«Άριστη κοινωνία εγώ ονομάζω εκείνη στην οποία δεν υπάρχει ιδιοκτησία, ούτε αντιθέσεις και δεν συμβαίνουν ταραχές, φιλονικίες και έριδες. Όλα δε αυτά σ’ αυτή την κοινωνία να είναι κοινά…Οι πολλοί να είναι ένας και ο ένας να μην είναι μόνος, αλλά μέσα στους πολλούς. Τι είναι καλύτερο και ωραιότερο από μια τέτοια κοινωνία; Τι πιο πολύτιμο μπορεί να βρεθεί από αυτήν την σύνδεση και την ένωση των πολιτών;
Τι πιο ωραίο από την ανάμιξη των ηθών και των ψυχών; Άνθρωποι που προέρχονται από διάφορη γενιά και καταγωγή μόνιασαν τόσο πολύ, ώστε να φαίνονται σαν μια ψυχή σε πολλά σώματα και τα πολλά σώματα να φαίνονται ότι είναι όργανα ενός ανθρώπου.
Ο άρρωστος στο σώμα έχει πολλούς που υποφέρουν μαζί του κατά τη διάθεση, ο άρρωστος και απογοητευμένος στην ψυχή έχει πολλούς που τον θεραπεύουν και τον ανορθώσουν.
Ο ένας είναι δούλος στον άλλο, ο ένας είναι κύριος στον άλλο…Με την αγάπη υποτάσσονται αυτοί οι ελεύθεροι ο ένας στον άλλο και με το αυθαίρετο της γνώμης τους φυλάττουν την ελευθερία τους»
Πηγή: Μέγα Βασιλείου
«Ασκητικές Διατάξεις»
