Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιο Συμεών τον Θεοδόχον.
Μετά τον Ευλογητόν, το, Κύριε εισάκουσον
Είτα τα, Θεός Κύριος∙ και το Τροπάριον.
Ηχος Δ΄Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τον εν χερσί διακρατούντα τον Κόσμον, τον και Δεσπότην και δοτήρα του Νόμου, υπό Παρθένου τω Ναώ φερόμενον, πόθω εισδεξάμενον, ταίς αγκάλαις σου, Πρέσβυ, Συμεών Μακάριε, καθικέτευε πάσι, των οφλημάτων λύσιν παρασχείν, και γυναιξίν ευτοκίας δωρήσασθαι.
Δόξα. Και νυν Θεοτόκιον.
Τη Θεοτόκω εκτενώς…
Ο Ν΄. Και ο Κανών
Ωδή Α΄. Ηχός Πλ. Δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Δικαίων σκηνώμασιν εν χαρά, και πόθω αφράστω, αυλιζόμενος Συμεών, πάντας τους τελούντας σου την μνήμην, Θεόν των όλων δικαιώσαι ικέτευσον.
Εν Νόμω γενόμενος ιερεύς, Συμεών ως ηύχου, συ τεθέασαι Ιησούν, τον Χριστόν Κυρίου, ον δυσώπει, εκ πάσης λύπης ημάς απαλλάξασθαι.
Χειρί τον κατέχοντα πάσαν γήν, εν Χερσί εδέχθης, αγιώτατε Συμεών. Τούτον ούν δυσώπει δυστοκίας, ελευθερώσαι την σοι καταφεύγουσαν.
Θεοτόκιον
Ουκ έχω παρρησίαν Μήτερ Θεού , ιδείν αμαρτήσας εις το ύψος του ουρανού, αλλ' οίκτηρον Κόρη τον σον δούλον, η τον Θεόν εν γαστρί σου χωρήσασα.
Ωδή Γ΄. Συ ει το στερέωμα
Υψωθείς ταίς πράξεσι, ταίς ιεραίς, αγιώτατε, τον Ιησούν , εν χερσίν εδέχθης, υπέρ πάντων δεόμενος.
Τον του Νόμου Κύριον, μήτραν Παρθένου ανοίξαντα, ιδών σεπτέ, Συμεών δυσώπει , εκ κινδύνου ρυσθήναι με.
Ο χερσί τον άνθρωπον , διμηουργήσας κατέχεται , εν Συμεών, γηραιαίς αγκάλαις, ρώσιν πάσι δωρούμενος.
Θεοτόκιον
Νοητήν λαβίδα σε, άνθρακα φέρουσα, Πάναγνε, τον εκ των σών , αιμάτων τεχθέντα, ο Ησαΐας σε έβλεψεν.
Ωδή Δ΄Εισακήκοα Κύριε
Υπερήκμασας γήρατι, πίστει δε τη θεία όντως ενέαζες, ιδείν θέλων τον Παντέλειον, ον υπέρ σών δούλων καθικέτευε.
Μακαρίσωμεν άπαντες, Συμεών τον Δίκαιον και βοήσωμεν φθάσον ρύσαι πρεσβείαις σου, πάντας τους τιμώντας σε Θεόπνευστε.
Νομοδότην συ Κύριον, εν ταίς σαίς αγκάλαις πάλαι εβάστασας, Συμεών, και νύν πρεσβείαις σου, βράφη τα θηλάζοντα εγκολπώθητι.
Θεοτόκιον
Ο χειρί Κόσμον άπαντα, φέρων της Παρθένου βαστάζεται, μικρόν αγκάλαις νήπιον, ο γαστρί συνέχων άπαν νήπιον.
Ωδή Ε΄. Φώτισον ημάς.
Νύν εν Ουρανοίς, αγαλλόμενος, Μακάριε, πάντας τους τελούντας την θείαν μνήμην σου, δεινών παντοίων , ταίς πρεσβείαις σου απάλλαξον.
Συ ω Συμεών, Θεηγόρε απετέλεσας, σεαυτόν Ναόν του Θεού πανάγιον∙ διό και είδες, εν Ναώ αυτόν ως νήπιον.
Υμνοις ιεροίς, Συμεών ανευφημήσωμεν τον Θεηγόρον, ανακράζοντες, ω Θεοδόχε, σαίς λιταίς ημάς οικτήρησον.
