντες τα σα μεγαλεία, Παρθένε, και την προς ημάς κηδεμονίαν σου.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Εκ παντοίων κινδύνων τους δούλους σου φύλατε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, την ελπίδα των ψυχών ημών.
Τη πρεσβεία Κύριε, πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου, την σην ειρήνην δος ημίν, και ελέησον ημάς, ως μόνος οικτίρμων.
Υπό την σην ευσπλαχνίαν καταφεύγομεν Θεοτόκε, τας ημών ικεσίας μη παρίδης εν περιστάσει, αλλ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, μόνη Αγνή, μόνη ευλογημένη.
Ο Ιερεύς· Δι ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς.
Ο Αναγνώστης· Αμήν.