Θεοτόκιον
Μήτερ του Θεού, τη φθορά κατολισθήσαντας, πάντας τους σους δούλους συ εξανάστησον, και προς αφθαρσίας, την ζωήν ημάς οδήγησον.
Ωδή ΣΤ΄. Ιλάσθητι μου.
Εβόησας, Συμεών, ότε κατείδες τον Κύριον, απόλυσον με Σώτερ, νυνί ως υπέσχου μοι∙ και ύν τούτον αίτησαι, απολύσαι πάτας, των δεινών και περιστάσεων
Ωραιώθεις Συμεών, του Μωϋσέως λαμπρότερος, εγένου εν ταίς χερσί, τον κάλλει θαυμάσιον, δεξάμενος, Πάνσεπτε∙ τουτον ουν δυσώπει, οικτηρήσαι τους οικέτας σου.
Νεκρώσεως τοις θεσμοίς, απήλθες προς τον ποθούμενον, ον εκδυσώπει αεί, Συμεών Πανάγιε, ρυσθήναι με θλίψεως, και δεινών πανοτοίων, σαίς λιταίς και περιστάσεων.
Θεοτόκιον
Θηρεύσαί με προσπαθεί, ο μιαρός δαίμων πάντοτε, Παρθενομήτορ Αγνή, αλλά συ εξάρπασον των αυτού παγίδων με, και τα θεία σκέπη της πρεσβείας σου συντήρησον.
Επίβλεψον εν ευμενεία , Συμεών Θεοδόχε, επί τοις εμοίς δεινοις του σώματος πάθεσι, και ίασιν δώρησαι μοι λιταίς σου.
Επίβλεψον…
Ο Ιερεύς μνημονεύει∙
είτα το Κοντάκιον Ήχος Β΄
Δικαίων ταίς σκηναίς, περιχαρώς ενηδόμενος, Χριστόν τον Θεόν, όν ε αγκάλαις ως βρέφος εβάστασας, αίτησαι αμαρτημάτων πολλών λυτρώσαι ημάς, και ευτοκίαν τοίς εγκύοις δωρήσασθαι, Συμεών Θεοδόχε, Μακάριε.
Και ευθύς το Προκείμενον Ήχος Δ΄
Νύν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη
Στίχος . Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, και δόξαν λαού σου Ισραήλ.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (Β΄. 25-23).
Τω καιρώ εκείνω ήν άνθρωπος εν Ιερουσαλήμ, ω όνομα Συμεών∙ και ο άνθρωπος ούτος δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ∙ και Πνεύμα Άγιον ήν επ' αυτόν. Και ήν αυτώ κεχρηματισμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου μη ιδείν θάνατον , πριν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου. Και ήλθεν εν τω Πνεύματι εις το Ιερόν. Και εν τω εισαγάγειν τους γονείς το παιδίον Ιησούν, του ποιήσαι κατά το ειθισμένον του νόμου περί αυτού, και αυτός εδέξατο αυτό εις τας αγκάλας αυτού, και ευλόγησε τον Θεόν, και είπε. Νύν απολύεις τον δούλον σου , Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη∙ ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριον σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών∙ φώς εις αποκάλυψιν εθνών,και δόξαν λαού σου Ισραήλ.
Δόξα
Ταίς του Θεοδόχου….
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου…
Στίχος. Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός… Και το παρόν Προσόμοιον.
Ήχος Πλ. Β΄. Όλην αποθέμενοι.
Πρεσβύτην θαυμάσιν, υπερακμάσαντα γήρει, πολιάν σεβάσμιον, άνθρωπον Ουράνιον και πανέντιμον, προστασίαν θείαν, ενεργόν θαυμάτων, και εγκύων αντιλήπτορα, παρών γινώσκοντες, σε ω Συμεών Ιερώτατε, ημείς πάντες εν δάκρυσι, τη ση βοηθεία προστρέχωμεν∙ ίδε Θεοδόχε, την λύπην και ασθένειαν αυτών, και ευτοκίαν χορήγησον, αυταίς ικεσίαις σου.
Το, Σώσον ο Θεός τονΛαόν σου κ.λ.π.
Ωδή Ζ΄. Παίδες Εβραίων.
Έλαβες, Μάκαρ, εν αγκάλαις, μικρόν βρέφος Χριστόν τον ζωοδότην∙ τούτον ούν Συμεών ικέτευε νηπίοις, θηλάζουσι δωρήσασθαι, εντελή την υγείαν.
Όλων η λύτρωσις επέστη, εν Ναώ γάρ ως βρέφος τω αγίω, Ιησούς Σωτήρ θανάτου αιφνιδίου του Συμεών δεήσεσι, απαλλάττων ημάς πάντας.
Δέχου την δέησιν μου, Πάτερ, και προσάγαγε τω υπό σου ως βρέφος, βασταχθέντι Θεώ, και τούτον εκδυσώπει, ρυσθήναι με τον άθλιον, των παγίδων διαβόλου.
Θεοτόκιον
Οίκτηρον σώσον με, Μαρία, τον φιλάνθρωπν τεκούσα Θεόν Λόγον, και ακτίσι ταίς σαίς, καταύγασον ψυχήν μου, και φιλανθρώπως ρύσαι με, της δαιμόνων τυραννίας.
Ωδή Η΄. Τον Βασιλέα
Χριστόν δυσώπει, ω Συμεών θεοδόχε, χαρμονής αιωνίου απολαύσαι, καμέ τον σον δούλον, ης νύν σε απολαύεις.
Έχων, ω Πρέσβυ, παρά Θεώ παρρησίαν, καθικεύτευε υπέρ των σε τιμώντων, και ρύου ευχαίς σου, κινδύνων αδοκήτων.
Συ Θεοδόχε, τας εν γαστρί νύν έχουσας, διαφύλαττε θερμαίς σου ικεσίαις, ταίς προς τον Δεσπότην, και ρύου δυστοκίας.
Ευρών των πόνων, του επικήρου σου βίου, Συμεών τα έπαθλα εν βίω, τω ατελευτήτω, ημών μη επιλάθου.
Θεοτόκιον
Ράνον, Ω Κόρη, Θεογεννήτωρ Μαρία, τω πιστώς τιμώντι συ ρανίσι, της σής προστασία, και ρύσαι των πταισμάτων.
Ωδή Θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Αγναί σου ω Πρεσβύτα, χείρες αι δεχθείσαι, τον ζωοδότην και γέγονας Πάνσεπτε, όντες ευδαίμων∙ διό ευφημούμέν σε.
Φιλάνθρωπε του κόσμου, Δέσποτα και Σώτερ, ταίς Θεοδόχου πρεσβείαις απάλλαξον, τους σούς οικέτας, των νόσων και περιστάσεων.
Επί την προστασίαν, την σήν, Θεοδόχε, νύν καταφεύγω ο δούλος σου πρόφθασον, και ταίς πρεσβείαις σου, σώσον με τον κατάκριτον.
Ίασαι Τρισμάκαρ, την εκ δυστοκίας, δεινώς νύν πάσχουσαν δούλην σου, Άγιε, και ευτοκίαν τάχει, αυτή χορήγησον.
Θεοτόκιον
Μαρία Θεοτόκε, Μήτερ του Δεσπότου, των ψυχοφθόρων παθών με απάλλαξον, και αιωνίου πυρός, ρύσαι και σώσον με.
Το Άξιον εστίν, και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Φώς είς αποκάλυψιν των εθνών, επί της γης ώφθης, εκ Παρθένου όντως τεχθείς, και επανεπαύσω γηραλέαις αγκάλαις, τα βρέφη ο φυλάττων, μόνε φιλάνθρωπε.
Πρέσβυ Ιερώτατε Συμεών, μη παύση πρεσβεύων, τω Σωτήρι σου και Θεώ, ευτοκίαν δούναι ταίς επίτεξι πάσαις, και νόσων και κινδύνων, την απολύτρωσιν.
Ως εδέχθης βρέφος εν Ιερώ, του Πατρός τον Λόγον, εν αγκάλαις σου Συμεών, ούτως εκδυσώπει αυτόν εν παρρησία, θηλάζουσι νηπίοις, ρώσιν δωρήσασθαι.
Ως ενηγκαλίσθης εν Ιερώ, τον Θεόν των όλων , δικαιότατε Συμεών, ούτω και τα βρέφη, πρεσβείαις σου συντήρει, και τας εγκύους πάσας, συ ελευθέρωσον.
Πάσαι των Αγγέλων.
Τρισάγιον. Και το τροπάριον.Ήχος Β΄.
Του δικαίου Συμεών την Μνήμην Κύριε, εορτάζοντες, δι' αυτού σε δυσωπούμεν, σώσον τας ψυχάς ημων.
Ο Ιερεύς ως έθος μνημονεύει.
Δέσποτα πρόσδεξαι.
Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς.
Αμήν.
Μετά τον Ευλογητόν, το, Κύριε εισάκουσον
Είτα τα, Θεός Κύριος∙ και το Τροπάριον.
Ηχος Δ΄Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τον εν χερσί διακρατούντα τον Κόσμον, τον και Δεσπότην και δοτήρα του Νόμου, υπό Παρθένου τω Ναώ φερόμενον, πόθω εισδεξάμενον, ταίς αγκάλαις σου, Πρέσβυ, Συμεών Μακάριε, καθικέτευε πάσι, των οφλημάτων λύσιν παρασχείν, και γυναιξίν ευτοκίας δωρήσασθαι.
Δόξα. Και νυν Θεοτόκιον.
Τη Θεοτόκω εκτενώς…
Ο Ν΄. Και ο Κανών
Ωδή Α΄. Ηχός Πλ. Δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Δικαίων σκηνώμασιν εν χαρά, και πόθω αφράστω, αυλιζόμενος Συμεών, πάντας τους τελούντας σου την μνήμην, Θεόν των όλων δικαιώσαι ικέτευσον.
Εν Νόμω γενόμενος ιερεύς, Συμεών ως ηύχου, συ τεθέασαι Ιησούν, τον Χριστόν Κυρίου, ον δυσώπει, εκ πάσης λύπης ημάς απαλλάξασθαι.
Χειρί τον κατέχοντα πάσαν γήν, εν Χερσί εδέχθης, αγιώτατε Συμεών. Τούτον ούν δυσώπει δυστοκίας, ελευθερώσαι την σοι καταφεύγουσαν.
Θεοτόκιον
Ουκ έχω παρρησίαν Μήτερ Θεού , ιδείν αμαρτήσας εις το ύψος του ουρανού, αλλ' οίκτηρον Κόρη τον σον δούλον, η τον Θεόν εν γαστρί σου χωρήσασα.
Ωδή Γ΄. Συ ει το στερέωμα
Υψωθείς ταίς πράξεσι, ταίς ιεραίς, αγιώτατε, τον Ιησούν , εν χερσίν εδέχθης, υπέρ πάντων δεόμενος.
Τον του Νόμου Κύριον, μήτραν Παρθένου ανοίξαντα, ιδών σεπτέ, Συμεών δυσώπει , εκ κινδύνου ρυσθήναι με.
Ο χερσί τον άνθρωπον , διμηουργήσας κατέχεται , εν Συμεών, γηραιαίς αγκάλαις, ρώσιν πάσι δωρούμενος.
Θεοτόκιον
Νοητήν λαβίδα σε, άνθρακα φέρουσα, Πάναγνε, τον εκ των σών , αιμάτων τεχθέντα, ο Ησαΐας σε έβλεψεν.
Ωδή Δ΄Εισακήκοα Κύριε
Υπερήκμασας γήρατι, πίστει δε τη θεία όντως ενέαζες, ιδείν θέλων τον Παντέλειον, ον υπέρ σών δούλων καθικέτευε.
Μακαρίσωμεν άπαντες, Συμεών τον Δίκαιον και βοήσωμεν φθάσον ρύσαι πρεσβείαις σου, πάντας τους τιμώντας σε Θεόπνευστε.
Νομοδότην συ Κύριον, εν ταίς σαίς αγκάλαις πάλαι εβάστασας, Συμεών, και νύν πρεσβείαις σου, βράφη τα θηλάζοντα εγκολπώθητι.
Θεοτόκιον
Ο χειρί Κόσμον άπαντα, φέρων της Παρθένου βαστάζεται, μικρόν αγκάλαις νήπιον, ο γαστρί συνέχων άπαν νήπιον.
Ωδή Ε΄. Φώτισον ημάς.
Νύν εν Ουρανοίς, αγαλλόμενος, Μακάριε, πάντας τους τελούντας την θείαν μνήμην σου, δεινών παντοίων , ταίς πρεσβείαις σου απάλλαξον.
Συ ω Συμεών, Θεηγόρε απετέλεσας, σεαυτόν Ναόν του Θεού πανάγιον∙ διό και είδες, εν Ναώ αυτόν ως νήπιον.
Υμνοις ιεροίς, Συμεών ανευφημήσωμεν τον Θεηγόρον, ανακράζοντες, ω Θεοδόχε, σαίς λιταίς ημάς οικτήρησον.
Θεοτόκιον
Μήτερ του Θεού, τη φθορά κατολισθήσαντας, πάντας τους σους δούλους συ εξανάστησον, και προς αφθαρσίας, την ζωήν ημάς οδήγησον.
Ωδή ΣΤ΄. Ιλάσθητι μου.
Εβόησας, Συμεών, ότε κατείδες τον Κύριον, απόλυσον με Σώτερ, νυνί ως υπέσχου μοι∙ και ύν τούτον αίτησαι, απολύσαι πάτας, των δεινών και περιστάσεων
Ωραιώθεις Συμεών, του Μωϋσέως λαμπρότερος, εγένου εν ταίς χερσί, τον κάλλει θαυμάσιον, δεξάμενος, Πάνσεπτε∙ τουτον ουν δυσώπει, οικτηρήσαι τους οικέτας σου.
Νεκρώσεως τοις θεσμοίς, απήλθες προς τον ποθούμενον, ον εκδυσώπει αεί, Συμεών Πανάγιε, ρυσθήναι με θλίψεως, και δεινών πανοτοίων, σαίς λιταίς και περιστάσεων.
Θεοτόκιον
Θηρεύσαί με προσπαθεί, ο μιαρός δαίμων πάντοτε, Παρθενομήτορ Αγνή, αλλά συ εξάρπασον των αυτού παγίδων με, και τα θεία σκέπη της πρεσβείας σου συντήρησον.
Επίβλεψον εν ευμενεία , Συμεών Θεοδόχε, επί τοις εμοίς δεινοις του σώματος πάθεσι, και ίασιν δώρησαι μοι λιταίς σου.
Επίβλεψον…
Ο Ιερεύς μνημονεύει∙
είτα το Κοντάκιον Ήχος Β΄
Δικαίων ταίς σκηναίς, περιχαρώς ενηδόμενος, Χριστόν τον Θεόν, όν ε αγκάλαις ως βρέφος εβάστασας, αίτησαι αμαρτημάτων πολλών λυτρώσαι ημάς, και ευτοκίαν τοίς εγκύοις δωρήσασθαι, Συμεών Θεοδόχε, Μακάριε.
Και ευθύς το Προκείμενον Ήχος Δ΄
Νύν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη
Στίχος . Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, και δόξαν λαού σου Ισραήλ.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (Β΄. 25-23).
Τω καιρώ εκείνω ήν άνθρωπος εν Ιερουσαλήμ, ω όνομα Συμεών∙ και ο άνθρωπος ούτος δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ∙ και Πνεύμα Άγιον ήν επ' αυτόν. Και ήν αυτώ κεχρηματισμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου μη ιδείν θάνατον , πριν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου. Και ήλθεν εν τω Πνεύματι εις το Ιερόν. Και εν τω εισαγάγειν τους γονείς το παιδίον Ιησούν, του ποιήσαι κατά το ειθισμένον του νόμου περί αυτού, και αυτός εδέξατο αυτό εις τας αγκάλας αυτού, και ευλόγησε τον Θεόν, και είπε. Νύν απολύεις τον δούλον σου , Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη∙ ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριον σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών∙ φώς εις αποκάλυψιν εθνών,και δόξαν λαού σου Ισραήλ.
Δόξα
Ταίς του Θεοδόχου….
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου…
Στίχος. Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός… Και το παρόν Προσόμοιον.
Ήχος Πλ. Β΄. Όλην αποθέμενοι.
Πρεσβύτην θαυμάσιν, υπερακμάσαντα γήρει, πολιάν σεβάσμιον, άνθρωπον Ουράνιον και πανέντιμον, προστασίαν θείαν, ενεργόν θαυμάτων, και εγκύων αντιλήπτορα, παρών γινώσκοντες, σε ω Συμεών Ιερώτατε, ημείς πάντες εν δάκρυσι, τη ση βοηθεία προστρέχωμεν∙ ίδε Θεοδόχε, την λύπην και ασθένειαν αυτών, και ευτοκίαν χορήγησον, αυταίς ικεσίαις σου.
Το, Σώσον ο Θεός τονΛαόν σου κ.λ.π.
Ωδή Ζ΄. Παίδες Εβραίων.
Έλαβες, Μάκαρ, εν αγκάλαις, μικρόν βρέφος Χριστόν τον ζωοδότην∙ τούτον ούν Συμεών ικέτευε νηπίοις, θηλάζουσι δωρήσασθαι, εντελή την υγείαν.
Όλων η λύτρωσις επέστη, εν Ναώ γάρ ως βρέφος τω αγίω, Ιησούς Σωτήρ θανάτου αιφνιδίου του Συμεών δεήσεσι, απαλλάττων ημάς πάντας.
Δέχου την δέησιν μου, Πάτερ, και προσάγαγε τω υπό σου ως βρέφος, βασταχθέντι Θεώ, και τούτον εκδυσώπει, ρυσθήναι με τον άθλιον, των παγίδων διαβόλου.
Θεοτόκιον
Οίκτηρον σώσον με, Μαρία, τον φιλάνθρωπν τεκούσα Θεόν Λόγον, και ακτίσι ταίς σαίς, καταύγασον ψυχήν μου, και φιλανθρώπως ρύσαι με, της δαιμόνων τυραννίας.
Ωδή Η΄. Τον Βασιλέα
Χριστόν δυσώπει, ω Συμεών θεοδόχε, χαρμονής αιωνίου απολαύσαι, καμέ τον σον δούλον, ης νύν σε απολαύεις.
Έχων, ω Πρέσβυ, παρά Θεώ παρρησίαν, καθικεύτευε υπέρ των σε τιμώντων, και ρύου ευχαίς σου, κινδύνων αδοκήτων.
Συ Θεοδόχε, τας εν γαστρί νύν έχουσας, διαφύλαττε θερμαίς σου ικεσίαις, ταίς προς τον Δεσπότην, και ρύου δυστοκίας.
Ευρών των πόνων, του επικήρου σου βίου, Συμεών τα έπαθλα εν βίω, τω ατελευτήτω, ημών μη επιλάθου.
Θεοτόκιον
Ράνον, Ω Κόρη, Θεογεννήτωρ Μαρία, τω πιστώς τιμώντι συ ρανίσι, της σής προστασία, και ρύσαι των πταισμάτων.
Ωδή Θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Αγναί σου ω Πρεσβύτα, χείρες αι δεχθείσαι, τον ζωοδότην και γέγονας Πάνσεπτε, όντες ευδαίμων∙ διό ευφημούμέν σε.
Φιλάνθρωπε του κόσμου, Δέσποτα και Σώτερ, ταίς Θεοδόχου πρεσβείαις απάλλαξον, τους σούς οικέτας, των νόσων και περιστάσεων.
Επί την προστασίαν, την σήν, Θεοδόχε, νύν καταφεύγω ο δούλος σου πρόφθασον, και ταίς πρεσβείαις σου, σώσον με τον κατάκριτον.
Ίασαι Τρισμάκαρ, την εκ δυστοκίας, δεινώς νύν πάσχουσαν δούλην σου, Άγιε, και ευτοκίαν τάχει, αυτή χορήγησον.
Θεοτόκιον
Μαρία Θεοτόκε, Μήτερ του Δεσπότου, των ψυχοφθόρων παθών με απάλλαξον, και αιωνίου πυρός, ρύσαι και σώσον με.
Το Άξιον εστίν, και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Φώς είς αποκάλυψιν των εθνών, επί της γης ώφθης, εκ Παρθένου όντως τεχθείς, και επανεπαύσω γηραλέαις αγκάλαις, τα βρέφη ο φυλάττων, μόνε φιλάνθρωπε.
Πρέσβυ Ιερώτατε Συμεών, μη παύση πρεσβεύων, τω Σωτήρι σου και Θεώ, ευτοκίαν δούναι ταίς επίτεξι πάσαις, και νόσων και κινδύνων, την απολύτρωσιν.
Ως εδέχθης βρέφος εν Ιερώ, του Πατρός τον Λόγον, εν αγκάλαις σου Συμεών, ούτως εκδυσώπει αυτόν εν παρρησία, θηλάζουσι νηπίοις, ρώσιν δωρήσασθαι.
Ως ενηγκαλίσθης εν Ιερώ, τον Θεόν των όλων , δικαιότατε Συμεών, ούτω και τα βρέφη, πρεσβείαις σου συντήρει, και τας εγκύους πάσας, συ ελευθέρωσον.
Πάσαι των Αγγέλων.
Τρισάγιον. Και το τροπάριον.Ήχος Β΄.
Του δικαίου Συμεών την Μνήμην Κύριε, εορτάζοντες, δι' αυτού σε δυσωπούμεν, σώσον τας ψυχάς ημων.
Ο Ιερεύς ως έθος μνημονεύει.
Δέσποτα πρόσδεξαι.
Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς.
Αμήν.
